Æskan - 01.02.1971, Blaðsíða 29

Samlar stundir. Ég labbaði niður á skrif- •
stofu blaðsins og fékk ritstjóranum mynd-
lrnar. sem hann þakkaði vel fyrir um leið
°9 hann rétti mér nokkur ný blöð af Æsk-
unni
en sagði um leið: Þú aettir nú að vera
sv° vænn að skrifa með myndunum smá
9rein og segja lesendum blaðsins eitt-
hvað frá Faereyjum.
^9 mun nú í stuttu máli segja ykkur
rr'ennt frá Færeyjum. Þær eru norðarlega
' Atlantshafi á 62. gráðu norðurbreiddar.
r eyjunum er stytzt til Hjaltlands, 285
m’ fif íslands eru 425 km. Til Kaup-
^nnahafnar 1333 km. Flatarmál þeirra er
2 7 km2. Hvergi er lengra til sjávar en
km. Eyjarnar eru 18 talsins, og allar
y9gðar utan ein, Litla-Dímon, sem er
eirra minnst, er rís úr hafi því nær ókleif,
v.a °9 keilumynduð. Þess verður þegar vart
fystu sýn, að landslag Færeyja á
undir skyggninu. Þar má sjá þúsundir
^yndbreytinga eftir duttlungum himinsins.
r 9eta komið á móti ferðamanninum,
®vartar og glápandi eins og stór hópur
t>vf, sem maður ekki veit hvað er í
^ynkenndri birtu skúraskiptanna, og horf-
...a næsta andartaki í gráa þokuna. En á
biöftum
degi birtist landið sem fagurt
málverk.
vig^993 * ^æreyjum má heita hvarvetna
sjó. Aðeins á tveim- stöðum er byggð,
®r sem ekki sér til sjávar. Fuglalíf er þar
0 skrúðugt. Þar hafa sézt 227 tegúndir
fugla. Sjófuglinn er mest áberandi, og eru
hin stóru og hrikalegu björg þakin fugli,
sem veiðimenn einir þekkja, skringilegir
og skemmtilegir og gargandi allan guðs-
langan daginn. Tjaldurinn er „þjóðarfugl"
Færeyinga, ímynd frelsisvilja þeirra og
andófs gegn erlendri ásælni. Hvítir hrafn-
ar voru til þar í landi áður fyrr. Hinn síð-
asti sást árið 1902.
Ekki eru þar heitir hverir né jöklar sem
hér á (slandi. Menn hljóta að undrast það,
hve fjölskrúðug og lithrigðarík færeyska
þjóðarsálin er, og hve vel henni hefur
auðnast að halda við séreinkennum sín-
um, þrátt fyrir það, að nýi tíminn er kom-
inn þangað með sina kosti og jafnframt
sína galla. Færeyingar eru háttprúðir og
mjög hreinir, þeir hafa rótgróið skynbragð
á kyrrláta siði, ber með sér karlmannlega
alvöru, en hafa þaulhugsaða kímnigreind.
Færeyski hringdansinn er þjóðdans Fær-
eyinga, honum hafa þeir haldið við og er
sómi að. Hann einkennist meira af að
vera söngur en dans. Flestir aðrir dansar
eru stignir eftir hljóðfalli hljómlistar, en
færeyski dansinn er stiginn eftir þjóð-
kvæðum og söguljóðum, já, meira að
segja má fullyrða, að kvæðin eru aðal-
atriðið, og dansinn aðeins undirleikur frá-
sagnarinnar. Dansað er hægt, ef sagan
Færeyskur sjómaður frá Þórshöfn, sem
siglt hafði á íslenzkum fiskimiðum í
mörg ár.
Höskuldur Skagfjörð leikari ferðaðist um
Færeyjar á siðastliðnu sumri og las þar
upp úr íslenzkum skáldverkum við mjög
góðar undirtektir heimamanna.
er harmsaga, ef sagt er frá orrustu, er
stigið fast til jarðar, en hoppað fjörlega,
ef eitthvað gerist skemmtilegt. Hversdags-
lega eru Færeyingar virðulegir og hæg-
látir menn. Þó eru til sérstök tækifæri,
sem ósæmilegt þykir að vera rólegur og
gætinn, það er bara skylda að gerast vilit-
ur og drápgjarn. Það er þegar fréttist, að
grind er í nánd. Sá, sem fyrstur verður
var við grind, á að fá höfuðið af stærsta
hvalnum. Grindarveiði er ævaforn þjóðar-
íþrótt, stórfengleg skemmtun, sem kemur
öllum venjulegum dagsverkum úr skorð-
um. Strákar hlaupa óðir fram og aftur og
kalla: Grindaboð! Grindaboð! Karlmenn
rjúka frá störfum til að ná í hvalavopnin
sín og hlaupa til sjávar. Ef menn eru við
messu, henda þeir sálmabókinni og
hlaupa. Ef menn eru í rúminu, þrífa þeir
buxurnar sínar og smeygja sér í þær á
leiðinni niður í fjöru. Allir verða óðir og
uppvægir. Enda er mikið í húfi, grind er
komin í augsýn, og nú verða allir sem vett-
lingi geta valdið að koma og vera með
í hasarnum. Grindarveiðin er hernaðarleið-
angur. Allt er skipulagt fyrirfram, hver hát-
ur verður að hlýða skiþunum frá sínum
formanni. Byrjað er að reka grindina, þeg-
ar kominn er vænn hóþur báta, því nú
ríður á að koma aumingja hvölunum inn
í fjörð eða vog, þar sem hægt er að
kreppa að þeim og slátra þeim. Rekið er
á þann hátt, að menn æpa, kasta grjóti
og gera hávaða, svo að meinlausar skepn-
urnar verða hræddar og fara í þá átt, sem
til er ætlazt. Grindin má ekki verða óð
af hræðslu, þá er leiknum tapað. Stundum