Heima er bezt - 01.12.1959, Blaðsíða 9

Jón Stefánsson
Gerðakoti
Einar Ingvarsson
Efstu-Grund
Páll Einarsson Magnús Knútur Sigurðsson
Fornusöndum Seljalandi
það góðs ferðaveðurs ásamt fleiri Eyfellingum. Einnig
hafði verið ákveðið að bíða nokkurra Mýrdælinga, sem
voru á vesturleið til útvers og verða þeim samferða
suður.
Um mánaðamótin voru í vermannahópnum eftir-
taldir menn, sem höfðu mælzt til samfylgda hver við
annan, og skal nú gerð nokkur grein fyrir þeim:
Þórður Stefánsson, Rauðafelli, ló ára gamall. Síðar
formaður í Eyjum og er þar enn, harðfrískur maður
til sjós og lands.
Rútur Þorsteinsson, Hrútafelli. Hann lézt af slysför-
um árið 1913. Varð undir vegg, er hrundi.
Guðjón Vigfússon, Rauðafelli, bóndi þar. Hann var
hesta- og reiðslumaður í ferðinni, en ætlaði ekki til vers.
Torfi Einarsson, Varmahlíð, síðar formaður í Eyjum
í mörg ár, frískur maður og dugmikill. Hann fluttist til
Reykjavíkur frá Eyjum fyrir fáum árum síðan og býr
þar nú.
Jón Stefánsson, Gerðakoti, síðar formaður í Eyjum,
sjósóknari mikill og fiskimaður. Hann drukknaði af
bátnum „Haffara'1, Ve. 116, 9. apríl 1916.
Björn Guðmundsson, Efstu-Grund, bóndi þar, hesta-
og reiðslumaður, en ætlaði ekki til vers.
Sveinbjörn Guðmundsson, Efstu-Grund, bróðir
Björns, ætlaði á skútu.
Gísli Brynjólfur, bróðir Sveinbjörns og Björns, ætl-
aði til Vestmannaeyja.
Einar Ingvarsson, vinnumaður á Efstu-Grund, ráðinn
á skútu, en síðar útgerðarmaður í Eyjum og býr þar
enn, frískur maður í hvívetna.
Sigurjón Ólafsson, Núpi, þá 17 ára, síðar útgerðar-
maður í Eyjum og býr þar enn, atorku- og frískleika-
maður.
Ólafur Ólafsson, Núpi, nú búsettur í Reykjavík og
múrsmiður þar.
Páll Einarsson, Fornusöndum, ætlaði til Eyja, og þar
drukknaði hann síðar.
Kort Elísson, Fit, lézt í Sandgerði árið 1944.
Magnús Knútur Sigurðsson, Seljalandi, mikill hreysti-
maður og harðduglegur. Hann ætlaði ekki til vers, en
var reiðslumaður fyrir stærsta hópinn og aðalferðastjóri
þessara ferðalanga.
Tvær konur voru í hópnum, Þorgerður Jónsdóttir
frá Hrútafelli, sem var á leið til Eyjanna, og hin úr Mýr-
dalnum, en nafn hennar hefur ekki tekizt að fá upplýst.
Þorgerður giftist síðar Snorra Þórðarsyni, þurrabúðarm.
að Steini í Eyjum. Hann var einn af þeim, sem fórst við
Eiðið í Vestmannaeyjum 16. desember 1924. Þá fórst og
Guðmundur bróðir Snorra, er bjó að Akri í Vestmanna-
eyjum.
Oft höfðu þeir bræðurnir frá Efstu-Grund, Svein-
björn og Gísli Brynjólfur, haft orð um það undanfarið,
að það væri hugboð sitt, að þeir myndu báðir deyja
þennan vetur og myndu lagðir saman í kirkjugarði As-
ólfsskálakirkju. Hins vegar skildu þeir ekld, hvernig
það mætti verða, þar eð annar ætlaði að róa í Vest-
mannaeyjum en hinn á skútu við Faxaflóa. Þessa feigð
sína höfðu þeir oft rætt við móður sína og annað heim-
ilisfólk, sem reyndi eftir megni að eyða hugboði þeirra
með ýmis konar tilvitnunum til margra slíkra hugboða
manna, hugboða, sem aldrei rættust á þann veg, er þeir
höfðu ætlað. En bræðrunum varð ekki hvikað frá þess-
um grun sínum, þó þeir gætu ekki ráðið gátuna til
fulls, hvað viðkom legstað þeirra.
Kvöldið áður en verferðin var hafin, fóru þeir bræð-
ur suður að Holti til þess að kveðja þar frændfólk sitt.
Þar bjó þá séra Kjartan Einarsson. Stönzuðu þeir þar
nokkra stund, og ræddi Sveinbjörn við prestinn. Ekki
er ósennilegt, að hann hafi rætt við séra Kjartan um hug-
boð sitt og verferð, því að þeim var sérlega vel til vina.
Þegar svo Sveinbjörn hafði kvatt prestinn og annað
heimafólk og ætlaði að fara út úr húsinu, fann hann
hvergi útganginn. Varð hann mjög miður sín, svo að
hann varð að fá hjálp til þess að komast til dyra og út.
Heima er bezt 409