Æskan - 01.11.1969, Page 36

( TARZAN apabróðu- )
„Þú ert huglaus!“ hrópaði ungi maðurinn. „Þú þorir
ekki að skjóta menn nema þeir snúi baki að þér. Þú
þorir ekki einu sinni að skjóta mig!“ Og hann sneri sér
við og gekk frá honum fyrirlitlega, eins og hann væri
að draga dár að honum.
Félagar ljóta mannsins gláptu á hann, þar sem hann
stóð með skammbyssuna í höndum sér, en hikaði þó.
Hann var í raun og veru meiri bleyða en William Cecil
Clayton hafði dottið í hug.
Ekki er þó gott að segja, hvað skeð hefði á næstu augna-
blikum, því að nú gerðist óvæntur atburður, sem ekkert
af þessu fólki hafði órað fyrir. Tarzan hafði fylgzt með
hverri hreyfingu þeirra falinn í laufþykkninu. Þótt hann
skildi ekki mál þeirra, skildi hann látbragð fólksins því
betur. Honum leizt strax illa á manninn með rottuand-
litið, og þegar hann sá hann miða byssu á unga mann-
inn, var hann vel á verði. Clayton hafði gengið nokkur
skref, þegar sjómaðurinn hóf upp hönd sína og miðaði
skammbyssunni á bak hans. Félagar hans horfðu þegj-
andi á. Porter prófessor og skrifari hans, Philander, voru
horfnir inn í skóginn, svertingjakonan, sem hét Esmer-
alda, var að taka upp dót og bera inn í kofann, en ung-
frú Porter hafði snúið sér við til þess að ganga sömu
leið og Clayton, en eitthvað kom henni til þess að
líta aftur. Nú gerðist allt í senn, sjómaðurinn skaut,
ungfrú Porter rak upp viðvörunaróp og þungt spjót
með stáloddi þaut út úr skógarþykkninu og hæfði hægri
öxl sjómannsins. Kúlan úr byssunni missti marks og sjó-
maðurinn æpti upp yfir sig af sársauka og felmtri.
Clayton snerist á hæl og hljóp til hins særða, en sjó-
mennirnir stóðu skelfdir með vopn sín til taks og störðu
inn í skóginn.
Sá særði bar sig aumlega, þar sem hann lá í hnipri
á jörðinni. Clayton tók skammbyssuna upp svo að lítið
bar á og laumaði henni upp í ermi sína.
„Hver skaut spjótinu?“ spurði Jane Porter, sem komin
var til Claytons.
„Ég er viss um, að Tarzan apabróðir hefur auga með
okkur, og ég vona, að hann sé okkur vinveittur, en
hvað er orðið af föður yðar og Philander? Margar liætt-
ur leynast í frumskóginum, við skulum reyna að kalla
á þá.“ En köll hans báru engan árangur.
Eftir litla umhugsun sagði Clayton: „Ég verð að fara
inn í skóginn og leita að gömlu mönnunum. Þið Esmer-
alda farið inn í koíann og rekið slagbrandinn fyrir hurð-
ina. Einnig skal ég lána ykkur þessa skammbyssu, sem
ég náði frá sjómanninum, og með henni getið þið ef til
vill varið ykkur, þar til ég kem til baka.“
Stúlkurnar fóru að orðum hans, og þegar hann sá
þær hverfa inn í kofann og hurðina lokast á eltir þeim,
hélt hann af stað í átt til skógar.
Sjóræningjarnir voru að binda um sár litla mannsins,
og þegar Clayton gekk fram hjá J)eim, spurði hann þá,
hvort þeir vildu ekki selja sér byssu, meðan hann leit-
aði í skóginum. Sá með rottuandlitið varð fyrir svör-
um, og voru það mest blótsyrði og Jsvert nei við Jdví, að
Clayton fengi byssuna. Clayton tók Jjá upp spjótið,
yppti öxlum og hraðaði sér inn í skóginn.
Konurnar í kofanum heyrðu, að hann kallaði hátt á J^á
Philander og Porter, en köll hans fjarlægðust brátt, og
að stundu liðinni heyrðu Jjær ekki til hans lengur.
Kobbi páfagaukur sér að allir eru önnum kafnir að
skreyta stofuna með greinum, því jólin eru að nálgast,
og þarna hefur hann náð sér í smá grein, sem hann
er á leiðinni með í búrið sitt. Ef þú vilt sjá Kobba fljúga
beint inn i búrið, skaltu halda myndinni 30 cm frá aug-
unum. Það er mjög nálægt andliti þínu. Þú horfir bæði
á Kobba og búrið. Þegar þú heldur myndinni í þessari
fjarlægð beint fyrir augum þér og nef þitt stefnir beint
á svarta punktinn milli Kobba og búrsins þá sérðu hann
fljúga inn I búrið.
528