Æskan - 01.02.1971, Blaðsíða 26

INGIBJÖRG ÞORBERGS:
TAL OG TÓNAR
argar þjóðir hafa fengið nóg af snjónum í
vetur. — Og sumar svo mikið, að aldrei hafa
þær kynnzt öðru eins fannkyngi. í viðbót við
öll þau miklu vandræði, sem snjórinn hefur
skapað, fylgir svo flóðahætta. Margir óttast og
kviða leysingum. Og Vetur konungur fór víðar en áður. Hann
hélt lengra suður á bóginn. Börn — og fullorðnir — sem aldrei
áður hafa séð snjó, hafa nú kynnzt hinum hvítklædda konungi.
Ekki voru öll þau kynni góð, því að sá kaldi konungur hefur
ekki lagt í vana sinn að heimsækja svo suðræn lönd sem hann
gerði nú. Þess vegna voru þær þjóðir enn síður undir það búnar
að taka á móti honum. Viða á þeim suðrænu slóðum eru húsin
köld, og ekki gert ráð fyrir, að nokkuð þurfi að hita þau upp.
Almenningur á tæplega hlýja peysu til að klæðast, hvað þá
heldur heita vetrarkápu . .. Og fólk króknar, bæði úti og inni...
börn í vögnum ... menn f bilum . .. Sums staðar fór allt í kaf —
týndist undir snjó — og frostið gerði út af við marga.
Já, svona byrjaði árið suður i löndum, á meðan bliðan vermdi
víðast hvar hér norður á islandi. Húsin okkar hlý og notaleg ...
og t. d. hér I höfuðborginni, fyrsta flokks sundlaugar með heitum
kerum. — Ætli mörgum þætti ekki ótrúlegt, að sund væri sú úti-
íþrótt, sem Reykvikingar stunduðu einna mest dimmustu mánuði
ársins, eins og t. d. í desember!
Kannski að hnötturinn okkar sé farinn að hallast! — Kannski
að allt sé að snúast viðl!
En hvað sem þvf líður, þá fengu nú mörg þörn sleða og skíði
f jólagjöf. — En þá vildu þau vitanlega helzt fá snjó líka! Og
nú ætla ég að spyrja ykkur einnar spurningar:
Hvað finnst ykkur um snjóinn?
Hverju svarar þú?
Jæja, svo þér finnst hann skemmtilegur... En nú sagði ein-
hver, að hann væri leiðinlegur.. . og annar, að har\n væri gagn-
legur. .. og enn annar, að hann væri skaðlegur...
Já, um allt er hægt að deila. Einum finnst þetta og öðrum
hitt. Þannig er það alltaf — og ágætt væri að leggja það á minnið.
Það er því augljóst, að svörin eru margþreytileg. — En flestir
segja þó: — Ég vil nú helzt hafa snjó á jólunum. — Þetta segja
meira að segja margir, sem annars eru fegnir að sjá aldrei snjó.
— I „Vísnabók Æskunnar" segir Kristján skáld frá Djúpalæk:
Veturinn er voðatfð
volar ellin bleika.
Krakkar fagna kafaidshrfð:
Komum út að leika.
Já, vist er margt hægt að leika sér f snjónum. Og margir
krakkar notfæra sér það. En þó eru alltaf nokkrir vesalingar,
sem nota hann aðeins til að hrekkja. Oft fer Ifka illa fyrir þeim,
þvf að allir vita t. d., hve hættulegt er að hanga aftan í bílum.
Einnig vita flestir, að stórhættulegt er að kasta snjóboltum I
bfla.
í fyrra samdi ég fjóra leikþætti um hann „Palla f Pálmagötu".
FyrsU þátturinn nefnist „Snjókarlar". I honum er lltið lag og
vísa um strákana og snjóinn. Ég sendi ykkur laglð hér núna.
Þossum þætti fylgdi formáli, sem hér er útdráttur úr:
Húrra! Það snjóar! Þetta hrópa bömin, og þau þyrpast út til
að fagna snjónum. Þegar snjórinn er kominn, skapast ótal ný
tækifæri til að leika sér. Heilbrigð og vel gefin börn finna sér
þá nægileg verkefni.
Hraustir strákar í vígahug finna góðan stað sem lengst frá
gangandi fólki, bflum og húsum. Þar reisa þeir sér vfgi og fara
í snjókast, en gæta þess vel, að snjókúlurnar lendi ekki á sak-
lausum vegfarendum.
26
Þetta eru snjallir strákar, sem hægt er að treysta. — En, því
miður kunna þó ekki allir krakkar að njóta þeirrar gleði, sem
snjórinn getur veitt þeim.
Þegar mikill snjór var hér í Reykjavík á dögunum, var sannar-
lega gaman að sjá ánægjusvipinn á þeim börnum, sem kunnu
að notfæra sér hann. En mér fannst líka sorglegt að sjá svipinn
á sumum strákum. Það var eins og allar heimsins áhyggjur
hvildu á þeim, og þeir virtust ekki losna við þær, þótt þeir köst-
uðu snjókúlum í hvað, sem fyrir varð.
Svo var það kvöld nokkurt, að ég horfði á stráka ganga að
einum Ijósastaur eftir annan og reyna að brjóta af þeim skálar
og perur. Þeir gerðu árásir á bila með snjókasti, hentu i gang-
andi vegfarendur, — meira að segja í andlitið á stúlku. — ég
vorkenndi að vísu stúlkunni. — En, ég skal segja ykkur, að ég
vorkenndi strákunum jafnvel meira. — Þeir kunnu ekki að leika
sér, — og það var ekki þessi gleði í svip þeirra, sem skein út
úr andlitum strákanna, sem voru í snjókasti í virkjunum sínum-
Ég held þó, að þeim krökkum fjölgi, sem kunna að notfæra
sér snjóinn til hollra og skemmtilegra leikja, án þess að það sé
á kostnað annarra.
Svo skulum við syngja „Snjókarlavísuna". — Píanóútsetningin
er á blaðsíðu 27, og þar getið þið lært lagið. Hér er vísan með
gítargripum:
„.SnjókatlaDÍsa
am dm
Allir stórir strákar hér
am dm
stæltir verða, trúðu mér,
E7 am
viti þeir vel:
am
Að aldrei á akbraut má leika sér,
dm G7
ekki í bílum hanga.
C am dm E7
Þeim snjókarla’ og snjóhús reisa ber,
E7 am
og á skíðum að kunna að ganga.
am am
Tra la la la la la. Tra la la la la la.
E7 am E7 am
Tra la la la. Tra la la la.
dm E7 am
Gaman er á skíðum að ganga.
Kær kveðja!
INGIBJÖRG.