Æskan - 01.01.1983, Blaðsíða 10

Að „pikka upp“ texta
— Er ekki talsverð heimavinna
samfara því að starfa í hljómsveit?
„Það hefur alltaf verið mikil
heimavinna. Það þarf að læra texta,
„pikka upp“ texta, skrifa niður textana
og fleira og fleira.“
- Þú talar um að „pikka upp“
texta.
„Já, ég tek svona til orða, en á að
sjálfsögðu við að það þarf að taka lög
upp á segulband sem eru vinsæl, og
svo þarf að ná textanum niður á blað.
Þetta er yfirleitt í verkahring söngvar-
ans, og tekur sinn tíma. Ég hef alltaf
verið mjög vandlát varðandi textana,
viljað hafa þá rétta. Að sjálfsögðu skil
ég ekki öll þessi orð og þá hef ég leitað
til annarra eins og Péturs Jósefssonar
og fleiri.
Ég man eftir einu atviki skemmtilegu.
Þá var ég á Hótel Borg að skemmta og
þangað kom alltaf mikið af útlending-
um. Þá var japanskt lag mjög vinsælt
(undirritaður treystir sér ekki til að
koma nafninu á því rétt á framfæri) og
ég „pikkaði upp“ textann við það, og
vandaði mig mikið við að skrifa hann
upp eftir framburði. Svo var það eitt
sinn að það kom til mín einn þjónninn
og sagði mér að það væri Japani í
salnum, og hann hefði sagt að hann
skildi hvert einasta orð sem ég hafði
sungið. Ég var auðvitað mjög ánægð
með það.“
- Ingimar Eydal sagði einu sinni í
viðtali í Helgar-Degi að það ætti án
efa sinn þátt í þeim vinsældum sem
söngvarar hér á Akureyri hafa náð
Hljómsveit Finns
Eydals og He-
lenu í Stork-
klubbnum (síðar
Glaumbær)
1960.
hversu mikla áherslu þeir legðu á
góðan og skýran framburð, og hann
nefndi í því sambandi m. a. þig, Óðin
Valdimarsson, Vilhjálm Vilhjálms-
son og Bjarka Tryggvason. Hvað vilt
þú segja um þetta?
„Þetta er alveg rétt, og ég held að
allir þessir söngvarar hafi sungið mjög
skýra og góða íslensku. Á tímabili
sungu allir íslenskir söngvarar á ensku,
sumir með amerískum hreim. En ég
held að það sé óhætt að segja að það
sé sammerkt með öllum söngvurum
Ingimars að þeir höfðu góðan fram-
burð. Hjá Óðni t. d. kom þetta af sjálfu
sér. Ég hafði ekki leitt hugann að
þessu, en fólk hefur haft orð á þessu
við mig.“
- íþróttamenn eru oft spurðir um
það hvenær þeir hyggist leggja
skóna á hilluna. Hvenær ætlar He-
lena Eyjólfsdóttir að leggja míkró-
fóninn á hilluna?
„Ég ætla ekki að segja eitt einasta
orð um það, það verður bara að koma í
ljós.“
— Annað. Hvernig hefur það
gengið hjá ykkur hjónunum að finna
tíma til að sinna ahugamálum
ykkar?
„Við höfum mikinn áhuga á
hjólhýsinu okkar á sumrin. Það er ekki
hægt að hugsa sér yndislegri stað til
þess að vera á, en Vaglaskóg í góðu
veðri og þetta er auðvitað áhugamál út
af fyrir sig með öllu því sem fylgir, grilla,
fara í sund og fleira þess háttar."
— En hvað með fleiri áhugamál?
eins og t. d. dansskóla eða eitthvað
þess háttar?
Með hljómsveit Gunnars Ormslev í Aust-
urbæjarbíói 1958.
„Við hefðum sjálfsagt farið í dans-
skóla ef áhugi hefði verið á, en ég efast
um að Finnur hafi nokkru sinni leitt
hugann að slíku. Það er einkennilegt
með mann sem er jafn músíkalskur og
hann og rythmiskur. Ég hef oft spurt
hvort hann langi aldrei til þess að
hreyfa sig í takt við músíkina eins og
svo margt fólk hefur gaman af. Svarið
er nei, en auðvitað dansar hann við mig
ef við förum út að skemmta okkur.
Hinsvegar er þetta starf svo viða-
mikið að ég reikna ekki með að tími
hefði verið til mikilla tómstunda þótt
áhugi hefði verið fyrir hendi, undirbún-
ingsvinnan er svo mikil. Ég hafði gam-
an af þessu þegar við vorum að byrja í
þessu þegar fólk var að spyrja mig
hvað maðurinn minn gerði. „Hann spil-
ar í hljómsveit," sagði ég. „Já, ég veit
það,“ sagði fólkið, „en hvað vinnur
hann." Fólk hafði ósköp takmarkaðan
skilning á þessu, en ég held að það
hafa breyst til batnaðar. Þetta er mikil
vinna, og ég held að það þyrfti jafnvel
að leggja enn meiri vinnu í þetta en við
höfum gert, og höfum þó alltaf æft frek-
ar mikið. En þetta er gaman, félags-
skapurinn er góður og við erum að
vinna með fólki sem okkur líkar vel við.“
Dagur
„Ef þessi megrunarkúr dugir ekki, þá
verðið þér að reyna pokatískuna!“
10