Æskan - 01.01.1983, Blaðsíða 15

SAFNASTOFNUN AUSTURLANDS 10 ÁRA
Safnastofnun Austurlands var 10 ára á síðastliðnu
hausti. Stofnunin varð að veruleika 1972 og hefur vaxið
og dafnað.
Burstarfell í Vopnafirðl. Á Burstarfelll er mlnjasafn, sem er opið almennlngi
til sýnis yfir sumarmánuðina eftir samkomulagi við heimafólk. í bænum er
fjöldi gamalla muna og húsakynni eru gott sýnishorn af rausnarsetri á fyrri
tíð.
Gert er ráð fyrir að Safnastofnunin
nái yfir öll söfn í fjórðungnum í eigu eða
rekin með fjárhagslegum stuðningi
sveitarfélaga og/eða ríkis, önnur en
bókasöfn.
Þau söfn, sem komist hafa á laggirn-
ar fyrir forgöngu Sal, eða stofnunin hef-
ur haft afskipti af, eru fyrst og fremst
eftirfarandi:
a) Burstarfell í Vopnafirði.
b) Minjasafn Austurlands á Seyðisfirði.
c) Tækniminjasafn Austurlands i
Seyðisfirði.
d) Sjóminjasafn Austurlands á Eski
firði.
e) Byggðasafn Astur-Skaftfellinga i
Höfn.
f) Náttúrugripasafnið í Neskaupstað
Fyrit utan söfnun minja hefur SAL
haft afskipti af ýmsum málefnum. Mí
þar m. a. nefna friðlýsingarmál, hús
friðun og Ijósmyndasýningar.
Kostnaður við rekstur SAL bera
Samband sveitarféiaga í Austurlands-
kjördæmi og ríkissjóður. Þá hefur stjórn
SAL venjulega aflað styrkja til ýmiskon-
ar verkefna. Laun starfsmanns SAL
greiðast að hálfu úr ríkissjóði, en hinn
hluta launanna greiðir SSA að mestu.
Fyrst var ráðinn fastur starfsmaður til
SAL árið 1978. Sá sem þá réðist til
starfa var Gunnlaugur Haraldsson
þjóðháttafræðingur. Hafði hann áður
unnið fyrir SAL í leyfum frá námi. Því
miður naut SAL starfskrafta Gunnlaugs
stutt en hann fluttist til Akraness og
gerðist safnvörður við Minjasafnið í
Görðum á Akranesi.
Eftir brottflutning Gunnlaugs var
nokkur lægð í stárfi SAL, en nú hefur
Ragnheiður Helga Þórarinsdóttir þjóð-
fræðingur verið ráðin til starfans og er
starfsemin nú mjög öflug undir hennar
stjórn.
„Vilduð þér vera svo vænn að taka
mynd af mér til að sanna konunni minni
að ég hef póstlagt bréfið!"
álögunum, sem svo lengi hafa hvílt á mér. Ég var dauði maðurinn,
sem lá stynjandi á veitingahúsinum, sem þú svo keyptir lausan
með því að greiða jarðarför mína. Farðu nú heim og náðu aftur
kóngsdótturinni þinni."
Kóngssonurinn klæddist eins og járnsmiður, hélt til hallarinnar
og bauð bræðrunum þjónustu sína.
„Þú ert einmitt maðurinn, sem okkur vantar," svöruðu þeir.
„Það er að segja, ef þú getur lyft hófunum á hestinum með
gullskeifurnar."
Kóngssonurinn bað um að fá að sjá hestinn, og er hann
nálgaðist, hneggjaði hann ánægjulega og stóð kyrr eins og lamb
á meðan hann lyfti hófunum.
„Þú hefur sannarlega gott lag á hestinum," sögðu þeir. „Bara
aö þú hefðir nú líka gott lag á fuglum." Þeir sögðu honum frá
undrafuglinum, sem sat allan daginn í herbergi konungs án þess
að syngja.
„Hann hlýtur að langa í eitthvað, sem hann fær ekki,“ sagði
kóngssonurinn. Mennirnirfylgdu honum til herbergis konungs, og
jafnskjótt er undrafuglinn sá hann, flaug hann til hans og settist á
handegg hans og söng.
Þegar söngurinn barst að eyrum konungsins, fékk hann sjónina
aftur, og hann þekkti þegar í stað yngsta son sinn. Og þegar
kóngsdóttirin heyrði undrafuglinn syngja, þurrkaði hún tárin og
kom hlaupandi inn í herbergið.
Vondu bræðrunum tveimur var refsað, kóngssonurinn giftist
kóngsdótturinni og augu gamla konungsins Ijómuðu jafn skært og
augu hamingjusömu, ungu konungshjónanna, og undrafuglinn
söng nú enn betur en áður.
Kóngssonurinn og refurinn
15