Bjarmi - 01.12.1931, Page 10

186
BJARMI
lega margt ungra manna í söfnuðunum.
Tveir háskólastúdentar höfðu nýverið
heimsótt hann og spurt: »Hvernig getum
við orðið kristnir?« Mjög margir höfðu
beðið um leiðbeiningu og fyrirbæn hans,
til þess að geta lifað fullkomnara trúarlífi.
Það var jafnvel ekki óvenjulegt að heiðnir
skólar bæðu hann að flytja erindi um
kristindóminn.
Pví næst sagði hann frá fyrirkomulagi
biblíuskólans í Hunan. Nemendur hans
koma víðsvegar að og eru venjulega ná-
lega 100. Flestir koma þangað með það í
huga, að verða trúboðar.
Tímaritið hafði reynst góður trúboði,
nefndi hann dæmi þess. Sumstaðar kæmi
fólk saman og læsi það í fjelagi og hefði
þá heldur engan annan sáluhirðir.
Biblíuskólinn hefir að staðaldri auglýst
í stóru, kínversku dagblaði, hvatt menn til
að kynnast kristindóminum og boðist til
að veita nauðsynlegar upplýsingar. Fjöl-
margir kváðu hafa skrifað og beðið um
bækur kristilegs efnis. T. d. hafði búdda-
trúar-munkur skrifað: »Jeg hefi ekkert
lesið um Krist. En jeg sje að þið með öllu
móti, jafnvel með auglýsingum, útbreiðið
þekkinguna um hann, þá finst mjer það
lýsa slíkum áhuga, að mig fari að langa
til að kynnast trúarbrögðum ykkar«. Ung-
ur kommúnista-leiðtogi skrifaði: »Jeg er
orðinn þreyttur í æðisgenginni stjórnmála-
baráttu. IJefir kristindómurinn nokkra yf-
irburði fram yfir okkar eigin gagnslausu
trúarbrögð?« Herforingi í ríkisliðinu sendi
mann með brjef til skólans, og bað um
allar fáanlegar upplýsingar. Er nú svo
komið, að skólinn hefir orðið að ráða
mann til að svara öllum þessum brjefum.
Sra Cheng- kvaðst hafa auglýst í blöð-
unum og beðið fólk, sem hefði í hyggju að
fyrirfara sjer, að heimsækja síg fyrst eða
skrifa nokkur orð. Hefðu margir orðið
við þeim tilmælum.
Ölafur Ölafsson.
Frá Tengchow.
Af síðustu brjefum til ki'istniboðsvina
verður ekki annað ráðið, en að við sjeum
enn þá í Hankow, eða uppi á Kúling. Jeg
er þó bráðum búinn að vera hjer í mánuð
og hefi þegar heimsótt útstöðvarnar. Ættu
þið kost á að líta inn um hjerna á aðalstöð-
inni, mundi ykkur þykja flest bera vitni
um annríki og aukna starfsmöguleika.
Petta þykir okkur mikil Guðs gjöf. Eng-
ir erfiðleikar kristniboðsstarfsins þola
samanburð við þá þungu þraut, að verða
að standa auðum höndum og ekkert geta
gert, eins og oft hefir komið fyrir.
Vegna borgarastyrjaldarinnar í sumar
var ekki afráðið fyr en í lok ágústmánað-
ar hvað gera skyldi. Var þá ákveðið að
konur og börn yrðu um kyrt í Kúling, en
að karlmennirnir snjeru aftur til kristni-
boðsstöðvanna. Nokkru síðar fylgdu
þrír kventrúboðar í fótspor okkai-.
I byrjun september gerðum við burðar-
mönnunum aðvart, og lögðum af stað fót-
gangandi niður fjallið. Pessir áburðarklár-
ar keyfa á undan okkur með þungar byrð-
ar. Vöðvarnir eru þrútnir og brjóstin þan-
in eins og dragspil. 1 sumar hafa þeir bor-
ið farangur tíu þúsund manna upp á þetta
háa fjall, og bera hann nú sömu leið aftur
niður af fjallinu. Og í mörgum tilfellum
bera þeir ekki einungis farangurinn, held-
ur einnig eigendurna sjálfa.
1 nánd við Kúling þykir engin atvinna
arðsamari og eftirsóknarverðari, en að
vera burðarmaður. En þessi þúsund ára
gamli atvinnuvegur minnir mann ósjálf-
rátt á þrælahald og mannúðarleysi.
Kúling er yndislegur dvalarstaður á
sumrin. —
Við stöndum efst í »þúsund-þrepa-tröpp-
um«, og njótum útsýnisins áður en við
sökkvum niður í sljettlendið. Utsýni er hjer
engu minni en frá Baulu í Norðurárdal