Heima er bezt - 01.07.1999, Blaðsíða 14

Mér finnst Græn-
land stórkostlegt
land. Það sem kom
mér mest á óvart
þegar ég kom
þangað fyrst, er
hvað þar var heitt
í veðri, en vegna
mýflugna og flugu
verður maður
alltaf að vera
kappklæddur. Það
er þarna oft rúm-
lega 20 grdðu hiti
yfir sumarið og
blæjalogn."
Frá Sisimiut á vesturströnd Grœnlands 1992.
Byggðasafn
Suðurnesja
Guðleifur segist
vera grúskari að eðl-
isfari og áhugamað-
ur um sögu og forn-
ar minjar. Sem ung-
lingur kynntist hann
þeim auðœfum sem
gömlu Duushúsin í
Kefíavík höfðu að geyma, en þar voru gömlu verslunarbœk-
urnar ásamt ýmsum fleiri verðmœtum geymdar í Bryggju-
húsinu. Þessar bœkur er nú komnar í geymslu í Skjalasafni
Reykjanesbœjar.
Þegar Guðleifur kom aftur til Keflavíkur eftir nám var hann
kosinn í Byggðasafnsnefnd Kefíavíkur en þá var allt slíkt starf
sem unnið var, sjálfboðastarf nefndarmanna og var það að
mestu svo, þar til safnið var opnað formlega árið 1979 en þá
tók Skafti Friðfinnsson að sér að vera starfsmaður þess.
Guðleifur var annar tveggja sem unnu niðjatölin við grein-
ar Mörtu Valgerðar Jónsdóttur í bókinni „Kefiavík í byrjun
aldar," sem gefin var út árið 1989, en þar er skrifað um alla
sem bjuggu í Keflavík árið 1901 og niðjatal þeirra rakið. Við
byggðasafn Suðurnesja hefur Guðleifur starfað síðan 1985.
„Fyrsti vísir að Byggðasafni Suðumesja var formlega
opnaður d Vatnsnesi við Keflavík, 17. nóvember 1979.
Forsaga safnamdla hér er sú, að fljótlega eftir stofnun
Ungmennafélags Keflavíkur var farið að ræða um
nauðsyn þess að koma á fót byggðasafni í Keflavík. Um
1940 var kosin nefnd til framkvæmda í Ungmennafé-
lagi Keflavíkur og lögðu margir þar hönd ú plóg, bæði d
meðan þetta var verkefni U.M.F.K. eingöngu og einnig
eftir að Keflavíkurbær tók við safni þessu til varðveislu
og dframhaldandi uppbyggingar.
Hæst bera nöfn þeirra Helga S. Jónssonar sem var for-
maður byggðasafnsnefndar fram til 1978, og barðist
hvað harðast og af miklum úhuga fyrir framgangi
mólsins, og Ólafs A. Þorsteinssonar, sem með feikna
vinnu og eljusemi kom þessu mdli í höfn. Var hann for-
maður nefndarinnar frú úrinu 1978 til dauðadags 1988
og hafði nær allan veg og vanda af því að hús það sem
nú hýsir safnið, Vatnsnes, var gefið til þeirra nota.
Einnig md nefna Skafta Friðfinnsson fyrsta safnvörð.
Þeir Ólafur hófu snemma söfnun sögulegra þútta úr
sveitarfélaginu, bæði með hljóðupptökum á viðtölum
við eldri íbúa, með myndatökum, bæði ljósmynda og
kvikmynda og söfnun muna.
Upphaflega var safnið rekið sameiginlega af Keflavík
og Njarðvík en í dag af Reykjanesbæ. Safnahúsin eru
tvö. Á Vatnsnesi í Keflavík í íbúðarhúsi Vatnsnesjarðar
og í Innri-Njarðvík í íbúðarhúsinu Njarðvík. Auk þess
leigir safnið stóra geymslu við Hrannargötu þar sem
munir er berast safninu eru varðveittir uns möguleiki
verður á að koma þeim fýrir í sýningarsal.
Starfið er fólgið í því að taka ú móti munum og
myndum, ganga frú þeim til geymslu og skrúsetja með
skýringum. Oft þarf að leggja umtalsverða vinnu í lag-
færingu ú munum þegar þeir koma til safnsins og ú alla
jdrnmuni er t.d. borið vax, til að stoppa ryð og koma í
veg fyrir frekari eyðingu af völdum þess. Einnig að hafa
eftirlit með öllum eigum safnsins og sjd til þess að ekk-
ert fari í rýrnun auk margra annarra starfa.
Sameining sveitarfélaganna hafði þd breytingu í för
með sér að Hafnirnar komu inn í starfið, þannig að um-
fangið jókst verulega."
254 Heima er bezt