Æskan - 01.04.1991, Page 15

leika mér fram eftir
árum en þjálfa eins og
þarf til að ná árangri.
Þaö var ekki fyrr en
1986 sem ég fór að
æfa af miklum krafti
allan ársins hring.
Raunar stefndi ég að
því fyrr. Ég vann við
Hrauneyjarfoss 1980
til 1981 og þá æfði
ég ekkert. En 1982
ákvað ég að „taka á
þessu", gerði hlé á
trésmíðanámi og fór
til Alabama í Banda-
ríkjunum með Þráni,
Vésteini og fleirum
eftir áramót 1983.
Ég var þar eina önn
og gekk ágætlega
en meiddi mig illa.
Bandarískir læknar
sögðu að ég væri
með brjósklos. Þá
fannst mér til-
gangslaust að standa í þessu, fór
heim og varð að afþakka að keppa
með landsliðinu.
Seinna skoðaði Sigurjón Sig-
urðsson læknir mig og komst að
því að vöðvafesting hefði slitnað.
Það var hægt að laga með skurð-
aðgerð!"
Mólaði
kaslaðferðina
sjálfur
- Þá hefur þú gripið til kúlunnar
að nýju ...
„Já, þegar ég hafði jafnað mig.
Ég hafði lagt kúluvarp á hilluna í
eitt og hálft ár að segja mátti. Ég
kastaði lengst 16.89 m 1983 og
fram að þeim tíma hafði alltaf ver-
ið stígandi í kastkúrfunni. Mér
tókst ekki að bæta þann árangur
fyrr en 1986 en besta kast mitt á
því ári var 18.28. Ég bætti mig um
tæpa tvo metra frá 1985-1986 - og
það hafði ég raunar líka gert milli
áranna 1981 og 1982 en þá
byrjaði ég að kasta með snúnings-
stílnum. Hann er kenndur við
bandaríska kúluvarparann Bryan
Oldfield. Ég var fyrstur til að nota
þann stíl hér á landi, beitti honum
eins og mér fannst eiga best við
mig og tókst að móta hann sjálfur
án leiðsagnar. En það var nágranni
minn á næsta bæ í sveitinni sem
benti mér á að reyna þetta. Ég
hafði kastað með bakstílnum eins
og flestir evrópskir kúluvarparar."
- Hefur þú bætt árangur þinn á
hverju ári síðan?
„Já, raunar, þó að kúrfan mín
sýni lélegri árangur 1989 en 1988.
Ég kastaði nefnilega 20.10 á móti
1989 en mótið var dæmt ógilt af
ástæðum sem ekki komu kúlu-
varpinu við! En ég lenti í vand-
ræðum 1988, tognaði á vinstra
ökkla og var lengi að jafna mig. Ég
hlífði vinstri fæti og því nýttist
snúnings-stíllinn mér illa. Þetta
var erfitt tímabil og ég var jafnvel
að hugsa um að skipta aftur um
kast-aðferð. Úr því varð þó ekki
og nú tel ég mig vera kominn á
beina braut. Ég er að styrkja mig
og veit að ég get kastað lengra en
ég hef gert. Ég er ekki orðinn eins
sterkur og Hreinn Halldórsson
var. Ég á að geta bætt mig að mun
þegar ég hef styrkt mig. Ég er
bjartsýnn á næstu ár og legg mig
allan fram þennan tíma til næstu
Ólympíuleika - á Spáni 1992."
- Þú sagðist hafa gert hlé á tré-
smíðanámi...
„Já, en ég lauk því 1984. Síðar
gerðist ég lögreglumaður því að
það fer illa saman að vinna við
trésmíðar og æfa til að ná árangri
sem nægi til að komast í keppni
við bestu kúluvarpara heims. Nú
hef ég fengið frí frá störfum um
tíma til að geta einbeitt mér sem
best. Vinna á vöktum rekst annað
veifið illa á æfingar og keppni.
Fjölskyldumenn geta þó ekki leyft
sér þetta nema þeir fái fyrirtæki
Æskan 1 5