Æskan

Årgang

Æskan - 01.11.1969, Side 12

Æskan - 01.11.1969, Side 12
Zaki Amawi. í einni af loftárásum þeim, sem flug- her ísraels gerði á lítið þorp í Jórdaníu á síðastliðnu ári, stóð drengur einn 16 ára gamall einn uppi af fjölskyldu sinni í þorpinu. Húsið var í rústum og móðir hans og þrjár systur látnar. Faðirinn hafði skömmu áður haldið í atvinnuleit til Dussel- Þannig gekk hann dag eftir dag og nótt eftir nótt. dorf í Þýzkalandi. Drengurinn, sem heitir Zaki Amawi, lagði þegar af stað fótgang- andi til að segja föður sínum hvernig kom- ið væri. Ekki gat Zaki tekið sér far með neinum farartækjum, því fé átti hann ekki. Hann svaf um nætur á ökrum úti eða í einhverjum mannlausum útihúsum, og víða varð hann að halda kyrru fyrir á daginn til að forðast það, að lögregla landa þeirra, sem leið hans lá um, tæki hann fastan. Til matar varð hann að betla. En loks náði hann til föður síns í Dusseldorf, en þá hafði þessi ungi drengur lagt að baki 6 þúsund kílómetra leið. Þegar Zaki féll í fang föður síns, sagði hann: „Mamma og systurnar eru dánar, og nú er ég það eina, sem þú átt eftir.“ Faðirinn: — Nú er hann það eina, sem ég á eftir í þessum heimi. heim í þorpið, þar sem hann átti lieima. Þau voru gefin saman samdægurs. Þau fluttu í eigið hús og nú leið hamingjuríkt ár. Þá fæddist þeim indæll drengur. En eitt var þó, sem olli hljóðfæraleikaranum áhyggjum. Konan hans talaði nefnilega aldrei orð frá munni. Þetta olli honum vax- andi undrun og áhyggjum, unz þar kom, að hann ákvað að reyna að fá konu sína til að tala, hvað sem það kost- aði. Þá fór hann aftur upp að fjallinu til völvunnar til að leita ráða. Hún sagði honum, hvað hún áliti vera einu leiðina til að kona hans fengist til að mæla. Og á augna- bliki ógæfunnar ákvað hann að fylgja því ráði. Hann fór aftur heim, og þegar þangað kom, kveikti hann upp í eldstæðinu. Þegar eldurinn var farinn að skíðloga, tók hann drenginn í fang sér og sagði: „Ég kasta syni okkar í eldinn, ef þú talar ekki.“ Síðan hall- aði hann sér áfram, eins og hann ætlaði að leggja barnið á glæðurnár. Þá stökk kona hans upp og kallaði: „Láttu barnið kyrrt, vondi maður.“ Síðan þreif hún barnið af honuffl og hvarf út úr húsinu með það í fanginu. Hún fór aftur í sjóinn, þaðan sem hún kom, en nu vildu hinar hafmeyjarnar ekki félagsskap hennar lenguL vegna þess að hún var orðin móðir. Þess vegna settist hún að í lind örskammt frá djúpri tjörn, sem var ekki ýkja langt frá hellinum fyrrnefnda. Þarna dvaldist hún aÉa tíð, og unga hljóðfæraleikaranum tókst aldrei að l;l hana aftur til sín. En einu sinni á hverju ári fékk hann þó að sjá hana djúpt niðri í lindinni, og alltaf var hun jafn ung og fögur. Og það kann vel að vera, að þú, lesandi góður, geti1’ einnig fengið að sjá liana, ef þú gengur einhvern tíma um i fjörum á hinni yndislegu eyju Krít þann eina dag vorsins, þegar hún er sjáanleg dauðlegum augum. Sigurður Kristinsson þýddi úr ensku- 504

x

Æskan

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Æskan
https://timarit.is/publication/383

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.