Æskan - 01.11.1969, Síða 79

Einn af leikflokkum stúkunnar frá fyrri árum, ásamt kennara sínum.
Hópmynd frá fyrri árum stúkunnar.
Gæzlumaöur stúkunnar eða varagœzlu-
maður, sem verið liefur Jóh. Guðmunds-
son fram undir l>etta, liafa á flestum
fundum öll þessi ár flutt stutta hugvekju
um bindindismál, oft i söguformi, og böm-
in jafnan Iilustað með atliygli. Kennar-
ar skólans liafa, að ]>vi er ég bezt veit,
unnið sitt starf með ljúfu geði að undir-
húningi fundanna. Á liverjum fundi mæt-
ir fleira og færra af foreldrum barn-
anna, er koma til að hlusta á l)að, sem
þarna fer fram og fylgjast með starfinu,
fer sá hópur fremur stækkandi en liitt.
Um leið og ég þakka allar þær ánægju-
stundir, sem ég hef notið í st. Pólstjarn-
an nr. 126 á liðnum 25 árum, bið ég henni
allrar blessunar og langlífis á ókomnum
árum, og að starf hennar megi hera sem
mestan og beztan árangur í framtiðinni.
Jóh. Guðmundeson.
Frímerkjaklúbbur ÆSKUNNAR
Sherlock
HOLMES
Nú eru liðin 80 ár frá þvi hin
fræga söguhetja Conans Doy-
les, Sherlock Holmes, kom fyrst
fram i bókmenntaheiminum,
ásamt förunaut sínum, Lundúna-
lækninum, dr. Watson.
Conan Doyle bjó ekki að öllu
leyti til sjálfur þessa frægu
persónu sína. Fyrirmynd hans
var prófessor við háskólann í
Edinborg, sem hét dr. Bell. Pró-
fessor'þessi var frægur skurð-
læknir. Conan Doyle, sem líka
var læknir, hafði oft aðstoðað
dr. Bell við læknisaðgerðir.
Þegar prófessorinn tók á
móti sjúklingum, gat hann til
dæmis átt það til að segja:
— Þér hafið verið i herþjón-
ustu?
— Já.
— Þér hafið nýlega verið
sendur heim?
— Já.
— Þér eruð Skoti?
— Já.
— Þér voruð liðsforingi í
hernum?
— Já.
— Þér hafið verið í Indandi?
— Já.
Þegar sjúklingurinn var far-
inn, spurði Conan Doyle, á sama
hátt og dr. Watson, hvernig dr.
Bell hefði getað vitað það.
— Það er mjög auðvelt. Mað-
urinn ber sig hermannlega og
tekur ekki ofan, þegar hann
heilsar. Það er siður úr her-
þjónustunni. Hann er ekki bú-
inn að taka upp borgaralegar
venjur, það er tákn þess, að
hann sé nýkominn heim. Hann
Þann 4. október hélt svo
klúbburinn annan stóra fund
sinn á Frikirkjuvegi 11.
Nú mætti að visu ekki nema
helmingur þess, sem mætt
liafði á 1. fundinum, en samt
var þetta allálitlegur hópur.
Finnbogi afgreiðslumaður
sagði okkur sögu. Grímur rit-
stjóri sagði nokkur orð. Sig-
mundur Kr. Ágústsson kom í
heimsókn og Frímerkjahúsið
og Frimerkjamiðstöðin sendu
verðlaun til að keppa um á
staðnum.
Sigurður H. Þorsteinsson
liafði nóg að gera við að út-
býta verðlaunum fyrir rétt
svör við spurningum lians um
ýmislegt varðandi þau fri-
merki, sem hann sýndi okkur
myndir af. Aðeins 3 spurn-
ingum varð ósvarað.
hefur skozkar áherzlur, augna-
ráð hans bendir til, að hann sé
vanur að skipa fyrir. Hann hefur
sama veiklulega útlitið og þeir,
sem hafa verið í Indlandi. Ég
er enginn töframaður, en ég tek
eftir.
Þá var 10. Dagur frímerkis-
ins haldinn réttum mánuði
seinna. I>á var gefið út sér-
stakt umslag til að minnast
þess, að þetta var í 10. sinn,
sem liann var lialdinn. Gat að
líta 9 stimpla á því, frá upp-
hafi, en sá 10. kom á umslag-
ið og frímerkið, sem á var
limt.
Þá var ennfremur sýndur
Dagur frimerkisins og fri-
merkjasafn í Morgunblaðs-
glugganum.
Það er alveg óþarfi fyrir þig
að koma hingað, þvi ég hef
óskað mér lifandi hests í jóla-
gjöf.
571