Æskan - 01.05.1987, Side 6

55
Ég hef bara drifíð í því sjálf...“
fyrir þau að æfa saman og það léttir
þeim álagið.
I sumar munu Friðrik, Ragnheið-
ur, Eðvarð og fimm önnur efnileg
ungmenni af Suðurnesjum helga sig
sundinu eingöngu og æfa sex daga í
viku frá kl. 9-11 og 16-18 í lauginni og
stunda þrekæfingar um miðjan dag-
inn. Þá fara þau þrisvar í viku til
Reykjavíkur.
Friðrik segir að bæði Ragnheiður
og Eðvarð eigi að geta bætt árangur
sinn — og það sama gildi að sjálf-
sögðu um aðra í sundlandsliðinu.
Hann segir að mjög vel sé unnið á
vegum Sundsambandsins og allir
þjálfarar njóti góðs af vandaðri
skipulagningu Guðmundar Harðar-
sonar landsliðsþjálfara.
„Ólympíuleikarnir verða í sept-
ember 1988 og ég tel að Sundsam-
bandið ætti að gefa hugsanlegum
þátttakendum í leikunum kost a
vera í æfingabúðum á næsta arl
njóta leiðsagnar eins eða tveg&l
þjálfara,“ sagði Friðrik að lokuh>-
ílok samtals okkar Ragnheiðar bað eS
hana að rita fyrir okkur dagbók li,n <
keppnina í Mónakkó. Hún tók þu \
og skilaði mér eftirfarandi frásögn >' ,
heimkomuna. Pið hefðuð kannski11
lesa meira um suma hluti (!) en Petta
verður að duga. . .
Texti Karl Helgason Myndir: Heimir Óskarsso11
Dagbókarbrot
12. maí 1987.
“Þennan milda dag risum við
snemma úr rekkju, svona um fjögur-
leytið. Við áttum að vera mætt á
flugvellinum fyrir kl. sex. Allir voru
fremur syfjulegir nema sundfólkið
en það er vant að taka daginn
snemma. Fæstir höfðu hist áður en
kynntust fljótt því að íþróttafólk er
upp til hópa frjálslegt og „jákvætt".
Ferðalagið gekk mjög vel og allar
tímasetningar stóðust. Þegar til Nice
var komið stigum við upp í rútu sem
flutti okkur til Mónakkó. Sól skein í
heiði og hitinn var um 30 stig. Allir
brostu móti þessu yndislega veðri og
ég hugsaði sem svo að þetta væri
pottþétt byrjun.
Þegar við komum á þann stað, þar
sem við áttum að gista, kom í ljós að
það var ekki hótel eins og við höfð-
um búist við heldur eins konar búð-
ir. Þær reyndust nú ekki of vel. Hús-
in mátti kalla kofa. Þar var engin
upphitun og fólkið vaknaði með
sultardropa á nefbroddinum. Þessu
lyktaði þannig að við fengum öll inni
á hótelum. Hópurinn tvístraðist þar
sem ekki var nóg rými fyrir alla á ein-
um stað.
Sundfólkið byrjaði í undanrásum
á fimmtudaginn. Okkur gekk vel og
allir komust í úrslit. Ég opnaði meta-
reikninginn með að synda 100 m
baksund á 1.10.93 mín. Það var besti
tíminn í undanrásunum.
Eftir hádegið var mótið sett með
viðhöfn og hátíðabrag. Við gengum
fylktu liði inn á leikvanginn og veif-
uðum furstanum og Alberti prinsi.
A föstudag var keppt í öllum grein-
um. Okkur íslendingunum gekk vel
nema skotmönnunum. Þeir voru
ekki ánægðir með árangur sinn.
Sundfólkið gekk undir nafninu
„gullfiskarnir“ af því að við unnum
til svo margra gullverðlauna. Þau
urðu alls 22 en silfurverðlaun 10 og 4
bronsverðlaun. Ég bætti metið í 100
m baksundi aftur í úrslitakeppninni
og fékk tímann 1.08.4 mín. 200 m
baksund synti ég á 2.28.3. Það var
aboð'
líka nýtt Islandsmet. Kvenna ^
sundssveitin setti einnig met i
þrem greinum sem hún keppj1
lyftingamenn, «
iksliðið
Júdómenn,
íþróttafólk og körfuknattleil
unnu líka til verðlauna. u,
Lokaathöfn mótsins var á sun ^
dag og eftir hana var matarveis 5
dansleikur. í veislunni fékk ég
færi til að hitta Albert krónpr1.^
Hann var mjög geðugur og ' j.
margt um íþróttir. Daginn eftir
ég bréf frá honum. Hann bauð u ^
út að borða og bað mig að hringj ^
ég vildi þiggja boðið. Það gerði eg
óskaði eftir að fá að taka vinc ^
mína með þar sem gamla fe, 0g
gerði vart við sig. Það var auðso í
á tilsettum tíma kom einkabifrelC
sækja okkur stöllurnar.
Lífvörðurinn tók á móti
vísaði okkur á lítið og notalegj v ^
ingahús í gamla hluta borgariIinog
Kynni mín af prinsinum voru g°c (1r|
hann bauð mér að ko013.^;.
íylónakkó og æfa þar þegar ég
Ég þá það með þökkum Þar
laugin var alveg hreint frábær- .
Eftir mótið var haldið til Ams *
dam en þar skiptist hópurinn P (j|
stefnan var tekin til ýmissa ialld‘ eð
frekari keppni. Allir kvöddust
söknuði því að góð tengsl m1 t
myndast. Hver keppnishópur
sína leið, einbeittur og reiðubúi1111
að takast á við ný verkefni.. , á
Ferð okkar sem fulltrúa fslaU ^
Litlu Ólympíuleikunum 1987 'y1 ^
enda og má segja að íþróttafo
hafi verið landi sínu til sóma.“