Heima er bezt - 01.09.1960, Side 7

mætti og lét ganga á bola. Og þar kom, að hann settist
að í feni eftir að hafa brotizt mikið um og blásið þung-
an. Þótti mér nú nóg komið og henti staurnum. Kýrn-
ar voru komnar heim undir bæ. Eg rak þær á bólið og
minntist ekkert á bola við mömmu.
Eftir nokkra stund laumast ég s-vo út að húsunum til
að gá að bola. Sé ég þá, að hann er enn í sama stað. Þá
loks rann af mér vígahugurinn, því ég hélt, að nú væri
boli dauður. Ekki fór ég samt að athuga það. Um þessa
hlið málsins hafði ég ekkert hugsað.
Svo lallaði ég heim heldur daufur í dálkinn. Ég var
lystarlítill um kvöldið, en háttaði þó á tilsettum tíma.
Þegar allir voru sofnaðir, fór ég á fætur til að gá að
bola. Var hann þá horfinn. Þá lofaði ég Guð og létti
mikið fyrir brjósti. Ég réð mér varla fyrir gleði og fór
í hendingskasti heim.
Víkur nú sögunni að Völlum. Um nóttina kom boli
heim og þótti illa á sig kominn. Andrés hélt spurnum
fyrir, hver valdur væri að þessum áverka á honum, en
enginn vissi það. Daginn áður benti allt til þess, að boli
hefði verið með Eíeggsstaðakúnum, en ótrúlegt þótti,
að hann hefði fengið þessa áverka þar. Aliir vissu, að
þar voru ekki aðrir til heimilis en móðir mín með
yngstu börnin.
Tveim dögurn síðar kom ég aftur að Völlum. Hitti
Andrés mig strax. Hann spurði mig hvort ég hefði
nokkra hugmynd um, hver farið hefði svona með bola.
Ég varð víst heldur niðurlútur fyrst. En svo herti ég
mig upp og sagði Andrési alla söguna. Hann blustaði
á hljóður, en segir svo:
„Þessu trúi ég ekki. Það er ómögulegt, að annar eins
andsk.... væskill og þú getir verið valdur að þessu.“
„Þú ræður hvort þú trúir því, en ummerkin eru
greinileg, ef þú vilt sjá þau.“
„Ja-há. Þau vil ég sjá. Mér er mikil forvitni á að
sjá bardagasvæði, þar sem svona ólíkir aðilar hafa háð
leik.“
Við Andrés urðum svo samferða upp að fjárhúsun-
um heima. Þar athugaði hann vandlega öll verksum-
merki, því allt var þar eins og þegar við boli skildum
við það. Það leyndi sér ekki sparkið eftir hann í hey-
tóftinni, allar hellurnar og lausu stoðirnar í húsunum.
Þegar Andrés hafði séð þetta, segir hann:
„Varst þú ekkert hræddur?“
„Ekki eftir að ég komst upp á vegginn.“
„Datt þér ekki í hug að hlaupa heim, þegar boli var
kominn inn í tóftina?“
„Nei, það var óvíst að ég hefði komizt á undan bola
og annað verra. Móðir mín eða systkini gátu verið úti
og orðið fyrir honum.“
„Þetta er alveg rétt og drengileg hugsun. Þú ert lík-
lega sonur Einars. Ég þekkti hann orðið. En nú á ég
eftir að sjá fenið, þar sem þú skildir við bola.“
Við löbbuðum svo niður að feninu. Þar sást glöggt
hvernig boli hafði brotizt um. Og þar lá staurinn, sem
ég barði hann með.
„Og þú hljópst hingað á eftir honum?“
„Já.“
„Varst þú ekkert hræddur um að hann réðist á þig?“
„Ég hugsaði ekkert út í það.“
„Ofdirfska — drengur minn,“ mælti Andrés. Svo
kvaddi hann mig.
Boli gekk með kúnum eins og áður, þar til hann var
felldur um haustið. En eftir þetta gerði hann engum
mein.
LEIÐRÉTTING.
Landmörk Fljótsdalsheiðar.
í október-hefti Heima er bezt 1959 (bls. 345) hefur
Helgi Valtýsson ritað nokkrar leiðréttingar við rit sitt:
A Hreindýraslóðum.
Meðal þeirra er ein, sem snertir landmörk Fljótsdals-
heiðar svohljóðandi:
„Á bls. 218, neðst, er talið að Heiðarsel sé „við sporð
Fljótsdalsheiðar“ o. s. frv. og hefur þessu valdið ókunn-
ugleiki minn á örnefnum á þessum slóðum. Rétt er:
Fljótsdalsheiði er þrískipt: Réttnefni í Fljótsdal, síðan
Fellnaheiði, svo Bótarheiði og loks Heiðarendi. Og aust-
an undir honum stendur Heiðarsel, efsti bær á Lágheiði,
sem liggur út frá Heiðarenda.“
Þetta er ekki leiðrétting um mörk Fljótsdalsheiðar,
eins og Helgi hyggur, heldur meinvilla.
Frá sporði (heiðarenda) allt til innstu bæja hvorum
megin hciðar heitir heiðin milli Jökuldals og byggð-
anna, sem liggja að henni að austan, Fljótsdalsheiði.
Einstakir hlutar hennar, báðum megin frá hafa sérnöfn
til miðrar heiðar, kennd við þær jarðir, sem heiðarhlut-
arnir tilheyra. Þannig er austan frá að telja til miðrar
heiðar Hrafnsgerðis-, Skeggjastaða-, Ormarsstaða-,
Fjallsels- og Bótar-heiði. En vestan frá til miðrar heið-
ar eru: Fossgerðis-, Klaustursels-, Merkis-, Hnefildals-,
Skeggjastaða-, Teigarsels-, og Gilja-heiði.
Ofan heiðarbríma er Fljótsdalsheiði afréttarland.
Heiðarhlutar þeir, sem tilheyra jörðum í Fellum, eru
smalaðir sameiginlega í haustgöngum. Af því hefur
orðið til nafnið Fellnaheiði. Nafnið tekur að sjálfsögðu
ekki til heiðarlanda Jökuldals-jarða, sem á móti eru.
Sé farið yfir heiðina milli bæja í Fellum og Jökuldal
er aldrei talað um að fara yfir Fellnaheiði, enda væri
það algjört rangnefni. Allar leiðir milli bæja austan og
vestan heiðar liggja yfir Fljótsdalsheiði.
Halldór Stefánsson.
LEIÐRÉTTING.
í apríl-hefti „Heima er bezt“ sl. var vísa eftir Braga
Björnsson, Surtsstöðum. Af einhverjum ástæðum hefur
eitt vísuorðið brjálazt áður en það kom í hendur blaðs-
ins, og hefur höfundurinn óskað leiðréttingar, sem von-
legt er. Rétt er vísan svona:
Stjórnarvöndur fast þó flengi,
flestum lokist bankans dyr.
„Heima er bezt“ á gömlu gengi
greiða skal ég enn sem fyr.
Heima er bezt 295