Æskan - 01.01.1981, Side 21

í borginni Reykjavík eru þó nokkuð
margar dúfur og hafa þær notið mis-
jafnrar ævi. Þrátt fyrir að margir
þorgarar hafa verið góðir við þær og
veitt þeim af alkunnri rausn sinni, þá
hafa þær oft lítið að borða, og er það
oft sorgleg saga, hversu lítið fólki
hefur verið kennt að sjá um dýrin, vini
okkar, sem eru á meðal okkar eða í
næsta nágrenni. En ekki vil ég fjöl-
yrða um þetta að sinni, því heldur fer
þetta að lagast með það aö láta dálítið
matarkyns koma frá sér við og viö,
bæði brauðafganga og haframjöl,
sem er ákaflega hollt fyrir svangan
maga dúfna, því að hafraseyði er
notað fyrir magasjúklinga til heilsu-
bóta og er því ákaflega hollt fyrir dýr-
in. Ennfremur kaupa sumir dýrafóður
eða fuglafræ eins og það er víst kallað
af kunnáttumönnum. Þetta hefur allt
saman vænkað hag aumingja dúfn-
anna um allan helming. En samt sem
áður er talsvert um það að aumingja
dúfurnar eigi í erfiðleikum í borginni,
og á ég þá við það, að þær geta of lítið
fengið aðhlynningu hjá borgurunum,
þegar eitthvað amar að þeim. Þess
vegna vildi ég benda góóborgurunum
á það, að þegar einhver dúfan hefur
snúið sig á fæti, er fótbrotin eða eitt-
hvað hefur farið úrskeiðis með væng,
að láta dýralækni vita á hvaða slóðum
hún er og helst fylgja með dýra-
lækninum þangað, sem hún var síð-
ast séð, í von um aö hún sé þarna í
Klukkutuminn — umhverfis hann
er komið fyrir bjöilum frá um 100
þjóðlöndum og er þetta minnis-
merki barna um allan heim.
Klukka sem minnir á íslensk börn
hefur nú hljómað þar í fyrsta sinn.
þegar bjöllum yfir 100 þjóðlanda var
hringt.
Menntamálaráðuneyti (slands gaf
nú áletraða bjöllu og var henni hringt
þarna í fyrsta skipti og tær hljómur
hennar minnti á íslensk börn í samfé-
lagi við önnur börn um viða veröld.
Næsta listahátíð barnanna verður
væntanlega haldin í Sofia sumarið
1982.
Búlgarar geta verið stoltir yfir því að
hafa efnt til þessara tveggja listahá-
tíða fyrir börn. Þeir hafa fundið góðan
hljómgrunn allsstaðar og þeir ætla
sér að efla þessar hátíðir í framtíðinni.
Þýðing þess að börn og unglingar
allra landa hittist á móti sem þessu
hlýtur að vera óumdeilanleg og væn-
leg til eflingar friði og bættri sambúð
allra þjóða.
nágrenninu. Það er oft létt verk að
finna bækluð dýr, af því að það er svo
sársaukafullt fyrir þau að hreyfa sig
nokkuð að ráði, svo að það ætti að
vera leikur einn að finna skaddaða
dúfu aftur ef að dýralæknirinn getur
komið fljótlega, og helst sama dag og
dúfan særða var uppgötvuð. Maður
fær sjálfsagt laun Guðs, ef maður
hjálpar svolítið þessum smáfættu vin-
um sínum með eitthvað matarkyns og
smávegis aðhlynningu í neyðartilfell-
um. Sérstaklega á snjóþungum vetr-
um er nauðsynlegt að hlynna að
þeim með eitthvað í svanginn. Ekki er
úr vegi að gefa þeim brauðmola á
öðrum árstímum eða eitthvað annað
gott í svanginn, því að ekki er of mikið
um æti í höfuðborginni. Læt ég svo
útrætt um vini mína dúfurnar að sinni.
Kær kveðja tii ykkar allra,
Unnur Jörundsdóttir
— Ef björn gleypti mig,
sagði telpan, — mundi ég þá
deyja?
— Já, væna mín, svaraói
móðirin.
— Og mundi ég þá fara til
himna? spurði barnið.
— Já, auðvitað.
— Yrði björninn þá ekki að
fara þangað líka.
19