Æskan - 05.10.1987, Side 19

Fyrri hluti
Ikinn af hreinni forvitni. Honum
Pykir svo gaman að rekast þar á nöfn
r^kka sem hann þekkir. Allt í einu
a augu hans út úr höfðinu á honum.
, etta hlýtur að vera missýning, segir
attn við sjálfan sig, nuddar þau og les
Ur- Hann rís upp og rýnir betur í
,extann. Jú, þarna er nafn hennar svart
á hvítu:
^^gnes Jónsdóttir, Álftamýri 92,
eykjavík, óskar eftir pennavinum á
‘Vjrinum 13.15 ára. Er sjájf 13 ára,
uugamál: Handknattleikur (leikur
Fram), að fara í bíó, ferðalög og
®ttr strákar. Vill aðeins skrifa
enimtilegum krökkum. Mynd fylgi
•rsta bréfi ef hægt er.
^venni finnur hvernig svitinn sprett-
^r fram og hann lemur í höfuðið á sér til
vera viss um að hann sé ekki að
reyma. Nei, þetta er raunveruleiki.
°num finnst hann hafa verið bæn-
heyrður. Hann þarf ekki að hugsa sig
tvisvar um áður en hann ákveður að
reyna að verða pennavinur hennar.
Seinni hluta dagsins sest hann við
skrifborð sitt og byrjar að rita bréf til
Agnesar. Hann reynir að vanda sig og
vera hress. Hann spyr hvort hún sé ekki
þessi frábæra Agnes í Fram sem lék á
móti ÍA-liðinu fyrir skömmu. Hann
hafi heyrt Frammara hrópa nafn henn-
ar og marga tala um hvað hún hafi stað-
ið sig vel; honum hafi sjálfum fundist
hún vera frábær! Svo nefnir hann að
systir hans hafi verið aðalmarkaskorari
ÍA-liðsins og lýsir henni nákvæmlega
— ef vera kynni að hún myndi eftir
henni. Hann er viss um að þetta eykur
líkurnar á því að hún vilji skrifast á við
hann.
Tvær klukkustundir tekur að skrifa
þetta eina bréf. Svenni byrjar á því
fimm sinnum en er alltaf óánægður
með orðalagið og hendir því. Sjötta
bréfið er best. Hann dregur síðan fram
einu almennilegu myndina sem honum
finnst hann eiga af sér og lætur hana
fylgja með. Hún er að vísu frá því í fyrra
en þó betri en nýrri myndir af honum.
Þarna er hann með ljósar strípur og
hrokkið dökkt hár niður að eyrum.
Þóra segir að honum hafi farið svo vel
að vera með strípur. Stelpur hljóta að
hugsa á svipuðum nótum. Svo er hann í
ÍA-knattspyrnubolnum, sem hann
keppir alltaf í, sólbrúnn og sællegur.
Hann hefur skorað mörg mörk í þessari
treyju. Hún er númer 9 en það sést ekki
á myndinni.
Þegar hann er að loka umslaginu
finnur hann að einhver horfir yfir öxl-
ina á honum. Hann snýr sér snöggt við
og sér að það er Þóra. Hún hefur læðst
aftan að honum án þess að hann hafi
tekið eftir því.
— Aha! Ertu að skrifa kærustunni?
spyr hún glottandi.
Hann hrekkur í kút, þrífur í umslagið
og heldur fyrir með báðum höndum
svo að hún geti ekki lesið utan á það.
Reiðin sýður í honum.
— Æi, góða komdu þér út úr her-
berginu! skipar hann hvassyrtur. Ég er
bara að leika mér. Hann finnur hvernig
hitinn þýtur fram í kinnar.
Það skríkir í Þóru.
— Þú fékkst bara áfall! Það munar
ekki um það, segir hún og fer.
Svenni varpar öndinni feginsamlega.
Hún hefur annað hvort ekki séð nafn
stelpunnar eða kannast ekki við það.
Miklu er lokið þegar búið er að skrifa
bréfið.
Viku seinna.
Svenni horfir stjarfur á umslag sem
var að berast inn um lúguna. Loksins,
loksins! Hún ætlar sér þá að skrifast á
við hann. Hann hoppar hæð sína í loft
upp og öskrar. Hann hefur ekki verið
mönnum sinnandi frá því að hann sendi
Agnesi bréfið. Hann hefur vaktað
póstinn eins og heimsfriður væri í húfi
ef aðrir á heimilinu yrðu fyrri til að sjá
bréfið — ef það bærist. Hann getur
ekki treyst Þóru fyllilega. Hann virðir
umslagið aftur fyrir sér og þreifar betur
á því eins og hann trúi ekki að það sé
raunverulegt. Afs. Agnes stendur aft-
an á því. Hann er með alvarlegan augn-
sjúkdóm ef það er missýning. Hann
getur ekki stillt sig um að kyssa rithönd
hennar í kæti sinni. Þessi elska!
Svenni les bréfið hægt. Ekkert liggur
á. Hann vill njóta tilhlökkunarinnar
sem lengst. Hann læsir sig inni í her-
berginu sínu þó að enginn sé heima til
að fá örugglega frið. Þetta verður heil-
ög stund!
„Hæ, hæ, Svenni,“ les hann. „Þakka
þér ofsalega vel fyrir skemmtilegt bréf.
Ég fékk tuttugu bréf frá krökkum sem
vilja hafa bréfasamband við mig en ég
valdi úr aðeins einn strák (þig) og tvær
stelpur. Ég vil ekki eiga of marga
pennavini, þá verða bréfin ekki eins
persónuleg. Hvernig líst þér á að við
förum að skrifast á?. . .
Síðan segir hún honum dálítið frá
sjálfri sér, hún sé í 7. bekk'Álftamýrar-
skóla, lýsir félagslífinu þar, vinkonum
sínum og áhugamálum. Hún kveðst
eiga þrjú systkini og segir frá þeim. í
ps-i nefnir hún að gaman væri ef þau
gætu hist einhvern tíma þegar hann
væri á ferðinni í bænum. Hjartað í hon-
um tekur kipp þegar hann les síðustu
setninguna.
Kannski hefur henni litist svona vel á
19