Heima er bezt - 01.11.1964, Blaðsíða 12

standa, þó að kræking hökulsins hefði ekki tekizt betur
en svo, að neðri krókurinn hefði lent í efri lykkjunni
með þeim afleiðingum, að önnur brún axlastykkisins
tók presti upp í höfuð, en hinum megin skagaði hök-
ullinn fram af öxlinni. Ég og mínir líkar áttu nú orðið
heldur örðugt með að innibyrgja hláturinn, og margir
hinna eldri virtust eiga fullerfitt með að halda sér í
skefjum. Mátti eiginlega segja, að guðræknisblæ messu-
gerðarinnar væri snúið upp í ískrandi hlátur. Margir
reyndu þó að bæla niður hið ósiðlega athæfi, en kom-
ust við það í hinar óeðlilegustu stellingar, svo að þar
skapaðist nýtt aðhlátursefni. Enginn stóð sig eins vel
og séra Gunnar og flest söngfólkið. Hélt athöfnin því
áfram að nafninu til. Veslings meðhjálparinn fann sér
það til afþreyingar, að klippa skarið af altariskertun-
um, en honum mistókst það eins og annað. Logandi
skarið festist í klippunum og þá tók hann til þess sein-
heppilega ráðs, að hrækja á logann. Sýndist okkur þá
ekki miklu muna, að skrúði prests bæri merki tiltækis-
ins, og batnaði nú ekki ástandið við þetta. En prestur
var hinn harðasti og hélt sitt strik. Mun einbeitni hans
hafa átt drýgstan þáttinn í að sæmileg kyrrð komst á
aftur, svo að hægt var að ljúka messunni sómasamlega.
En við höfðum oft góða skemmtun af að rifja upp
þessa ferð og mistök meðhjálparans í Höfðakirkju.
JÓNAS Á LÁTRUM SVARAR FYRIR SIG
Jónas á Látrum átti sjóbúð í Grímsey. Fór hann út
þangað á hverju vori á Felix gamla (það var opinn bát-
ur) og lá þar við 4—5 vikur. Stundaði Jónas þá margs
konar veiðiskap, svo sem hákarlaveiði, fuglafang, eggja-
tekju o. fl. Dró hann venjulega í Grímseyjarferðum
sínum mikla björg í Látrabú. Heyrði ég hann sjálfan
segja þessar ferðir orðnar þrjátíu talsins, og hafði hon-
um aldrei hlekkzt á í þeim á nokkurn hátt. Fór Jónas
aðeins eina slíka för eftir að ég kom að Látrum (1878).
Ræddu menn oft um það, að Jónas hlyti að auðgast
mikið á Grímseyjarferðunum og býst ég við að sú
skoðun hafi haft við töluverð rök að styðjast. Því var
það, að í brúðkaupsveizlu að Grýtubakka í Höfða-
hverfi, að Jón alþingismaður Sigurðsson á Gautlöndum
vék að þessu. Var þingmaðurinn orðinn góðglaður og
bar þá töluvert á honum. Við Jónas sagði hann:
„Og þarna ert þú, sem mest hefur grætt á Grímsey-
ingum. Ekki yrði nú mikið úr þér, ef þú ættir að vera
forseti neðri deildar á Alþingi.“
Jónas svaraði:
„Og þá held ég yrði nú ekki mikið úr þér, ef þú ættir
að sigla honum Felix mínum fram á Nýjagrunn. Þú
yrðir þá ekki lengi að krusa þér til helvítis.“
Samtalið varð ekki lengra, og yrti þingmaðurinn ekki
frekar á Látrabóndann, en margir munu hafa haft gam-
an af því, hve djarfmæltur Jónas var við mývetnska
höfðingjann. En Jónas lét ógjarnan í minni pokann.
Gilti hann einu við hvern hann átti, hefði sennilega
svarað fullum hálsi, jafnt kónginum sem þingmannin-
um.
Jón H. Þorbergsson . . .
Framhald af bls. 393. ----------------------------
Þá skal ég að lokum geta þess sem ég hef í ár unnið á
sviði hins aðal-áhugamáls míns, trúmálanna.
Það er þá í fyrsta lagi að ég tók í ár þátt í kirkjuviku
í prófastsdæmi Suður-Þingeyjarsýslu. Én ég átti frum-
kvæðið að því að til hennar var stofnað.
í öðru lagi hef ég í ár sent bækling út til samtals 100
presta og safnaða víðsvegar um land með tillögum og
greinargerð, sem ég flutti á Almenna kirkjufundinum f
Reykjavík í fyrra. Tillögur mínar fela í sér könnun á
öllum heimilum þjóðkirkjunnar í landinu um trúarlegt
ástand og viðhorf. Gæti kirkjan með þessu myndað sér
betri aðstöðu til sóknar á hendur vantrú og tómlæti um
eilífðarmálin. í bæklingnum, sem ég sendi út, eru 10
spurningar til heimilanna út af trúarlegu viðhorfi. Einn
prestur hefur síðan skrifað mér að hann ætli að leggja
þessar sömu spurningar fyrir hvert heimili í sóknum
sínum og biðja fólkið að svara þeim.
í þriðja og fjórða lagi hef ég flutt í ár erindi í útvarp-
ið sem ég nefndi „Andleg verðmæti“ og loks flutt erindi
í kirkjum úti á landsbyggðinni þótt leikmaður sé, nú
síðast í Vopnafjarðarkirkju.
Nei, ég er ennþá í fullu starfsfjöri þótt gamlaður sé
að árum.
Vorkvöld á Akureyri
Vorsins er víðáttan fögur,
vaxandi ilmþýður blær.
Ljómandi litbrigða kögur
þar lj óselfur hámarki nær.
Mér er sem í hljómkviðu heyri
huldumál lífsins sem grær.
Það er yndi á Akureyri,
af unaði hjarta mitt slær.
Stefán Guðjónsson.
LEIÐRÉTTING
í greininni „Kaupstaðarferð í janúar 1918“, eftir Glúm Hólm-
geirsson, sem birtist í júlíblaði Heima er bezt 1964, voru tvær
prentvillur, sem lesendur eru vinsamlegast beðnir að leiðrétta:
Bls. 260, síðari dálkur, 6. 1. a. o. .. . Þótti eilítið ískyggilegt . .,
les: Þótti útlitið ískyggilegt o s. frv.
15. 1. a. n. . . . var það nú frosið.les: var það nú þrotið
o. s frv.
396 Heima er bezt