Æskan - 01.05.1989, Side 25

broddgöltur um leið og hann heils-
aði Köllu og Ragga. Hann var alltaf
afar kurteis, jafnvel þó að honum
v®ri strítt. Og það fór í skapið á
refnum. Það var ekkert gaman að
stríða ef það hafði engin áhrif. Kalla
kanína hvessti augun á Ragga ref.
- Þú átt ekki að stríða þeim sem
eru svona litlir, sagði hún.
- Hvað á maður þá að gera?
sPurði refurinn. Á maður kannski
að stríða þeim sem eru stærri en
ntaður sjálfur? Er það nú vit. Þá
myndu þeir bara ráðast á mann.
Raggi refur var nú ekki beint
sattur við Köllu.
- Þú átt ekki að stríða neinum
aldrei nokkurn tíma, sagði Kalla
kanína og var ákveðin á svipinn.
Raggi refur leit á Köllu.
~ Hún hafði auðvitað rétt fyrir
Ser3 hugsaði hann. En hann gæti nú
h*tt að stríða án þess að láta Köllu
vita af því.
Tíminn leið. Vikan var liðin án
Þess að þau vissu af. Þau höfðu ver-
ið önnum kafin við að æfa nýja lagið
Sjtt. Nú stóðu þau uppi á pallinum á
bak við skógarstjórann sem ætlaði
að halda ræðu. Skógarstjórinn var
ðrúnn og fallegur skógarbjörn með
htdta rönd framan á brjóstinu, alveg
^svikna skógarstjórarönd. Hann
uagræddi gleraugunum, hallaði sér
ram á ræðupúltið og hóf ræðuna.
etta var ágætis ræða hjá skógar-
stióranum. Sumir fylgdust með af
ákafa en innan um voru nokkrir
Sem dottuðu eins og gengur þegar
úttinn er svona mikill eins og þenn-
an öag. Enda hafði sólin skinið síð-
an snemma um morguninn.
Þegar ræðunni var lokið var röðin
°min að Köllu kanínu og Ragga
ref og þeirn sem þau höfðu fengið
Ser til aðstoðar. Þegar laginu var
°kið klöppuðu allir og hrópuðu há-
Slöfum. Lagið hafði þá heppnast
SVena vel. Alveg bráðskemmtilegt.
au voru ákveðin í að reyna að
Semja fleiri lög. En fyrsta lagið sitt
^tluðu þau að senda samstundis í
skógarsöngvakeppnina. Það var eitt
Sem var alveg víst.
Barnið
eftir Ingunni Þórðardóttur
Bænin Faðir vor er ekki alltaf auð-
skilin eða fljótlærð fyrir börn. Þeim sem
eldri eru finnst hún einnig stundum
torskilin.
Ekki er hún rímuð og ekki sungin
svo að það getur vafist fyrir ungmenn-
um að læra hana rétt.
Sjálfsagt þykir að börn læri Faðir vor
fyrst allra bæna.
Drengur nokkur lærði sitt Faðir vor
þegar hann var á sjötta árinu. Eftir til-
tölulega stutta ítroðslu mömmu hans og
kennarans í sex ára bekk grunnskólans
gat hann þulið bænina reiprennandi.
Eftir það fór hann með Faðirvorið á
kvöldin fyrir svefn og fleiri bænir sem
lærðust smám saman.
Nú er drengurinn á níunda ári og
margt hefur bæst við skilning hans og
kunnáttu síðustu ár.
Oft hefur verið spurt um merkingu
einhvers í Faðirvorinu. Mamma hefur
reynt að svara og útskýra eftir bestu
getu. Það er ýmislegt sem ekki skilst í
lífinu.
Hvað er þetta eða hitt? Hvernig og
hvers vegna? eru síendurteknar spurn-
ingar barnsins. Svörin eru oft einnig
endurtekin en óhjákvæmileg. Drengn-
um og mömmu hans finnst gott að sitja
í eldhúsinu á kvöldin og spjalla saman.
Þá eru yngri systkinin þrjú sofnuð og
næði til að ræða ýmislegt til hlítar.
Kvöld eitt er talað um vísur og ljóð.
Drengurinn segir að margt í vísum og
versum geti hann aldrei skilið hvernig
sem hann reyni. Hann kunni ljóð, vísur
og vers utanbókar en inni á milli séu
orð og setningar sem séu óskiljanleg.
Mamma biður hann að nefna eitthvað
sérstakt og óskiljanlegt í þeirri trú að
hún geti hjálpað.
- Það er nú til dæmis þetta með Fað-
irvorið sem ég fer með á hverju kvöldi,
segir ungi maðurinn. Mér finnst að
mætti sleppa þessu með brauðið. Fólk
borðar svo margt annað sem er erfiðara
að fá og miklu dýrara en brauð. Samt
biðjum við sjálfan Guð að gefa okkur
brauðið daglega.
Drengurinn er fullur vandlætingar og
heldur áfram:
- Þó er annað enn furðulegra og það
er setningin - „Eigi leið þú oss í
freistnéf1. Þá held ég að átt sé við karl-
inn í Rússlandi sem ræður yfir fólkinu
þar. Hann heitir Freistnéf eða Breistnéf
eða eitthvað svoleiðis. Við erum þá að
biðja Guð að bjarga okkur frá honum
eða leiða okkur frá honum. Það getur
vel verið að hann sé hættulegur en ég
skil bara ekki hvers vegna þetta er
svona. Jesús bjó þessa bæn til fyrir
löngu og þá var rússneski karlinn áreið-
Svo mörg voru þau orð. „Leið oss
ekki í freistni“ var orðið að: Bjargaðu
okkur frá Breistnéf.
Ungi maðurinn hafði lært í belg og
biðu. Hann hafði hugsað og reynt að
skilja en gat ekki sætt sig við að rússn-
eski karlinn, eins og hann sagði, væri
nefndur í bæn allra bæna. Eftir samtal
við mömmu, útskýringar og leiðrétting-
ar, skýrðust málin að lokum.
Drengurinn sofnaði sæll eftir bæna-
kvak sitt með nýjan skilning á Faðirvor-
inu sem er huggun og traust allra þeirra
er Guðstrú eiga þó að torskilið sé.
ÆSKAU S5