Æskan - 01.04.1964, Blaðsíða 16

lega fyrir. Má ég ekki sofna svolitla stund,
mamma mín?“
„Jú, þó það nú væri. Leggstu bara við
þúfuna þarna.“
Litla lambið gekk þangað, kraup hægt
á knén, lagðist, teygði fram snoppuna, en
lagði svo vangann á belginn á sér. Það leið
ekki löng stund, þangað til það var sofnað
vært.
22.
Daginn eftir.
„Mamma! mamma! Sjáðu þessi ósköp
þarna — það er að koma þarna! Hvaða dýr
er nú þetta?“ spurði litla lambið um leið
og það kom hlaupandi til mömmu sinnar.
Það hafði verið að kroppa svolítið af grasi
skammt frá mömmu sinni, en hafði svo
litið upp til þess að smjatta á grasinu, en
varð um leið litið inn með hlíðinni.
„Hvaða hróp eru þetta í þér, lamb?“
sagði maman og var dálítið önug.
„Já, en þú hefir sagt mér að gæta mín
vel. Og þetta er svo voðalegt, að ég held
að ég verði einmitt að gæta mín alvarlega
fyrir því. Sjáðu bara.“
„O, þetta er nú bara strákur."
KHKHKHKHKHKHKHKHKHKHKHKHKHKHKHKHKHKHKHKHKH3
124
Nú leit mamman upp og horfði í söm11
átt og litla lambið. „Já, það er satt, sem þu
segir. Það er ekki gott að verða í vegi fylir
þessu.“
„En hvað er þetta? Þú getur víst sag1
mér það, því að það er eins og þú vitir alh
skapaða hluti, sem ég spyr um?“
„O, þetta er nú bara strákur.“
„Jæja, en þetta er þá einkennilegri strák'
ur en strákarnir, sem þú hefir áður bent mel
á. Þessi strákur er miklu miklu stærri
þeir.“
/
„Þetta er samt strákur, en hann situr a
hesti, svo að það er ekki von á að þú áttu'
þig á því.“
Framhald i ncesta hlnð1