Heima er bezt - 01.12.1953, Blaðsíða 60

412
Heima er bezt
Nr. 12
Slysiö heíur orðið niður við bátaskýlið. „Hvers vegna gerir enginn tilraun til að Umsjónarmaðurinn, sem ber ábyrgð á
Einn drengjanna segir okkur, að það sé bjarga honum?" spyr ég. „Enginn þorir drengjunum, er viti sínu fjst'T af ótta.
„greifinn" — drengurinn, sem var svo það," hljóðar svarið. „Það væri óðs manns Hann æðir tii og frá, grípur um höfuðið
slæmur við mig — sem fallið hafi i vatnið æði að rc/na að kafa í öðrum eins straumi og æpir samhengislausar skipanir á báða
og berist hann nú með straumnum undir undir llotbrúna." bóga.
flotbrúna.
„Heyrðu Villi," segi ég, „ég ætla að gera
tilraun. Hjálpaðu mér til að festa þennan
kaðal á mig.“ Eg hef fundið gamlan kaðal
inni í skýlinu, og nú bindum við honum
um mig.
Þetta tekur ekki langan tíma. Fyrr en
varir hef ég hoppað út í vatnið. — „Þeg-
ar ég kippi í línuna, skaltu draga mig
upp,“ kalla ég til Villa, sem heldur í kað-
alendann. Síðan sting ég mér.
Straumurinn er feikilegur. 1 einu vet-
fangi sogast ég undir bryggjtina. Skamnit
frá mér sé ég eitthvað, sem et fast á milli
tveggja stoða. Það er „greifí ui“. Eg tek
nokkur sundtök, og cr þá kominn til hans.
Mér tekst að losa „greifann" og ná góðu
taki á honum. Síðan kippi ég í kaðalinn.
Eg finn, að strax er byrjað að draga okk-
ur upp. Við fljúgum á móti straumnum.
En félagar mínir eru fullæstir. í ákaf-
anum vilja allir hjálpa til. Kaðallinn cr
hálffúinn og þolir þetta ekki. Hann
slitnar ...
Áðttr en ég hef áttað mig á, hvað er að
gerast, sogast ég og félagí minn aftur
undir bryggjuna. Mér sortnar fyrir augum
og skilst, að nú erum við í lffsháska stadd-
ir. Eg reyni að berjast mótí straumnum,
en árangurslaust.