Æskan

Árgangur

Æskan - 01.02.1971, Blaðsíða 17

Æskan - 01.02.1971, Blaðsíða 17
Gutlfaxi hafSi aðeins lo9Í3 skamma stund, þeg- ar *lugfreyjurnar báru fram gómsætan morgunverð. uPpátæki né heldur verzlunarmannanna tveggja, sem á endan- UrT1 komust til stórborgarinnar og upplifðu þar jafnvel fleiri ®vintýrj en þeir höfðu látið sig dreyma um. Morguninn eftir vöknuðu þau tímanlega eins og ávallt. Nú Var síðasti dagur þessarar Lundúnaheimsóknar runninn upp. rirnur og stúlkurnar gengu um nágrennið, fóru í búðir og skoð- uðu mannlífis eins og það getngur fyrir sig þarna í South Kens- ln9ton, en Sveinn þurfti að fara á fund uppi í borg. O9 svo var komið að kveðjustundinni. Þau kvöddu þetta ágætis- °, a gistihúsinu, sem verið hafði þeim ákaflega alúðlegt og islpsamt, náðu í leigubíl og óku upp að flugafgreiðslunni á romwell Road. Eftir að hafa afhent farmiða sína og látið tösk- Urnar af hendi fóru þau í stórum tveggja hæða bíl út á flugvöll- lnn- Þessi leið tekur þó nokkra stund, og á meðan notuðu stúlk- Urnar tímann til þess að festa sér í minni byggingar og stórhýsi, ®6rn þær sáu úr bílnum. Þotan Gullfaxi stóð ferðbúin á vellinum. tir að hafa átt samskipti við útlendingaeftirlitið var gengið um Oro. Hitinn úti var óþægilega mikill, og það var góð tilhugsun a® koma brátt heim til íslands. Þotan Gullfaxi var fullskipuð arÞegum, en stúlkurnar fengu sæti saman. Nokkur bið varð á Vl’ a® tlugtak hæfist vegna mikillar umferðar um Lundúnaflug- Vo11 þennan dag. Enn var Skúli Magnússon flugstjóri við stjórn- volinn, og um hátalarakerfi þotunnar tilkynnti hann farþegum, Þessi töf væri af umferðarorsökum en ekki vegna „loðinbarð- anna , minnugur þess, að töf varð við brottför frá Keflavík fjór- Um dögum áður vegna mikils farangurs hljómsveitarinnar Led 6Ppelin. Brátt tók Gullfaxi að mjakast út á flugbrautina, áhöfnin k flugtaksheimild frá flugumferðarstjórn og Gullfaxi geistist lr tlugbrautinni og var brátt á lofti. Stúlkurnar litu nú London r lofti i síðasta sinn í þessari ferð, en ekki nema rétt augnablik, V' Gullfaxi sótti á brattann með nærri 900 km hraða á klukku- s und, svo að London var skjótt að baki. En nú var lika um nóg annað að hugsa. Flugfreyjurnar komu r°sandi til farþeganna, buðu þeim blöð og svaladrykki, og það ar þægilegt að fá appelsínusafa í glas og líta í blöðin að eirnan. Hvað hafði nú gerzt heima á gamla Fróni meðan þau 0ru í Þessari reisu? Og svo tók hvað við af öðru, gómsætur ur var borinn fram, og stúlkurnar keyptu sælgæti til þess að gefa, þegar heim kæmi. Eftir tveggja stunda flug sáu þau ísland rísa úr sæ. Stúlkurnar höfðu veitt því eftirtekt, að í fremsta sæti þotunnar, tveim sætaröðum fyrir framan þær, sat ung kona ákaflega aðlaðandi en látlaus, og hjá henni stóð stór hljóðfæra- kassi. Þær fengu að vita, að þetta var hinn heimsfrægi selló- leikari Jacqueline du Pré, sem hér var á leið til íslands til þess að leika á Listahátíðinni í Reykjavík, þar sem maður hennar, Daniel Barenboim, lék með henni á píanó, en stjórnaði einnig Sinfóníuhljómsveit islands. Þau flugu yfir Vestmannaeyjar, sáu sjávarþorpin á suðurströnd landsins og stórárnar, sem falla til sjávar og voru brátt yfir Reykjanesskaganum. Það var heilmikil bílalest á Keflavíkurvegin- um, og nú sá Sóley heim til sin, Keflavík blasti við böðuð sumar- sól. Brátt lenti Gullfaxi og ók upp að flugstöðvarbyggingunni, farþegarnir gengu á land, og stúlkurnar veittu því athygli, að þarna voru Ijósmyndarar, sem tóku^margar myndir. Aðalmynda- efnið var að sjálfsögðu listakonan Jacqueline du Pré. Eftir að hafa rætt við útlendingaeftirlitsmann og spjallað við tollverði, voru nú stöllurnar staddar við dyr flugstöðvarbyggingarinnar. For- eldrar Sóleyjar og systir höfðu komið til að taka á móti henni. Og nú kvöddust þær vinkonurnar. Margt höfðu þær séð og upp- lifað á þessum fjórum dögum í einni stærstu borg heimsins, Lundúnaborg. Þær höfðu skyggnzt aftur í aldir, fundið æðaslög nútímans í stórborg og gert sér í hugarlund, hvernig framtíðin yrði, þegar sumarleyfisferðir yrðu farnar til mánans. En allt um það sendu þær fingurkoss til Gullfaxa, þar sem hann stóð á flugbrautinni, og þökkuðu fyrir ánægjulega ferð. Sv. S. 17
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68

x

Æskan

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Æskan
https://timarit.is/publication/383

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.