Æskan - 01.11.1969, Síða 53

Frimerki

Ummæli æskufólks
Það er þá fyrst Vogaskólinn.
Nemandi í honum segir svo:
„Mörgum mun vefjast tunga
um tönn, þegar þeir velta þess-
ari spurningu fyrir sér. Þeir
söfnuðu ekki frimerkjum
vegna ]>ess að þeir ætluðu að
græða á því, né vegna þess að
þetta væri eitthvert tízkufyr-
irbæri, þeir byrjuðu vegna frí-
merkjanna sjálfra. Áhrifin
komu einlivern veginn ósjálf-
rátt, siðan komust menn að
því að þetta er ágætis kennslu-
aðferð, um leið og hún er
skemmtileg tómstundaiðja.
Þessir litlu pappírssneplar
virðast svo ósköp tilgangslitlir
eftir að búið er að nota þá
sem burðargjald. En sem
dæmi um kcnnslugildi frí-
merkja má nefna ef safnað er
svokölluðu „motiv“, þ. e. teg-
undum, ])á er hægt að kynnast
mjög vel t. d. dýrum, jurtum
eða einhverju öðru, sem safn-
að er. Sé svo safnað ákveðnu
landi eða heimsálfu, ])á fær
safnarinn glöggt yfirlit yfir
lönd og þjóðir. Má nefna þess
dæmi, að sá útlendingur, er
safnar t. d. íslandi, mun brátt
sjá, að fsland er hálent ey-
land, „undarlegt sambland af
frosti og funa“, eldfjalla og áa,
fcgurðar og hrikaleika. Hann
mun sjá, að hér eru stundaðar
fiskveiðar. Hann sæi hclztu
byggingar og merkustu menn
þjóðarinnar. Litla, fallega og
sterka hestinn okkar, og þann-
ig mætti lcngi telja.
Hér hefur aðeins verið stikl-
að á stóru og tekið það helzta,
en enn er margt ótalið.“
Þannig hljóða ummæii nem-
andans úr Vogaskóianum, en
nú skulum við sjá, livað neni-
andi Gagnfræðaskóla Austur-
bæjar liefur að segja:
„Frímerkjasöfnun min var
ekki mcrkileg i fyrstu. Ég var
aðeins 7 ára ])egar ég byrjaði.
Fyrst safnaði ég einu og einu
merki, sem ég fékk af bréfum
hjá pabba minum. Þá kunni ég
hvorki að skipta á merkjunum
né meðhöndla þau. Stundum
missti ég allan áhugann og
gaf þau eða geymdi í skúffu.
En þegar ég fór að eldast og
þroskast, þá fór ég að kaupa
bækur og líma inn í þær merk-
in, aðgreind eftir löndum. Allt-
af varð ég fróðari og fróðari
um meðhöndlun merkjanna og
])á hluti ýmsa sem safnari ])arf
að vita um frimerki. Þegar ég
svo varð 11 ára gaf frændi
minn mér eitthvað um 1000
merki, flestöll gömul. Nú leið
og beið og alltaf bættust fleiri
merki í safnið. Á 12. árinu voru
mér gefin nokkur hundruð
merki. Þar var frændi minn
að verki. Nú sem stendur á ég
nokkuð gott safn og á þeim
tima, milli 7 og 15 ára, hef ég
lært margt i söfnuninni og
merkin bafa kennt mér mikið
í sögu landsins."
Þarna segja tvcir ungir fri-
merkjasafnarar frá þvi hvers
vegna og að nokkru hvernig
þeir safna frímerkjum. Hafa
þeir báðir verið undir kennslu
og leiðbeiningum í frimerkja-
söfnuninni og gætir þess lika
í síðari ritgerðinni, að liann
liefur mikið lært frá þvi að
hann byrjaði.
Kennslugildi
Úr því að farið er að taka
kennslugildi frímerkjanna til
ineðferðar, er ekki úr vegi að
rifja aðeins upp hvernig svo-
kölluð „motiv“ eða tegunda-
söfnun varð til á því stigi sem
hún er nú i dag.
Þjóðverjar komu snemma
upp lijá sér þvi kennslukerfi
í skólum að nota frímerki sem
hjálpargögn við kennsluna. Eru
þau notuð á margvíslegan hátt,
bæði sýnd með skuggamynda-
vélum meðan rætt er um efnið
og auk þess „látin ganga“ i
þannig umbúðum, að þau
skemmist ekki. En alltaf var
það æskilegast að a. m. k. safn-
ararnir væru með þau merki er
þeir áttu liverju sinni um sér-
efni.
Þetta orsakaði svo, að sumir
fóru að safna merkjum eftir
sérstökum boðskap þeirra. Sá,
sem hafði áhuga á mannkyns-
sögu, fór að safna merkjum,
er gætu kennt honum eða
minnt á atburði hennar. Sá,
er var sérstaklega áhugasamur
um náttúrufræði, átti um
margt að velja, landslag, þar
sem jarðlög voru sjáanleg,
blóm, dýr og margt fleira.
Jafnvel þeir, sem vildu verða
vel að sér i kristnum fræðum,
gátu safnað að sér miklum
fjölda merkja. Hvort sem þeir
nú voru kaþólskir, lúterskir
eða hvaða trúarflokki sem þeir
svo tilheyrðu.
JUVENTUS 69
Og þá er loks kominn ár-
angurinn frá Juventus 69, al-
þjóðasýningu unglinga í Lux-
embourg.
Aðeins tvö islenzk söfn voru
tekin á sýninguna og hlutu
bæði brons, eða 3. verðlauna-
stig af 5 veittum, verður þetta
að taljast gott, því að bæði
söfnin hafa þá fengið yfir 60
stig af 100 mögulegum.
Þá taka 5 unglingar þátt í
Islenzk-þýzkri frímerkjasýningu
( Garmische-Partenkirchen (
september ( 20 römmum. Er
þetta endurgjaldssýning fyrir
DIJEX-68, sem haldin var hér
í fyrra.
Kynning frfmerkjasöfnunar
Krúnusafnið brezka mun vera bezta eða næstbezta safn, sem til
er ( heiminum. Hér virðir Elísabet II. Bretadrottning fyrir sér eina
frímerkjabókina.
545