Æskan - 01.04.1963, Blaðsíða 3

✓
0
bera
r dimmbláu hafinu rís undra-
fagurt eyland, girt háum klett-
Urn, sem lyfta því úr sæ, og
a styrkum örmum sínum.
rJ°samar ekrur breiða úr sér í
arsólinni og skiptast á grænum
r'gðum. Kornið bylgjast þungt af
þ ^ ^e^ur r'ftufega uppskeru.
er eins og örlæti moldarinnar
stó^ Cn®an entli- Aldingarðar þekja
ar SVæð'. jurtagarðar og berjarunn-
fand' ^ VG^ :i Þessu faSra> gróðurríka
b«i^Ölmargir feiguliðar skipta því, og
er 1 Þeirra blasa víða við, fjalllendi
Uúle°^^Urt a mr®ri eynni. þar er hún
hölindUSt’ Þar Snæfir konungs-
tQ 111 llæst með mörgum turnum og
bp. m, sem teygja sig upp í himin-
dr Un' ^ar ^ua konungurinn,
ejn^tnmgin og konungsdóttirin unga,
a^arn þeirra. Gleði og glaumur
bj^0.^ar innan veggja, því konungs-
0g (jln iinna hina mestu gleði í dansi
0g jjjriUn veigum, stöðug veizluhöld
nr iCQUr^Ur Þeirra tasma ört fjárhirzl-
skattanUngs> °g hann leggur æ þyngri
Kon^ leiSuliða sína, bændurna.
Ujjj nungsdóttirin er enn barn að ár-
Sínarg Unir sér við leiki og brúðurnar
en lulin töfrablæju bernskunnar,
stiiik. Sa’ sem inclælu> litlu
UUni nánar gætur, stundum séð
^VINTÝRI
Jóh
eftir
U,lnu Brynjólfsdóttur.
raunasvip í fallegu, bláu augunum
liennar.
Timinn leið og konungsdóttirin óx
og dafnaði. Þá var það dag nokkurn,
þegar allir í konungshöllinni voru í
fasta svefni, að bændurnir, sem risu
úr rekkjum árla morguns til búverka
sinna, sáu undarlegar blikur á lofti,
himinninn rauðleitur, dökkir skýja-
bólstrar, þungir og silalegir, stigu upp
i loftið úti við sjóndeildarhringinn og
sigldu yfir klettaeyna. Þá fór að
koma lirár þefur í loftið, jörðin und-
ir fótum manna tók að nötra og grátt
öskuregn féll niður. Miklum óhug
sló á hugi rnanna, sem brátt varð að
skelfingu, því úti i hafi blasti stað-
reyndin við augum, máttug og misk-
unnarlaus: rauður eldslogi, næstum
hulinn dökku skýjamistri, bar við
himin.
Smátt og smátt þakti þetta gráa,
dimma regn græna akrana, fjöllin,
höllina jafnt og litlu bændabýlin.
Dauðinn andaði á lífið.
Daprir menn flýðu inn í hús sín,
og skelfing og ótti lieltók alla.
Loksins vaknaði konungsfólkið, því