Vorið - 01.09.1966, Blaðsíða 31

Bókmenntalega séð standa Færeying-
ar sig vel, eiga Færeyingasögu, sem er
mjög merkileg, er hún á mörgum stöð-
um tengd sögu íslands. Einnig hafa nú-
l'*a skáld Færeyinga staðið sig með
agætum, má til dæmis nefna, að einn
þeirra fékk bókmenntaverðlaun Norður-
landaráðs ásamt öðrum nú fyrir stuttu.
Nú sem stendur berjast þeir fyrir sjálf-
stæði sínu, en hingað til hafa þeir að-
e'ns haft heimastjórn í innanlandsmál-
um sínum og kosið 3 menn á ríkisþing
Dana. Eiga þeir fána, sem hefur hvítan
feld með rauðum og bláum krossi.
Þing Færeyinga heitir Lágting. Hafa
Færey.ingar nú á seinni árum reist
sjúkrahús, mjólkurbú, smj örlíkisverk-
smiðjur, gert hafnir og akvegi og ýmis-
^egt fleira til batnaðar.
Þjóðhátíð sína halda þeir ár hvert og
Uefnist hún Ólafsvaka, 28., 29. og 30.
júlí, er þá mikið dansað, aðallega fær-
eyskur dans, sem er hringdans og sagð-
ur vera líkur íslenzka víkivakanum, og
er hann mjög gamall. Þá er og keppt í
'l'róttum, kappróðri og ýmsu fleira.
Klæðast þá margir í Færeyska búning-
lnn, jafnt karlar sem konur.
Margt er einkennandi fyrir Færeyinga,
ma þar nefna færeyska dansinn og hið
vmdþurrkaða kjöt þeirra, sem nefnist
skerpekjöt, sem fáir borða utan þeir
sj álfir, og grindadrápið.
Tiltölulega mörg blöð eru gefin út í
Færeyjum og kemur að minnsta kosti
1 hlað út á dag. Sunnudaga halda Fær-
eyingar mjög hátiðlegan, og er þá sjálf-
Sagt að allir fari í kirkju, jafnt ungir
sem gamlir, flestir eru lúterstrúar.
Bæreyjar eru mjög fallegar og eiga
þær áreiðanlega eftir að verða mikið
ferðamannaland, og ef til vill verður
það hlutverk Flugfélags íslands að flytja
ferðamennina þangað.
Ann Mikkelsen,
Bústaðavegi 71, Rvík.
í einni af ræðum sínum á stríðsárunum
sagSi danski presturinn Kaj Munk:
— Eg hef alltaf álitið, að sá maður, sem
lýgur, eigi skilið að hafa kleppfót.
Fyrir þessi ummæli var Kaj Munk kallaður
til yfirheyrslu til þýzka yfirhershöfðingjans í
Esbjerg, sem spurði:
— Þú veizt ef til vill ekki, að Goebbels,
þýzki útbreiðslumálaráðherrann, hefur klepp-
fót?
— Jú, svaraði Kaj Munk, — en ég vissi
ekki, að hann væri lygari.
—o—
Bóndi nokkur var staddur í bænum og gekk
framhjá einni af búðum Áfengisverzlunar rík-
isins. — Utan við dyrnar lá dauðadrukkinn
maður.
Bóndinn gekk inn og sagði:
— Þið ættuð að ganga út og reisa við aug-
lýsingastyttuna, hún hefur endastungist.
—o—
Tveir langir strákar hittust daginn fyrir þjóð-
hátíðardaginn.
— Eg hef heyrt, að þeir ætli að nota þig
fyrir fánastöng á morgun, sagði annar þeirra.
— Já, svaraði liinn, þeir voru nú fyrst að
hugsa um þig, en þá sau þeir að kúlan a end-
anum var of léleg.
—o—
Kennarinn: Geturðu ekki, Þor, vandað
skriftina betur, svo að hún verði læsileg?
Þór: — Þess þarf ég ekki, því ég ætla að
verða læknir, þegar ég verð stór.
—o—
__Hundurinn minn hefur strokið. Hvað á
ég að gera?
— Þú verður að auglýsa í blöðunum til að
fá bann aftur.
— En ekki getur hundurinn lesið!
—o—
VORIÐ 125