Æskan - 01.04.1963, Blaðsíða 10

STU ■ woi'

(y/lUL
tt
L OTö ~t~L 01 cc. ■
í&g '■ fyja<tol cj)Or»<Ua
í am ií/^•amo-jaorx TOi/^
- , . }■ j V !- -J } h h l =
(±; j/i/- —- u > > V p • J h é • i n n J 1 rX± T V V F > 'k—» —• ‘ n^Tu Tx' *
%/.:■■ } |h 7 — \ } J b *” ■ ; i
\ > - •r r 'r r t y —T=—P—*p -1 » • * i » i r r r r

±=!b
X
JxJl
k.

T=T
í f......................r
1 h h
§
JÉ
V V
J K
h r
K K
k >
rru
v
H
V > > V
1 tk
—é----•—
p

J}- V -X-Jxt:
>Tfe

r=T
T

h J -»^-
Ji L
*> * j l^=! } h-' j
3Þ
V
1 ->-.....V-
1 f>- K

Ír-
ir
T" v r %
&
1 v y
.j j
j> h
V ’c

JL
..~'* •■ ~»i-
k y r^T
T=T
r-n-
1-4=^
r
I

i <1 ,K qN

i K í>

m
nrrí

V V V
K K )
|k \ \h fh
1 \
i b
A )
b J J

>- vr
r V y
?=
1

4----h > h
t.....h -:>>
v > > r
í7 : *i >- V ;j>:
v v y '
h b h b
h h il
r
X
y-V-r-

í í * ^ f \
*■- X I ».; ;

T
£g mœtti vorinu á mánudaginn
er mildur andvari fór um beeinn.
Eg fann við vanga minn bliðan blœinn.
Þá blundaði aldan i djúpri ró.
Eg sagði: „Velkomið, vorið góða:
nú vcrða allir þér heim að bjóða“.
Og vorið brosti og vorið hló.

£g kom sem snöggvast, svo kem ég aftur,
ég kem þá fylgir mér lifsins kraftur
og liiknar vetur, sá klakaraftur,
ég kem og þrœði mitt perluband.
Og lífið fossar i öllum œðum.
Ég á svo mikið af hverskyns gceðum.
Þá báran hjalar við bláan sand.
A-Ieð kornu minni er kvakar lóa
mun koma hreiður i grcena móa.
Og vist er gaman að velluspóa,
Ég veil að fagnið þið hrossagauk.
Svo leika kálfar og lömb i liaga
um langa vermandi sólskinsdaga
og gróa liljur á grœnum lauk.
Og svanir kveða og sundin blána,
þá sumir viljandi blotna i tána,
er vöxtur lœðist i litlu ána
og lind, sem raular við heiðarbrún.
Þá glitra i laufinu daggardropar
og dátt í skorningi „karrinn“ ropar
þið þekkið rjúpuna, það er hún.
110
Þá lifnar allt það, sem lifnað getur
er Ijósið skín eftir dimman vetur.
Og vist er furða hvað vorið getur,
það vermir og gleður á allan hátt.
Þið vitið hver ykkur vorið gefur
og vekur allt, sem í dvala sefur.
Já, Guð einn hefur þann mikla mátt.
khhhkhkhikh^