Æskan - 01.04.1964, Qupperneq 18

ÆSKAN
ALLT UM ÍÞRÓTTIR
Miðframvörður.
Þess ber að geta þegar i stað,
að tvær ólíkar skoðanir eru
uppi um, hvert sé hlutverk mið-
framvarðar. Önnur er sú, að
hann sé „þriðji bakvörður", en
hin að hann eigi að stunda
„hreyfanlegan hernað“. Skoð-
anir þessar eru svo andstæðar,
að skýra verður starfið sam-
kvæmt þeim, hvort fyrir sig.
Hlutverk „þriðja bakvarðar“
er það eitt að stöðva miðfram-
herja andstæðinganna, hann á
að fylgja honum eftir, „eins og
skugginn“ og alltaf að halda sig
í eins eða tveggja stikna f jar-
lægð, og á ekki að iáta tæla sig
frá honum, nema það sé undir
honum komið að hindra and-
stæðingana í að gera mark.
með knöttinn. Sé þetta fyrir-
komulag haft á leik miðfram-
herja, sem nú hefur verið
minnzt á, verða báðir innfram-
herjarnir úr liði hans að sækja
aftur og vera viðbúnir að taka
við spyrnum fram á miðbik
vallarins, og eiga þá bakverðir
að gæta útframherja og útfram-
verðir innherja.
Þegar „lireyfanlega aðferðin“
er hins vegar notuð, er starf
miðframvarðar gerólíkt því,
sem nú hefur verið lýst. En þá
er tilgangur hans aðallega sá að
binda saman og treysta vörnina
og vera mjög mikilsverður
tengiliður við miðframherja. En
til þess að geta leyst þetta
vandasama starf af hendi svo
vel sé, verður hann að vera
gæddur framúrskarandi dugn-
Knattspyrna.
Bersýnilegt er, að til þess að
vinna starf þetta þarf milda
þolinmæði og ástundun, en
langtum síður leikni og líkam-
legt þol.
Sé „þriðji bakvörður“ meir
en meðalmaður á hæð, skallar
knöttinn markvíst og af afli,
er starf hans auðvelt, einkum
ef innframherjar andstæðing-
anna geta ekki brotizt i gegn
aði og þreki, þvi starfsvið hans
er allur miðhluti þess svæðis,
sem á hverjum tima er orrustu-
völlur. Hann á aðallega að gæta
miðframherja andstæðinganna,
en honum er hér gefið svig-
rúm, einkum til að styðja fram-
herja sina eftir mætti, sem get-
ur verið fólgið í snöggum, lág-
um sendingum til innframherj-
anna eða löngum sveifluspyrn-
um til útframherjanna. Það er í
raun réttri ekki ofsagt að segja,
að hann ráði sóknarfyrirætlun-
inni. En það sem hefur áhrif á
fyrirætlanir og ákvarðanir, er
vindstaða, auðsær veikleiki í
liðí andstæðinganna og hæfi-
leikar framherjanna í hans eig-
in liði.
Þó að hann eigi og þurfi að
vera ötull og kappsamur, þá er
hraði ekki aðalatriðið, en af
því að oft mun það vera, að
hann verði tæpt fyrir að kom-
ast á réttan stað, ef andstæð-
ingur nálgast snögglega, þá
þarf hann þó að vera fær um
að komast þangað fljótt.
Hvað „þriðja bakverði" við-
víkur, þá er það kostur, að
hann sé hár vexti, þar sem UI1’
sköllun er að ræða í varn&r
skyni, einnig er hann blcyP111
til að aðstoða við hornspyrn11’’
Það er nauðsynlegt að nn
framvörður, sem stund®
„hreyfanlega hernaðinn“, *
stuðning bakvarða í
leiðina eftir miðjum
Þess vegna þykir fara
að þeir gæti innherjanna, ®
láti útframverðina sjá um
framherjana, og taka þeir >
minni þátt i sókninni.
Af þessu má augljóst vera, a^
mikið hlýtur að hvíla á „hrey
anlega" miðframherjanum,
að þetta er ágæt staða fyrl
sveitarforingjann.
að verj“
vellininn-
vel á Þvl’
Li: Estas akvo3, sablo4, plantoj® kaj stono6.
Si: Cu estas bestoj en la akvario?
Li: Jes, en la akvo nagas í'isetoj7.
§i: Cu la akvo estas malvarma?
Li: Ne, la akvo estas varmeta, car en la akvario estas
varmigilo8.
Si: Cu la stono estas griza?
Li: Ne, gi estas ruga.
Si: Cu la sablo ankaú estas ruga?
Li: Ne, gi estas griza, sed la plantoj estas verdaj
Si: Cu la £iso vivas?
Li: Jes, gi vivas.
Si: Cu stono vivas?
Li: Ne, gi ne vivas.
§i: Cu la fisetoj povas mangi?
Li: Jes, ili mangas.