Æskan - 01.11.1969, Page 24

Börnin heimsóttu Vílhjálm Guðmundsson á skrifstofu Flugfélags fslands í Kaupmannahöfn.
Hér er hann að sýna þeim leiðina til Odense.
Eftir góða hressingu á einum af veitingastöðum Tívolfgarðsins var
haldið f speglahúsið þar sem þau sáu ótal útgáfur af sjálfum sér;
langar, breiðar, mjóar og alla vega.
Eftir þetta gengu þau um Tívolí, þennan töfraheim sem alltaf
býður upp á ný og ný ævintýri og sífellt gleður augað. Þau Jóhanna
og Jóhann skoðuðu rússíbanann, alls kyns svifhjól og tryllitæki,
en gengu þess á milli um garðinn og virtu fyrir sér hvernig
Ijósadýrð kfnverska turnsins speglaðist í tjörninni. Þarna voru
þúsundir marglitra Ijósa og á bökkum tjarnarinnar sjálfrar voru
frábærar skreytingar: Ljós í öllum regnbogans litum. Hið milda
kvöldloft, tónlist úr fjarska og ilmur trjánna. Allt varð þetta að
einni heildarmynd sem mun verða þeim ógleymanleg. Brátt heyrðu
þau að klukkan í turni ráðhússins sló tíu högg. Það var mál að
kveðja Tfvolí að sinni og halda heim á gistihúsið. Öll vildu þau
vera vel hvíld að morgni þegar haldið yrði af stað til ævintýra-
borgarinnar Odense.
Snemma næsta morgun vakti Grfmur mannskapinn og eftir góð-
an morgunverð á veitingahúsinu var haldið til skrifstofu Flugfélags
islands þar sem þátttakendur heilsuðu upp á skrifstofustjóra fé-
lagsins í Höfn, Vilhjálm Guðmundsson. Vilhjálmur sýndi börnunum
leiðina til Odense á landakorti og gaf þeim góð ráð. Eftir að hafa
rætt við Vilhjálm Guðmundsson um stund lögðu þau af stað.
Þau fóru ásamt Harald Ritzt, starfsmanni Flugfélagsins, út á Avis
bilaafgreiðsluna og þar beið þeirra nýlegur Taunusbíll hið bezta
farartæki að sjá. Klukkan var 9:50 þegar Sveinn settist undir
stýri og þau óku af stað. Grímur var ráðinn leiðsögumaður og
sat í framsætinu og farþegarnir að sjálfsögðu í aftursætinu svo
sem heldra fólki sæmir. Þau óku sem leið liggur upp um Vester-
brogade fram hjá dýragarðinum og út á Roskildevej. Oft var stanz-
að er umferðarmerkin sýndu rautt Ijós, en að lokum komust þau
út á þjóðveginn út úr borginni. Þarna voru grænar grundir, ávalar
hæðir en skógabelti á milli og hús með rauðum þökum stungu
skemmtilega í stúf við græna litinn. Veðrið var ágætt, sólskin
öðru hverju og hlýtt. Þau héldu áfram sem leið liggur eftir A 66
veginum: Landslagið tók litlum breytingum. Samt var marg1
skemmtilegt að sjá, hjarðir á beit og meira að segja alifugl3-
hjarðir. Lögreglubíll fór framhjá með miklum gusti og var horfinn
eftir andartak. Þau fóru fram hjá Hróarskeldu og nálguðust Run9'
sted. Jóhann sagði fátt en athugaði vel útsýnið en Jóhanna var
örlltið skrafhreifari. Þau voru spurð hvort maginn væri farinn að
segja til sln aftur og það var gott að fá sér banana sem tekmr
höfðu verið með I nestið. Þau nálguðust nú Korsör og útsým®
breyttist lítið eitt; landið varð sléttara en skógabeltin voru svipuð
og bóndabæir á víð og dreif. Hér voru heilar kúahjarðir á beit.
flestar rauðar, og sums staðar voru börn að leik. Þetta var h,n
dæmigerða danska sveit. Húsin voru mörg hver lík I laginu °9
Stjórnarráðsbyggingin I Reykjavík, Bessastaðastofa og Viðeyjar'
stofan og þau ræddu um, að danskir byggingarmenn hefðu verið
fengnir til íslands til þess að byggja þau hús. Það vakti athyÐ11
Jóhanns hve allt var hreint og þokkalegt I kringum bóndabseina’
ekkert drasl eða óþarfa dót en öllu vel við haldið. Jóhönnu, sem er
fædd og uppalin I Vestmannaeyjum, fannst landslagið einkenn1'
legt, og hvergi fjall eða klett að sjá.
Of langt yrði upp að telja allar þær gerðir af farartækjum sem
þau sáu og mættu á leiðinni. Kælibíll vakti mikla athygli, en ekk'
gafst langur tlmi til að skoða hann þvl nú voru þau kominn inn
I allstóran bæ.
Þau voru stödd I Sorö en þangað hafa margar íslenzkar stúlkur
sótt fræðslu um hússtjórnarmál.
Það hafði verið skýjað um morguninn, en þegar þau voru kom
in I gegnum Sorö og út á þjóðveginn „brast hann á með sólskim
eins og Grlmur sagði. Klukkan var rúmlega hálf tólf þegar ÞaU
516