Æskan

Árgangur

Æskan - 01.02.1971, Blaðsíða 8

Æskan - 01.02.1971, Blaðsíða 8
Þær ganga í síSasta sinn niður skólatröppurnar. BR1TTA 09 Maja oksins er burtfararprófinu lokið. Loksins ganga þær í síðasta sinn niður skólatröppurnar. — Skólanáminu er lokið. — Lífið sjálft er að hefjast. Britta og Maja, þessar tvær óaðskiljan- legu vinkonur, yfirgefa skólann sinn í síðasta skipti. — En hvað tekur nú við? Hvernig vegnar þessum tveimur vinkonum? Britta hafði alltaf ætlað sér að verða afgreiðslustúlka í búð, og daginn eftir prófið gekk hún til verzlunarstjóra í stóru fyrirtæki og sótti um stöðu. Hún fékk hana þegar í stað. Hún komst þó ekki að sem afgreiðslustúlka í fyrstu. Fyrst varð hún að vinna sem eins konar sendill og hafði mjög lágt kaup. En eftir nokkra mánuði fékk hún smátt og smátt að hjálpa til við afgreiðsluna. Britta fékk smátt og smátt að hjálpa til við afgreiðsluna. Það var sannarlega stór stund, þegar hún lagði fyrsta strangann á borðið fyrir framan viðskiptavininn og sagði brosandi: „Gjörið þér svo vel,“ og tók svo við peningun- um, sem hún lét í kassann. Britta var mjög reglusöm og reyndi að hafa allt í röð og reglu, sem henni kom við. Hver hlutur á sínum stað — voru hennar einkunnarorð. En það reyndi oft á þolin- mæðina að þurfa að tína allar þessar vörur saman aftur eftir að einhver erfiður viðskiptavinur hafði viljað fá að sjá alla hluti. Maja hafði aftur ákveðið að verða skrifstofu- stúlka. En einnig hún varð að byrja á byrjuninni. Það litla, sem hún hafði lært í vélritun, náði skammt. Maja gekk á námskeið tvö kvöld í viku til að læra vél- ritun. En auk vélritunar lærði hún bréfritun, bókfærslu og aðrar verzlunarskólagreinar. Brátt komst hún að sem lær- lingur í stóru verzlunarfyrirtæki. — Það var erfitt. Á daginn varð hún að vinna, en á kvöldin varð hún að sækja nám- skeið. Vinnan í fyrirtækinu var þó sannarlega nógu þreyt- andi, en hún var eingöngu í því fólgin að skrifa fylgibréf. Annars var Maja dugleg og kappsöm. Hún stefndi upp á við. Hún skyldi halda áfram að læra .þar til hún næði Maja stefndi að því að verða einkaritari forstjórans. því marki að verða einkaritari forstjórans. Það var betur launað starf og tilbreytingarmeira. Hinir, sem gerðu sig ánægða með að standa í sömu sporunum alla ævi, máttu skrifa fylgibréfin. Þessar tvær vinkonur héldu þó alltaf saman, þegar þær gátu. Og báðum þótti gaman að dansa og skemmta sér. Að einu leyti voru þær þó ólíkar: Britta vildi aldrei dansa við pilta, sem hún fann áfengisþef af. Við þá var hún alltaf köld og tómlát. Hún vísaði jafnan á bug öllum tilraunum þeirra til nánari kunningsskapar. Maja setti þetta aftur á móti ekki fyrir sig. Hún spjallaði við þá, dansaði við þá og gaf þeim undir fótinn. ,,En að þú skulir geta verið með þessum piltum," sagði Britta gröm. „Það gerir ekkert til,“ svaraði Maja. „Ekki verð ég neitt verri fyrir það. Og ef ég á að segja þér eins og er, þá finnst mér sem strákarnir verði bara skemmtilegri, ef þeir hafa bragðað áfengi." „Þessu trúi ég varla," sagði Britta. „Þessu er alveg öfugt farið með mig.“ Britta varð þess alltaf meir og meir vör, að þær Maja áttu ekki saman lengur. Þær höfðu svo ólíkar skoðanir á mörgu. Bilið milli þeirra varð alltaf breiðara, og árangurs- laust reyndi Britta að ná Maju aftur til sín.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68

x

Æskan

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Æskan
https://timarit.is/publication/383

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.