Æskan - 01.04.1964, Side 4

Hægara
sagt en
GERT
\4/0
íroddmús stöðvarstjóri í Broddbæ
átti fallegasta húsið í öllum bæn-
um. Hann átti líka fallegustu kon-
una í bænum — fannst henni að
minnsta kosti — og af því að hún var
svo falleg, fannst henni líka hún hlyti
að vera svo gáfuð, að hún gæti gert
alla hluti betur en aðrir.
Bjallan á járnbrautarstöðinni gall
við oft á dag — gling gló, gling gló —
og þá varð stöðvarstjórinn að klæðast
fína einkennisbúningnum með gull-
hnöppunum og setja upp kaskeitið
til þess að sjá um, að lestin kæmi rétt
inn á stöðina og færi heilu og höldnu
út af henni aftur. Þetta var ekki svo
afleitt á daginn, að minnsta kosti ekki
í upphafi, en lestin ók líka á næturn-
ar, og vesalings Broddnrús varð að
fara á fætur á öllum tímum sólar-
hringsins og annast lestina. Loks var
svo komið, að hann var svo þreyttur,
að hann megnaði ekki að klæðast og
afklæðast einkennisbúningnum. Hann
hafði ekki einu sinni orku til að fara
í rúmið. Hann stóð allan sólarhring-
inn á stöðvarpallinum matarlaus, með
kaskeitið niðri í augum — og svaf.
Og þegar bjallan klingdi yfir höfði
hans, rumskaði hann nægilega til þess
að tauta: „Aha — halló, lest!“
Dag nokkurn ákvað kona hans að
taka af skarið. Hún setti hendur á
mjaðmir, þegar lestin nam staðar við
stöðvarpallinn, og hrópaði svo hátt,
að það heyrðist um alla lestina og
út yfir bæinn líka:
„Karlmenn eru til einskis nýtir
nema að sofa. Ég ætti að vera stöðvar-
stjóri hérna. Þá skylduð þið sjá, hvern-
ig stöðvarstjóri á að vera!“
Stöðvarstjórinn rumskaði og sagði:
„Gjörðu svo vel, kona góð. Starfið er
þitt!“ Og svo skjögraði hann inn til
þess að sofa í þrjá til fjóra daga.
Á meðan varð frú Broddmús að
taka á móti öllunr lestunum og senda
þær af stað aftur, og þegar helia
Broddmús loksins vaknaði og fór
til þess að gefa henni eitthvað a
borða, stóð hún og svaf úti á pallh1
um. Hann veigraði sér við að vekja
hana, en þá hringdi bjallan enn einu
sinni: Gling gló, gling gló. En frulU
heyrði ekkert.
Þegar lestin brunaði inn á stöðma>
hrökk hún upp af svefni sínuffl, eU
var svo rugluð og ráðvillt, að a^11
farþegarnir í lestinni fóru að hl®Ja‘
Grísinn, sem var lestarstjóri á dag
inn, minnti hana á það, sem húo
hafði sagt um karlmennina fjórufi1
dögum áður.
Hún skammaðist sín og laumaÖ
ist inn í rúm sitt, og upp frá þellU
degi hafði hún aldrei orð á því> a
karlnrenn væru til einskis nytll„
Broddmúsahjónin hjálpuðust nu a
við að gæta stöðvarinnar, og það k1)111
ekki oftar fyrir, að lestin brunaði inU
á stöðina í Broddbæ meðan stöðva1
stjórinn svaf.
ÍSLENDINGA SÖGUR
Dauði Kjartans Ólafssonaf'
„Bolli settist undir herðar honunt, ^
andaðist Kjartan á knjám BoIIa. Jðrílnt)r
Bolli þegar verksins ok lýsti víg> ® !íCags,
sér. Bolli sendi þá Ósvífrssonu til her^ ^
en hann var eftir ok Þórarinn h]a
um.“
laxdæla saga.
112