Heima er bezt - 01.07.1999, Blaðsíða 20

Mörg limprúð hríslan hefur fallið hér
fyrir aðsúgi höfuðskepnanna, en svo
hugrakkur getur skógurinn verið ú
þessum slóðum að langt úti d
Krossdraurum hef ég rekist ú hnefa-
stóran stein með dropholu ú, en í
holunni hafði eitt lítið birkifræ
hreiðrað um sig og orðið að laufguð-
um smdviði."
Þegar skdldið var spurt hvort hon-
um leiddist aldrei í Mörkinni, en
hann dvaldist þar í allmörg sumur
var svarið d þessa leið:
„Ég yppti ævinlega öxlum við slík-
um spumingum. Ég man ekki til að
mér hafi nokkum tíma leiðst
að vera íslend-
ingur, og hvem-
ig útti mér þd að
leiðast meðal
guðs og manna,
en þó umfram
allt kvenna, d ein-
um fjölfegursta
bletti íslands?
Galdur ndttúmnn-
ar, og þd ekki hvað
síst þar sem ljós frd
jöklum tvíeflir fjöl-
kynngi birtunnar, er
einmitt fólginn í
hinni þrotlausu til-
breytni. Segja md að
hvert einasta augna-
blik eigi sinn sérleik,
mér liggur við að segja
sinn persónulega úslútt,
í litum og línum, engar
tvær sekúndur em eins.
Aðeins einu sinni hef ég séð þann
loga í Merkurjökli um sólarlagsbil
sem „aldrei, aldrei gleymi." Aðeins
einu sinni hef ég séð kvöldþokuna
koma neðan aurana eins og hvítan
sléttan musterisvegg milli hamr-
anna beggja vegna.
Þannig mætti lengi telja. Sé skyn
mannsins nógu næmt fyrir svip-
brigðum umhverfisins, ýmist stór-
brotnum eða smdgerðum, getur
honum trauðla leiðst. Hann getur
verið glaður eða hryggur eftir atvik-
um, hann getur verið misjafnlega
mikið d valdi sköpunar eða eyðing-
ar, en tóm fyrirfinnst aldrei í hjarta
hans.
Þannig líða dagamir í Þórsmörk
við endalaust nýjabmm. Það er ekki
alltaf sólskin allan daginn. Kverkin
milli jöklanna er skúrasæl, þó mjög
sjaldan rigni mikið eða lengi. Hinir
vísu æsir vita að það þarf hemil d
uppblústurinn, einnig hitt að blóm
og tré kjósa döggina helst í hófi.
Og að skúmnum loknum hvelfist
tíðum yfir manni þetta hreina,
tæra djúp, sem opnar næstum
því fjöllin. Og þd er gaman að
heyra spörvana syngja eða
skoða köngulóarvefina í Hda-
260 Heima er bezt