Æskan - 01.11.1960, Blaðsíða 52

ÆSKAN
Englarnir í þvotti.
Lítill drengur lá i sjúkraliúsi.
Hann las bæniraar sínar á
hverju kvöldi og liorfði jafn-
framt á englamynd, sem var
yfir rúminu hans. En rétt fyrir
jólin, Jiegar verið var að gera
hreint i sjúkrahúsinu, tók
hjúkrunarkona englamyndina
og sagðist ætla að Jivo hana. Þá
um kvöldið, er drengurinn hafði
lesið bænirnar sínar, andvarp-
aði hann og mælti svo:
— Góði guð. í nótt vcrður jiú
að vaka yfir mér, því að nú eru
englarnir í þvotti.
★
Hveitið fýkur.
Það var rétt fyrir jól. Mamma
var að keppast við að haka og
Sína iitla sat úti við glugga og
liorfði á skæðadrifu, sem féll
jafnt og þétt úti fyrir. Allt í
einu kallar hún:
•— Mamma, mamma, sjáðu
iivað guð er duglegur. Hann
bakar, svo að liveitið fýkur út
um allt!
★
Líttu í spegil.
Ég vil ekki lúta þvo mér,
grenjaði Jóna.
— Vertu ekki að þessari vit-
leysu barn, sagði amma. Komdu
nú undir eins og lofaðu mér að
þvo þér. Ég hef alltaf jivegið
mér í framan tvisvar á dag síð-
an ég var lítil.
— Já, líttu í spegil og sjáðu,
hvernig það hefur farið með
þig, sagði Jóna.
Fæ ég ekki meira í jólagjöf?
Dansaði allan
tímann.
Inga litla fékk að fara á jóla-
gleði í sunnudagaskólanum. Þar
var gríðarmikið jólatré með
óteljandi kertaljósum, og efst á
toppnum sat engill, og var
þannig um húið, að vegna hit-
ans, sem lagði af ljósunum,
snerist liann alltaf. Inga var
mjög hrifin og augu hennar
ljómuðu af fögnuði, er hún
liorfði á þetta. Þegar hún kom
heim sagði hún við mömmu
sína.
— Ó, Mamma. Jesúbarnið sat
hátt uppi og það lá svo vel á
því, að það dansaði allan tím-
ann, sem við vorum þar.
★
Leiðist svo mikið.
Disa er ekki nema þriggja
ára og því á hún að hátta á
undan öðrum á aðfangadags-
kvöld. Henni leiðist það og hún
segist vera hrædd.
— Þú þarft ekki að vera
lirædd, segir mamma. Guð er
hjá þér. Litlu seinna opnast
liurðin að svefnherberginu og
Dísa kemur kjökrandi í gætt-
ina:
— Mamma, okkur guði leið-
ist svo mikið.
Haldið um naglann.
Jónsi litli var að leika sér
við nokkra drengi, og kom
hlaupandi inn og bað mömmu
að Ijá sér hamar.
— Hvað ætlarðu að gera við
hann? spurði mamma.
— Ég þarf að reka nagla i
vegginn, sagði Jónsi.
— Þá færðu hann ekki, þú
crt vis til að berja á fingurna
á þér og meiða þig.
— Engin liætta, mamma, ég
læt Sigga lialda um naglann.
Kosningadagurinn.
Það var á lcosningadaginn.
Mamma varð að liafa Olgu litlu
með sér, þegar hún fór að kjósa,
og Olga fór með henni inn í
kosningalilefann. Á eftir sagði
hún:
— Þú kaust þann mann, sem
þú elskar mest, mamma.
— Hvað segirðubarn? Hvern-
ig dettur þér þetta i hug?
-—— Þú merktir koss fyrir
framan nafnið lians.
V
Ný frímerki.
Hinn 29. nóvember s.l. komu
út tvö ný íslenzk frimerld með
myndum af islenzlcum blómum.
Skák á svartan.
Þekktur læknir segir eftirfar-
andi sögu:
Skákmaður n.okkur varð geð-
veikur og var settur inn á
geðveikrahæli. Hann hafði of-
sóknarbrjálæði, þóttist vera
livitur riddari og væri svört
drottning alltaf á hælunum á
sér.
Yfirlæknirinn reyndi að
lækna manninn, en tókst ckki.
Annar læknir var þar á hæl-
inu og kunni sá skák. Bað
hann um að mega reyna við
sjúklinginn og var það leyft.
Eftir stundarliorn kom hann
með sjúklinginn, sem var þá
alheilbrigður. Yfirlæltnirinn
brá aðstoðarlækninum á ein-
tal og spurði, hvernig i þessu
lægi. — Það er ofur einfalt,
svaraði liinn. — Ég kom hon-
um i skilning um, að þar sem
hann væri livíti riddarinn,
þyrfti liann ekki að óttast
svörtu drottninguna, því ef
hún væri færð, væri skák á
svartan.
Góðar aftur.
Mamma hafði orðið að refsa
Siggu fyrir einhverja yfirsjón.
Sigga fór að skæla og sagði:
— Mamma, hvcrnig stendur
á því, að við getum ekki verið
góðar livor við aðra?
GLEÐILEG JÓL
228