Æskan - 01.04.1963, Blaðsíða 13

ÆSKAN
Þessi risi heitir Suleim Ali
ashnush, frá Tripoli. Hann
'ar nýlega lagður inn á sjúkra-
Us, og gerður á honum upp-
shurður til að stöðva vöxt hans,
cn bá var hann orðinn 2 metrar
°8 47 sentimetrar.
c. 1'v>'fuglinn verpir aðeir
b"U ef8i, en hins vegar vegu
i. '' '.iórðung til þriðjung a
yu?d fuglsins.
lun ,IWÍ'tuglinn lifir á Nýja SjÉ
1 ng er strútstegund
vi® hænu. Vængirnir er
i<5 H iuglinn getur ekki flof
Uiii LUan og 'uininn skilja ekl
er i ''arptimann og þegar eggi
.. !0,ni('i> ungar haninn þvi ú
etr.,-y1"1 sest kvenfuglipn me
Sgið sitt.
o o
llllllllllllM IIHII ■■ ilil ii llliiiiiiiiin lllill IIII llillt II llj
Afmælis-
„Ég vil ekki vera afmælisgjöf! Ég vil ekki vera afmælisgjöf!“ vældi brúðan.
Allir i leikherberginu höfðu safnazt saman umhverfis litla brúðuhúsið hennar, sem
stóð á gólfinu milli gluggans og bókahillunnar.
„Þú þarft ekki að lúta þér leiðast þetta,“ sagði Maríanna. „Það á ekki að senda þig
neitt í burtu. í dag er afmælisdagur ömmunnar. Hún er mjög góð, gömul kona, og þér
á eftir að þykja vænt um hana.“
„En ég vil ekki vera afmælisgjöf til neinnar ömmu,“ sagði brúðan aftur.
Þá tók Kasper til máls. „Börnin hérna í húsinu vilja gefa ömmu sinni afmælisgjöf,"
sagði hann. „Og þess vegna völdu þau þig til þess að gefa, af því að þú ert það fal-
legasta og bezta, sem þau ciga.“
„Þú ættir að vera stolt af þessu," sagði Tini tindáti. „Ég vildi, að þau hefðu ákveðið
að hafa mig fyrir afmælisgjöf."
„Eða mig,“ sagði Teddi bangsi.
„Ég var einu sinni afmælisgjöf," sagði rugguhesturinn Hoho. „Það var ekkert sárt.“
Indíánabrúðan Hermann sagði, að hann vissi ekki, hvort hann hefði verið afmælisgjöf,
en liann liefði að minnsta kosti verið jólagjöf. Og margir vina lians höfðu sagt honum,
að það væri mjög gaman að vera afmælisgjöf.
„Já, þarna heyrirðu," sagði Teddi bangsi. „Það er ekkert að óttast.“
En þrátt fyrir allar fortölur, hélt brúðan áfram að segja: „Ég vil ekki vera afmælis-
gjöf! Ég vil ekki vera afmælisgjöf! Ég vil búa áfram í minu eigin húsi!“
Svo snerist hún á liæli, gekk inn í húsið sitt og læsti á eftir sér. /
Allir í leikherberginu, Maríanna, Kasper, Júlia konan lians, Tini tindáti, Teddi bangsi
og Hermann, flýttu sér að glugganum og báðu brúðuna að hlusta á það, sem þau hefðu
að segja.
„Skilurðu ekki,“ sagði Júlia, „livað öminu lilýtur að leiðast að fá enga afmælisgjöf?“
En um leið voru dyrnar opnaðar, og inn komu tvær litlar stúlkur og amma. Þær leiddu
ömniu og voru mjög lejmdardómsfullar á svipmn.
„Sjáðu, amma,“ sagði önnur þeirra og benti á liúsið. „Þarna er afmælisgjöfin þín.
Það er brúðan, sem situr inni í húsinu!“
„Já, brúðan er afmælisgjöf til þin,“ sagði hin stúlkan. „Þú mátt eiga hana alein, alltaf.“
„Þúsund þakkir, kæru börn,“ sagði amma og brosti.
Hún gekk að brúðuhúsinu og gægðist inn. En brúðan var allt annað en vingjarnleg.
„Farðu bara, farðu burt!“ sagði hún hvað eftir annað. En auðvitað lieyrðu hvorki litlu
stúlkurnar né arnma það.
„Mér finnst hún mjög falleg,“ sagði amma. „Þetta er finasta afmælisgjöf, sem ég lief
nokkru sinni fengið. Ég ætla að sauma nýjan, fallegan kjól lianda lienni, og ég ætla
að láta liana búa í liúsinu sinu, þar sem liún er núna.“
„Vertu blessuð, litla afmælisdagsbrúðan mín,“ sagði amma. „Mér lízt reglulega vel
á þig.“
Svo fóru amma og stúlkurnar út úr leiklierberginu aftur.
Tini tindáti, Kasper og Júlia, Teddi bangsi, Hermann og Marianna gægðust öll inn
til brúðunnar.
En hún sagði ekkert drykklanga stund. Svo opnaði hún dyrnar og sagði: „Mér þykir
þetta mjög leiðinlegt. Ég hef hcgðað mér ósköp kjánalega.“
♦ ÍEvinlýri og sögur, frá ýmsum löndum. ♦

113