Heima er bezt - 01.07.1999, Blaðsíða 67

Ingibjörg
Framhaldssagan Sigurðardóttir:
O, jæja, alla leið frá
Reykjavík. Sú var tíðin í
búskap okkar föður þíns,
að sama kaupakonan
kom hingað ár eftir ár, en nú orðið
birtist ný kaupakona á hverju
sumri, hér á Lyngheiði."
„Já, mamma, flest breytist í tím-
anna rás, þannig er framvinda lífs-
ins," svarar Matthías, og vill sýni-
lega binda endi á þessar umræður.
„Satt er það, en því miður breytist
ekki allt til batnaðar, Matthías
minn," segir gamla konan, og rís
frá borðum. Hún þakkar fyrir mat-
inn, og hverfur inn í baðstofuna.
Ástríður horfir svipþung á eftir
tengdamóður sinni. Alltaf er þessi
kerling við sama heygarðshomið,
hugsar hún gremjulega. í hennar
búskap á allt að hafa verið með ein-
stökum myndarbrag, hjúasæld mik-
il, og smjör dropið af hverju strái.
En eftir að hún hætti að ráða hér
ríkjum finnst henni flest hafa snúist
til öfugrar áttar, þannig hefur Frið-
gerður látið dæluna ganga, frá því
að hún giftist syni hennar, og settist
hér í húsfreyju sætið. Ástríður kímir.
Sú gamla ætlaði víst annari en
henni það sæti. En hún fór með sig-
ur af hólmi í þeirri glímu, og hefur í
hyggju að halda áfram sinni sigur-
göngu, hvað sem tengdamóðirin
ályktar um fortíð og nútíð. Borð-
haldinu er lokið. Ástríður snýr sér
að Hugborgu.
„Þú rýmir borðið, Hugborg, og
þværð upp," segir hún í skipunar-
tón. „Að því loknu segi ég þér, hvað
þú átt að gera næst."
Telpan kinkar aðeins kolli, og tek-
ur þegar til starfa. En Pétur Geir get-
ur ekki orða bundist. „Hvenær renn-
ur svo upp sunnudagsfríið hennar
Hugborgar, mamma?" spyr hann
einarðlega.
„Haf þú engar áhyggjur af því,
drengur, þetta er fyrir utan þinn
verkahring. Ég stjórna vinnutíma
hennar, og líka frístundum," svarar
Ástríður þykkjuþung.
„Við skulum koma út, Pétur Geir,
og huga að þessu, sem ég var að
nefna við þig áðan," grípur Matthí-
as fram í. „Svo hvílum við okkur öll
eftir miðdaginn."
Pétur Geir snýr á brott með föður
sínum. En honum svellur móður í
brjósti, kenndir, sem hann hefur
ekki áður þekkt. Hann ætlar að
vemda Hugborgu þetta einstæð-
ingsbam, sem hún vissulega er á
þessum stað, vemda hana fýrir
rangsleitni og ójöfnuði, og hann
skal koma því á hreint, hvað sem
það kostar, að hún fái sitt réttmæta
sunnudagsfrí, á meðan hún er í
vinnumennsku hér á Lyngheiði.
Morgundýrðin minnist við sóleyj-
ar í varpa, og bláfjólur á engi. Ný
vinnuvika er hafin. Feðgarnir á
Lyngheiði söðla tvo gæðinga út á
hlaðinu, á þann þriðja ætla þeir að
leggja reiðing, hann á að bera far-
angur kaupakonunnar, ásamt
kaupstaðarvarningi. Pétur Geir er
senn á förum inn á Brimnes, í er-
indagjörðum fýrir föður sinn.
Matthías segir syni sínum í hvaða
húsi kaupakonan bíði þess að verða
sótt, svo bætir hann við smá kíminn
á svip.
„Við verðum vonandi heppnir
feðgamir, og fáum dugmikla, fjall-
myrjdarlega Reykjavíkurmey í hey-
skapinn með okkur, en ég hef ekki
fyrr í mínum búskap ráðið til mín
reykvíska kaupakonu."
„Hefurðu ekki alltaf verið hepp-
inn með kaupakonur, pabbi," svar-
ar Pétur Geir. „Frá því að ég man
Heima er bezt 307