Æskan - 01.02.1971, Blaðsíða 38

L. T.: Við erum með 23 verzlanir á okkar snærum, og i þeim vinna alls
8250 manns. Þeir, sem vinna í verksmiðjunum, fá af og til tækifæri til að
vinna við afgreiðsiu f búðunum til þess að kynna sér, hvernig fólk vill
hafa vöruna. Þeim þykir þetta skemmtilegt, og það hefur gefið mjög
góða raun.
Leikföng verða að hafa uppeldisgildi
Hvers konar varning leggið þið mesta áherzlu á?
L. T.: Auðvitað viljum við ekki kasta höndunum til neins, sem á boð-
stólum er, en þó held ég að megi fullyrða, að leikföngin séu það, sem
mest vinna er lögð í. Það er ekki sama, hvernig leikföng eru, það er
ekki nóg, að þau séu falleg og virðist skemmtileg við fyrstu sýn. Við höfum
strangt eftirlit með framleiðslu leikfanga og höfum samvinnu við ungherja-
félagsheimilin, ýmsar föndurdeildir í skólunum, barnaheimili og svo sjálf
skólabörnin. Við höfum t. d. upp á margt að bjóða fyrir krakka, sem hafa
gaman af að grúska í vélum og tækni. Ég er auðvitað mikið hér i verzlun-
inni, og þegar ég horfi á andlitin á krökkunum, langar mig til þess að
leggja mig alla fram um að gera þau ennþá ánægðari.
(APN)
Sólargeislinn
Sólin fór i felur
fyrir öfan ský,
hún fió timann telur
töfrabjört og lilý.
Aftur glóeygð gœgist
gluggum himins frá.
Heimsins börnum hagist
hennar geisla að sjá.
Þegar nistir, neeðir
nepjan heimi i,
sólargeislinn gleeðir
gleði og von á ný.
Heill þér, sigmið sunna,
sigurheeðum á,
alheims börn þér unna,
ást þin Guði er frá.
Anna G. Bjarnadóttir.
Kort frá Möðruvöllum og sjóskrímslið
ort heitinn Þorvarðsson frá Möðruvöllum ( Kjós
reri eitt sinni sem oftar vetrarvertíð og lá við
i sjóbúð einni, sem fleiri lágu við, einhvers
staðar suður með sjó. Fyrir búðinni var skrá,
sem hvorki varð læst né lokið upp nema með lykli. Eina
nótt var það, að er þeir höfðu lokað búðinni að innan og
allir voru sofnaðir, dreymir Kort, að honum þykir einhver
ófreskja koma inn I búðina og taka í höndina á sér. Þyk-
ist hann þá standa upp og fara með henni inn undir rúmið,
og teymir skrimslið hann þar út I gegn um búðarvegginn,
en heldur þótti Kort það þröng leið! Eftir það leiðir
skrlmslið hann ofan i fjöru og fram að flæðarmáli; finnur
hann þá, að það vill koma honum i sjóinn, en þá þykist
hann hamast i svefninum, eins og hann átti stundum
vanda til, og tók þá ómjúkt á skrímslinu, og lauk svo með
þeim, að Kort bar hærri hlutann og kom þvi i sjóinn. í
því vaknaði hann, stóð hann þá niður við flæðarmál —
i nærfötunum einum, eins og hann hafði lagzt út af um
kvöldið. Hann hugsaði þá, að hann hefði gengið þangað
í svefni, en þegar hann kom heim að búðardyrunum og
fann þær læstar, eins og gengið hafði verið frá þeim um
kvöldið, svo að hann komst ekki inn fyrr en hann vakti
lagsmenn sína og þeir luku upp fyrir honum, fór hann að
gruna, að einhver brögð hefðu önnur verið i tafli en
svefnganga ein og að þetta hefði verið svo í raun og veru,
sem fyrir hann hafði borið í svefninum.
(Úr ÞjóSsögum Jóns Árnasonar).
38