Æskan - 01.01.1983, Blaðsíða 17

4
Þessi saga gerðist uppi í sveit ein-
hvern illviðrisdag, þegar börnin gátu
ekki verið úti að leika sér. Þess vegna
höfðust þau við í anddyrinu og léku þar
brúðkaup. Vigga litla var svo lítil að þau
vildu ekki hafa hana með, svo að hún
kom háskaelandi inn til mömmu að
kvarta um þetta. Mamma leiddi hana
fram og skipaði hinum krökkunum að
lofa henni að vera með.
Nú leið nokkur stund. Þá er kallað á
mömmu og hún beðin að koma fram og
sjá leikinn. Elsta systirin hafði þá búið
sig sem prest, bróðirinn var brúðgumi
og næst yngsta systirin var brúður,
með gluggatjald fyrir brúðarslæðu. En
Vigga var hvergi sjáanleg.
- Hvað er orðið af henni Viggu?
spyr mamma.
Þá gægist Vigga fram undan stól og
segir:
- Ég er að bíða eftir því að fæðast.
Sigga litla var þriggja ára og mamma
var með hana í strætisvagni. Þar sat
einnig aldraður maður, nauðsköllóttur,
en með mikið skegg. Sigga horfði lengi
þegjandi á hann, þangað til hún segir
hátt:
- Sjáðu mamma, hausinn snýr öf-
ugt á manninum.

Það var rétt fyrir jólin. Mamma var að
keppast við að baka og Stína litla sat úti
við glugga og horfði á skæðadrífu, sem
féll jafnt og þétt úti fyrir. Allt í einu kallar
hún:
- Mamma, mamma, sjáðu hvað
guð er duglegur, hann bakar svo að
hveitið fýkur út um allt!
Inga litla fékk að fara á jólagleði í
sunnudagsskólanum. Þar var gríðar-
mikið jólatré með óteljandi kertaljósum,
og efst á toppnum sat engill og var
þannig um búið að vegna hitans sem
lagði af Ijósunum snerist hann alltaf.
Inga var mjög hrifin og augu hennar
Ijómuðu af fögnuði er hún horfði á
þetta. Þegar hún kom heim sagði hún
við mömmu sína.
- Ó, mamma, Jesúbarniö sat hátt
uppi og það lá svo vel á því að það
dansaði allan tímann sem við vorum þar.
Lítill drengur lá í sjúkrahúsi. Hann las
bænirnar sínar á hverju kvöldi og horfði
jafnframt á englamynd, sem var yfir
rúminu hans. En rétt fyrir jólin, þegar
verið var að gera hreint í sjúkrahúsinu,
tók hjúkrunarkona englamyndina og
sagðist ætla að þvo hana. Þá um kvöld-
ið, er drengurinn hafði lesið bænirnar
sínar, andvarpaði hann og mælti svo:
- Góði guð, í nótt verður þú að vaka
yfir mér, því að nú eru englarnir í
þvotti.
og ekkjan var svo hrærð yfir þessu, að hún fékk tár í augun.
Og í sama bili var farið að hringja öllum kirkjuklukkunum, til
þess að tilkynna þjóðinni að nú væri prinsinn kominn á
bataveg og úr allri hættu.
Nú vildi prinsinn endilega fara á fætur og honum var leyft
það. Og svo bauð hann öllum lífgjöfunum sínum inn í mat-
salinn og þar fengu þeir svo mikið af allskonar krásum, að
þeir höfðu aldrei orðið eins saddir á ævi sinni. Og þegar
þeir voru staðnir upp frá borðum fór hann með þá inn í
næstu stofu. Þar stóð þjónn með stóra körfu í hendinni og
rétti hana að prinsinum.
„Þú hefur bjargað lífi mínu“, sagði prinsinn við ekkjuna.
„Þú og drengirnir, sem vildu líða hungur mín vegna. Og nú
ætla ég að gefa ykkur sína gjöfina hverju i staðinn".
Ekkjan fékk knippi af hveitiöxum. „Hristu það“, sagði
prinsinn og hún gegndi því. Á augnabliki stóð hjá henni
sekkur, troðfullur af korni.
Elsti drengurinn fékk mortél. Þegar stautnum var barið
breyttist allt kornið í mjöl. Næsti fékk sáld, og þegar það var
hrist, sigtaðist allt hýðið úr mélinu. Þriðji fékk sykurker, sem
aldrei tæmdist, fjórði hænu, sem verpti 12 eggjum á dag,
fimmti deighnoðara, sem hnoðaði brauðið sjálfur, sjötti fékk
hrísknippi sem aldrei þraut. Og sá sjöundi og minnsti fékk
jurt, og á henni spruttu rúsínur, sem voru alveg ómissandi í
jólakökuna.
Svona atvikaðist það, að ekkjuna vantaði aldrei brauð
framar og að synir hennar urðu allir fyrirmyndar bakarar.
Og á ári hverju fékk kóngssonurinn afargott brauð frá
ekkjunni og sonum hennar og þau voru alltaf boðin einu
sinni á ári í dýrindis veislu í höllinni.
Við fyrstu sýn er að sjá sem myndin hér efra sé
af sex óvenjulegum hnútum. En svo er þó ekki.
Sumir eru „falskir“, því að ef tekið er í lausu
endana, myndast hreint enginn hnútur. Geturðu
fundið sönnu hnútana með því að athuga
teikningarnir?
'Q 60 o nje jjujeinug nuuos nu;g