Bjarmi - 01.07.1985, Blaðsíða 29

VESTUR-ÞÝSKALAND:
Hvar er manngildið?
Mörgum Vestur—Þjóðveijum
hrýs hugur er þeir minnast þess að
tugum þúsunda ófæddra bama
hefur verið sálgað með fóstureyð-
ingum á hverju ári í landi þeirra um
langt skeið. INú glímir þjóðin við
það vandamál að barnsfæðingum
fækkar svo ískyggilega að árið
2030 mun hver vinnandi maður að
líkindum verða að sjá einum eftir-
launamanni farborða, nema þró-
uninni verði snúið við.
Stjóm Kohls vill spoma við þessu
og rekur áróður til að örva bams-
fæðingar, að þær verði helst 200
þúsund á ári svo að halda megi í
horfinu. Stofnaður hefur verið
sjóður sem barnmargar fjölskyld-
ur eiga að njóta góðs af.
Vestur—Þjóðverjar vom 62 mill-
jónir árið 1973 og gátu þá „státað"
af lægstu fæðingatölu í víðri
veröld. En nú er svo komið að
einungis tvö böm fæðast á móti
hveijum þremur Vestur—Þjóðveij-
um sem deyja. Þetta dregur dilk á
eftir sér. Skólum hefur verið lokað.
Hagur þjóðarinnar er i hættu.
Helmut Kohl vill að mæður losni
við Qárhagsáhyggjur og fái
„mæðralaun" ■ eitt ár eftir
barnsburð. Talsmenn fijálsra fóst-
ureyðinga em þessu mótfallnir.
Aðrir segja að útlendir farand-
verkamenn muni fá bróðurpartinn
af sjóðnum. f tyrkneskum fjol-
skyldum em að jafnaði 3,5 böm,
nærri þrisvar sinnum fleiri en ■
þýskum.
Þýski læknirinn Siefried Emst er
í hópi þeirra sem kveðja sér hljóðs
í baráttunni gegn frjálsum fóstur-
eyðingum. Honum er ekki ókunn-
ugt um fjöldamorð nasista lýrr á
ámm en hann kallar hinar hrika-
legu fóstureyðingar í skjóli laga
fjóldamorð á ófæddum bömum og
finnst þær minna óhugnanlega á
hugsunarhátt illræmdra nasista-
■eiðtoga.
„Enginn hugsandi maður getur
séð neinn grundvallarmun á því að
lífláta heilbrigt, ófætt bam — af
því að það sé „of mikil félagsleg
byrði" lýrir umhverfið — og illa
haldinn geðsjúkling sem er að
minnsta kosti þúsund sinnum al-
varlegri „félagsleg byrði" lýrir um-
hverfið en heilbrigt bam," segir
Emst.
Hann bendir á það að þeir sem
deyða ófædd börn komist senn á
gamals aldur og verði sjálfir
„félagsleg byrði", og hann spyr:
„Jafnaldrar yngri kynslóðarinnar
vom ráðnir af dögum fýrir fæðingu
þeirra af því að þeir vom „félagsleg
byrði". Mun yngri kynslóðin þá
hlífa þeim sem em orðnir „félags-
leg byrði" í ellinni?"
Litilsvirðingin á manninum birt-
ist i því, segir Emst, að baminu er
komið fyrir kattamef og því hent í
mslafötuna eins og hvimleiðu
snikjudýri. „Slíkt hlýtur að eyða
öllu gildismati í mannlegu samfé-
lagi. Sú alda hryðjuverka og glæpa
sem nú ríður yfir Vestur—Þýska-
land og alla hina frjálsu Evrópu er
óhjákvæmileg afleiðing þess að
manngildið er orðið að engu," seg-
ir læknirinn.
NOREQUR:
Tatarar trúa
Menn játa afbrot sín og gera þau
upp þó að það kosti þá dvöl í
fangelsi. Fólk í óvígðri sambúð
sem sumt á mörg böm gengur í
hjónaband. Ýmsir hætta flökkulífl
og tjaldbúðavist og taka upp fasta
búsetu og ráða sig í vinnu.
Starfsmenn i samtökunum
Norskt kristniboð meðal heimilis-
lausra segja að þetta séu sum
einkenni á fýrstu vemlegu vakn-
ingunni sem á sér stað meðai
flökkufólks í Noregi.
Fólk þetta hefur löngum verið
kallað Tatarar og ætla sumir að
þeir séu uppmnnir á Indlandi. Þeir
em alls flmm þúsund í Noregi.
Siðastliðin fjögur til flmm ár hafa
um fimm hundmð manns meðal
þessa fólks játað trú á Jesúm
Krist. Vakningin hefur einkum orð-
ið í Heiðmörk, Upplöndum, Vest-
fold og Þelamörk.
ASÍA OQ AfRÍKA:
Kristniboðsáhugi
Hinar ungu kirkjur i Asíu og
Afríku em ávöxtur af starfl kristni-
boðsins. Það er þvi gleðiefni að
mikill kristniboðsáhugi hefur
vaknað í mörgum þessum kirkjum.
Er talið að tíundi hver kristniboði
komi frá landi í þriðja heiminum en
alls munu kristniboðar um víða
veröld vera samanlagt um 50.600.
Trúaðir menn í Asiu hafa sett sér
það mark að senda 10.000 kristni-
boða fýrir árið 2000. Indveijar riðu
á vaðið, fýrstir Asíuþjóða, ogsendu
kristniboða til Malasíu árið 1884.
riæstir urðu Japanir og Kóreu-
menn á ámnum 1903 og 1907.
Meiri háttar kristniboðsáhuga
varð þó ekki vart í Austurálfu iýrr
en 1960-70. Má segja að nú séu
Kóreumenn þar fremstir i flokki.
Arið 1982 höfðu þeir sent meir en
330 kristniboða til nær 40 landa.
Fóm þeir flestir á slóðir Asíulanda
en nokkrir komu alla leið til
Evrópu.
Þá er áhugi á kristniboði einnig
viða vaknaður í Afríku og munu
Nígeriumenn hafa sent flesta boð-
bera, eða alls nokkur hundmð
manns.
KÍNA:
Ýmsar hömlur
Óheimilt er að skira Kinveija
sem em yngri en átján ára. Kristin-
fræði má ekki kenna í kinverskum
skólum. Hins vegar mega foreldrar
ala bömin upp að eigin vilja.
Kristnir menn i Kina skipta mill-
jónum. Meira en ellefu hundmð
kirkjur hafa verið opnaðar síðan
árið 1976. Kirkjumenn annast
sjálfir um að gefa út Biblíuna. Frá
árinu 1949 hafa a.m.k. 1,3 miiyón-
ir eintaka af Biblíunni verið prent-
aðar í Kina.
Yflrmenn kirkjunnar líta þá hom-
auga sem smygla Biblíum inn í
landið. Þeir segjast geta séð sjálflr
um útgáfu Biblíunnar og vitja ekki
að aðrir „blandi sér í" þau mál.
Svipuð er afstaðan til kristilegra
útvarpssendinga til Kína. Slík
starfsemi sýnir vantraust á kin
versku kirkjunni, segja forystu-
mennirnir.
29