Æskan - 01.02.1979, Blaðsíða 30

Sonur ekkjunnar
41. En nú var strákur kominn í ,,ham“ og lét
skammt stórra högga á milli. Kóngur þekkti ekki
strák sinn í þessum fínu herklaeðum og á þessum
fljóta, svarta hesti, og enginn gat sagt um það, hver
þessi hrausti kappi væri, sem ekkert stóðst fyrir.
42. Var nú gert hlé á orustunni um kvöldið og sáu
þeir, sem heim héldu, strákinn á bikkjunni fastan í
feninu, og hentu þeir gaman að honum.
43. Annan dag orustunnar fór allt á sama veg —
ókunni riddarinn kom — og óvinirnir flýðu allt hvað
þeir orkuðu, enda höfðu þeir þá næstum tapað or-
ustunni. — Var búist við úrslitum næsta dag.
44. Þegar liðið sneri heim, sat strákur enn fastur á
bikkju sinni í keldunni. Hermennirnir hentu gaman
að honum, og einn þeirra skaut að honum ör, sem
særði hann dálítið á fæti. — Strákur æpti af sárs-
auka og kastaði þá kóngur vasaklút sínum til hans,
svo að hann gæti bundið um sárið.
Skemmtileg myndasaga í litum