Æskan - 01.06.1988, Síða 46

SVátafcáttur
•' «• Steíán
\]mston. »ie*
Ur
bakpoka
Fyrir nokkuð mörgum árum þegar ég
var að hefja minn skátaferil þurfti ég eins
og margir aðrir að hafa upp á ódýrum
bakpoka. Þess vegna lá leið mín um
nokkrar fornsölur í höfuðborginni þar til
ég rakst á einn vel með farinn, ódýran,
gráan bakpoka í bílskúrskompu í Þing-
holtunum. Ég keypti pokann og reyndist
hann mér í alla staði vel þar til fullkom-
inn grindarpoki leysti hann af hólmi fyr-
ir svo sem 10 árum. Grái pokinn hafnaði
þá uppi á háalofti eins og svo margt sem
lokið hefur ætlunarverkinu.
Nú fyrir skömmu var háaloftið tekið í
gegn og kom þá grái pokinn í ljós aftur.
Hann var að vísu slitinn en hafði ein-
hverja reisn sem enginn nútíma grindar-
poki getur státað af. En þar sem á hann
voru komin göt og ekki vogandi að
flagga honum meðal nýmóðins poka
ákvað ég að ruslatunnan yrði hans
áfangastaður.
Þar sem ég stend við tunnuna og
handfjatla pokann í síðasta sinn og rifja
upp ánægjulegar minningar verð ég þess
var að á milli hólfs og belgs er eitt auka-
hólf sem ég nafði aldrei tekið eftir áður.
í þessu hólfi var lítil og snjáð stílabók,
þéttskrifuð með barnalegri rithönd. Ég
tróð pokanum í tunnuna en ákvað að lesa
bókina við tækifæri.
í gærkvöldi var ég að blaða í stílabók-
inni og fann í henni merkileg skrif. Af
rithönd að dæma og ýmsum athuga-
semdum var það ungur skáti sem hafði
Tryggvi Felixson
ritað í stílabókina, sennilega einhvern
tíma á árunum eftir seinna stríð. Bókin
var þétt skrifuð athugasemdum seI11
skátinn hafði eftir foringja sínum sem
frá eigin brjósti. Mig langar að n111 ^
ykkur nokkrum línum úr þessari bók-
engan hátt má túlka þessar athugasem
ir, sem hér fylgja, eitthvað merkikS11
þeim sem ekki er minnst á. Hér er urn
handahófskennt val að ræða.
Fremst í bókinni fann ég þetta rita
Skáti er orðheldinn og reynir eftir bestu
getu að leysa þau verkefni sem honutn erU
falin. Ef skáti sér sér ekki fœrt að stan f
við orð sín lætur hann félaga sína vita a
en það er um seinan.
Nokkru aftar hefur hann greinik’S3
skrifað þessi orð eftir foringja sínun1-
Ormurinn getur aldrei hnýtt pelastikk íl’1
hjálpar skátans, ekki fremur en mústn-
Og á sömu blaðsíðu var þetta:
Það er bara einn réttur hnútur - en ^
imar að honum eru margar. Við sku
fylgja orminum.
Eftir lestur á mörgum skemmtile8u111
frásögnum úr útilegum og af fUIltl
fann ég þetta á síðustu blaðsíðunm-
sem hún var nokkuð slitin er ég ekki
veg viss hvort ég hef þetta rétt eftm
látum það samt flakka:
Það er auðvelt að vera skáti en erfitt
muna skátalögin.
Við
varðeldinn