Bjarmi - 01.07.1985, Blaðsíða 22

BRÚÐKAUP
*
I
CHEPARERÍA
Eitt og hálft ár er liðið síðan við
fluttum hingað til Chepareria og allan
þann tíma hefur Agneta, húshjálpin
okkar, unnið vinnu sína einstaklega
vel. Hvern morgun hefur hún birst í
eldhúsdyrunum með fallega brosið
sitt og tekið til við sín daglegu störf
með gleði og fúsleika.
N
JL. ^ ú var komið að því að hún
skyldi giftast. Mannsefnið, ungur og
efnilegur piltur, hefur nú undanfarna
mánuði verið prédikari í Ch-
epkobegh, og þar kemur framtíðar-
heimilið til með að vera. Akrarnir eru
þar á stangli og fremur smáir, því að
þurrt er og heitt á sléttunni. Það litla
sem gægðist upp úr jörðinni á liðnu
ári hefur verið étið af skepnum. Allt
er skrælnað og þurrt, en samt sem
áður er þar „akur hvítur til uppskeru“
a.m.k. sá akur sem þau koma til með
að vinna á, ef Guð lofar.
„Hvað eru nú komnar margar?“
Ég hrökk upp úr hugsunum mínum
og leit til Agnetu, sem beið eftir-
væntingarfull eftir svari.
„Ja, nú eru þær líklegast orðnar
273. Enn er heilmikið eftir. Við
verðum án efa að gera milli fjögur og
fimm hundruð,“ sagði ég og hélt
áfram að taka ilmandi brauðbollurnar
af bökunarplötunni.
Agneta hélt áfram að hnoða af
krafti, svo að svitadroparnir láku
niður andlitið. Fína brúðartertan,
fjögurra hæða, stóð tilbúin inni í
ísskápnum skreytt með hvítu smjör-
kremi og áletruð: AGNETA NA
SAMUEL. Sekkurinn á gólfinu var
næstum fullur af bollum. Skyldi þetta
nú verða nóg?
Að Ioknum bakstrinum um kvöldið
var gott að geta sest niður við eldhús-
borðið og lagt áhyggjur morgundags-
ins fram fyrir Guð í bæn. Ég las fyrir
Agnetu Sálm 23, sem hafði oft orðið
mér sjálfri til blessunar. Hún faðmaði
mig að sér, og um leið og hún hvarf
út í náttmyrkrið, hvíslaði hún: „Ég
þarf ekkert að óttast um framtíðina,
því að Jesús er hirðirinn minn, hann
yfirgefur mig aldrei.“
oksins hófst brúðkaupið,
aðeins fjórum og hálfum tíma á eftir
því sem auglýst hafði verið. Hinir
fyrstu komu snemma morguns og
byrjuðu að syngja af krafti og klappa
í takt svo að ómurinn barst um
nágrennið. „Kirkjuklukkurnar“ í
Cheparería eru tvenns konar, annars
vegar gömul felga sem hangir uppi í
tré á kirkjulóðinni og hins vegar
söngur og klapp þeirra er fyrstir mæta
í kirkjuna.
Kirkjan var þétt setin, réttara sagt
troðfull, og söngurinn hljómaði kröft-
ugur og taktfastur með hjálp Melikku,
Maríu og Prícillu sem allar voru
mættar með steinadósirnar sínar til að
„spila undir“. Kirkjan var fagurlega
skreytt með blómum og trjágreinum
og gleði skein úr hverju andliti.
Sex 40 lítra pottar voru á hlóðum
fyrir utan kirkjuna og nokkrar trúfast-
ar konur bættu samviskusamlega á
eldinn og fylgdust með. Unglingakór-
inn fór út eftir að hafa sungið nokkur
lög og stillti sér upp í röð fyrir utan
kirkjuna. Tvö þeirra gengu fremst til
að stjórna hópnum, síðan komu
brúðurin og vinkona hennar og svo
allur kórinn fyrir aftan. Allur hópur-
inn fikraði sigfram eftir kirkjugólfinu,
tvö lítil skref voru stigin fram á við og
svo eitt aftur á bak uns þau voru
komin fremst í kirkjuna, um leið og
þau sungu: „Zaeni matunda mema“
— „Berið góða ávexti.“
u ngu hjónin fengu með sér
gott veganesti.
„Hvers vegna hafa Agneta og Sam-
uel kosið að gifta sig hér í kirkjunni-7
Jú, af því að þau eru kristin, Jesús er
frelsari þeirra, þau hafa kosið að
fylgja honum og að helga honum líf
sitt. Nú þegar þau byrja nýtt líf
saman, vilja þau byrja það með
22