Vorið - 01.12.1972, Blaðsíða 16

r
GELLIVÖR
Myndskreyting Katrín Briem
Svo er mælt, að seint á páfatrúartímum hafi hjón nokkur
búið á Hvoli í Borgarfirði austur. Þessi hjón voru auðug af
kvikfénaði og höfðu margt hjóna, en einn húskarl þeirra kem-
ur helzt við söguna. Það var í alræmi, að tröllkona myndi búa
í fjalli því, sem er sunnan megin sveitarinnar og í hádegisátt
frá Desjarmýri, en ekki þótti hún vera meinvættur.
Nú bar svo við, að einhverja jólanótt gekk bóndinn á Hvoli
út og kom ekki inn aftur, og þó hans væri leitað, fannst hann
ekki. Veturinn leið, og húskarlinn, sem fyrr var á minnzt, var
fyrir búi ekkjunnar og réðst um sumarið til að vera hjá henni
aftur hið næsta krossmessuár. En á jólanóttina veturinn eftir
hvarf hann og fannst ekki, þó leitað væri. Ætluðu menn þar
misjafnt um, hvað hvarfi hans myndi valda. Flutti þá ekkjan
burt frá Hvoli að liðnum jólum með hjón sín öll, en lét þó hirða
þar gripi sína á degi hverjum.
Um vorið fór hún aftur heim með hjónum sínum og bjó þar
það sumar, en á vetumóttum ætlaði hún að flytja að Gilsár-
velli, en láta húskarla sína hirða gripina á Hvoli og gefa þeim
heyin um veturinn. Fjórar kýr átti hún og var ein þeirra borin
fyrir vetumætur, og tveim nóttum áður en hún ætlaði burt,
dreymdi hana draum. Henni þótti koma til sín kona, sem hún
kannaðist ekki við; sú var klædd fornum íslenzkum kvenbún-
aði, þó fátæklegum.
Henni þótti þessi kona heilsa sér vingjarnlega og takaþannig
til máls: „Nú er kýrin þín borin, ein af fjórum, en ég á ekki von
á að fá mjólk fyrr en um jólaleytið, og hef þó þrjú ungbörn, og
L^
16
VORIÐ