Æskan - 01.02.1979, Blaðsíða 24

Um kvöldið fór Momulla ásamt tveimur öðrum á veiðar.
Þeir héldu suður á bóginn og urðu eigi lítið forviða, er þeir
heyrðu mannamál fram undan sér í skóginum.
Þeir vissu, að engir þeirra félaga voru í skóginum, og þar eð
víst var, að eyjan var óbyggð, lá þeim við að flýja af ótta við
drauga, — sálir yfirmannanna af Cowrie, og mennirnir, sem
þeir drápu þar, gátu hæglega dvalið þarna.
En Momulla var forvitnari en það, hvað hann var hjá-
trúarfullur, svo hann bældi niður óttann. Hann benti félögum
sínum að herma eftir sér, lagðist á fjóra fætur og skreið hljóð-
lega á mannamálið. Allt í einu stansaði hann við lítið rjóður.
Hann varp öndinni léttara, því fram undan sér sá hann tvo
menn sitja á fallinni grein og tala ákaft saman. Annar var
Schneider, stýrimaður af Kincaid, en hinn var háseti, nefndur
Smitt.
„Ég held, við getum það, Smitt,“ sagði Schneider. „Það
væri ekki erfitt að smíða góðan eintrjáning, og þrír okkar gætu
róið honum til meginlandsins á einum degi, ef byr væri á og
sjólaust. Það er gagnslaust að bíða þess, að mennirnir ljúki svo
stórum báti, að allir geti í hann komist, þvi þeir eru þegar
leiðir á því að vinna allan daginn eins og þrælar. Það er ekki
okkar verk að bjarga Englendingnum. Hann getur séð um sig
sjálfur.“ Hann þagnaði um stund, leit svo á hinn til þess að sjá
hver áhrif orð hans hefðu, og bætti við: „En konuna getum við
tekið. Það væri skömm að því að skilja jafnsnotran kvenmann
og hana eftir í slíkri hundaholu og þessi eyja er.“
Smitt leit kíminn upp.
„A, já! Stendur hann svona?“ spurði hann. „Því sagðirðu
það ekki strax? Hvað hef ég upp úr að hjálpa þér?“
„Hún ætti að borga okkur vel fyrir að flytja hana aftur til
manna,“ sagði Schneider, ,,og ég skal segja þér ætlun mína; ég
skipti bara við þá tvo, sem hjálpa mér. Ég tek helminginn, en
þeir skipta hinum helmingnum á milli sín, — þú og hver sem
með þér yrði. Mér hundleiðist hér, og því fyrr, sem ég kemst
héðan, því betra. Hvað segir þú?“
„Ég samþykki,“ svaraði Smitt. „Ég veit ekki, hvernig kom-
ast á til meginlandsins, og enginn hinna veit það; ég vil því
fylgja þér einum, því enginn þekkir nokkuð til skipstjórnar
nema þú.“
Momulla sperrti eyrun. Hann hafði nasasjón af öllum
tungumálum, sem töluð eru á sjónum, og oft hafði hann verið
AFMÆLISBÖRN ÆSKUNNAR
í FEBRÚAR 1979
Afmælisár blaðsins er nú hafið.
Allir þeir kaupendur ÆSKUNN-
AR, sem eru 10 ára og yngri og
eiga afmæli í febrúar 1979, geta
sent blaðinu nöfn sín ásamt fæð-
ingardegi, fæðingarári, og heim-
ilisfangi fyrir 25. mars n. k. Utaná-
skrift: ÆSKAN (Afmælisbörn),
Box 14, Reykjavík. Úr þeim nöfn-
um, sem berast, verða svo dregin
10 nöfn, sem hljóta bækur í af-
mælisgjöf frá ÆSKUNNI. Nú er
það spurningin; hve margir
kaupendur ÆSKUNNAR eiga af-
mæli í febrúar 1979, og hverjir
verða þeir heppnu sem hljóta af-
mælisgjafabækur í þetta skipti. f
næsta blaði kemur svo röðin að
þeim börnum, sem eiga afmæli í
mars.

■HHD
22