Æskan - 01.04.1991, Qupperneq 33

r vhíuí - heðbriot líl
---------1 i_______1,1,4. #Allr cv/nrnft «;nurnÍnQUnum:
2. Hvoð finnst þér brýnost oð gero i ofengisvornum.
Við birtum nú svör nokkurro þeirro.
Haukur Heiðar
Ingólfsson, læknir:
1. Ég var ungur að órum þeg-
or ég rók þó ólwörðun að
drekka aldrei ófenga
drykki. Sennilega hefur viss
reynsla fró barns- og ung-
lingsórum móroð þessa af-
sröðu í byrjun. Síðar ó lífs-
leiðinni hefi ég orðið virni
að morgvíslegu böli er ó-
fengi gerur valdið og þó
sannfærsr berur og berur
um gildi bindindis.
2. Að byrja nógu snemmo oð
fræða börn og unglingo um
skaðsemi ófengis. Dörn eru
óhrifagjörn og þoð þarf að
nora það ó jókvæðan hórt
ril að móro afsröðu þeirra ril
bindindismólo. Þarna þurfo
skólornir og barnasrúkurnor
að vero virk í fræðslunni.
Það þarf að hofa að leið-
orljósi þó gullvægu reglu
sem er mér svo minnissræð
fró srúkufundunum í gamla
daga að eina róðið ril að
verða ekki ófenginu að
bróð er að drekka oldrei
fyrsra sopann.
Ragnheiður Ólafsdóttir,
íþróttafræðingur:
1. Foreldrar mínir reykja hvorki
né drekka og það hefur ör-
ugglego hafr óhrif ó mig.
Ég var mikið í íþrórrum ó
órum óður, í longhlaupum,
og þó kemur neysla þess-
ara efna ekki ril greino.
Skoðun mín er óbreyrr þórr
ég sé hærr keppni.
2. Gort væri ef fólk gæri norað
ófengi í hófi en besr er að
byrja aldrei að nora ófengi.
Það þarf að uppfræða ungr
fólk um skaðsemi ófengis
og hvernig óhrif það hefur
ó líkamann ril hins verra.
Unnur Stefónsdóttir,
varaþingmaður:
1. Áfengi er eirr olvorlegasro
vímuefni sem ril er og óhrif
þess skemma meira í
mannlífinu hér ó landi en
nokkuð annoð.
Ég vor svo lónsöm að ol-
osr upp ó sveiroheimili þar
sem hvorki foreldrar mínir
né sysrkini noruðu ófengi
og róbak. Vinnugleði vor
mikil heima og þórrraka í
ungmenno- og íþrórrosrarfi
var sérsraklega mikil. Ég
þakka því uppeldi sem ég
fékk að ég drekk ekki ó-
fengi. Vinnan, íþrórrirnor,
nómið og félagsstorfíð þurfri
ó monni óskiprum oð
haldo. Ég er óvallr þokklór
fyrir þó ókvörðun sem ég
rók þegor ég var sexrón
óra að segja oldrei: „Jó,
rakk," ef félogar mínir byðu
mér ófengi. Þerro sróð ég
við og rel mig því lónsamo
monneskju.
Mér var Ijósr að órongur í
íþrórrum og ófengisneysla
gera ekki forið samon og
því ærru allir, sem viljo nó
einhverjum órangri í íþrórr-
um, olgjörlega oð sleppa
því að neyra ófengis.
2. Þoð er brýnasr oó heilbrigð-
is- og mennromólaróðu-
neyrin, ósamr þeim oðilum
sem vinna oð ófengisvörn-
um, taki höndum samon
um að srórauka fræðslu og
óróður fyrir minnkondi ó-
fengisneyslu. Fræðslo og jó-
Jsvæður óróður fyrir minni ó-
fengisneyslu er eirr af mikil-
vægusru mólunum í þjóðlífi
okkar nú.
Að lokum vil ég nefna
orð 2ð óra gomals monns
sem drokk ófengi í 10 ór
en þegar honn loks var
hærrur fullyrri hann að
þroski sinn hefði sröðvasr
þessi ór. Nú sér hann mjög
efrir þeim ömurlega ríma
sem hann eyddi í ófengis-
drykkju.
Geirmundur Valtýsson,
tónlistarmaður:
1. Ég sé ekki að ég borni ó
nokkurn hórr þórr ég
smakki brennivín. Ég ger al-
veg verið í sruði við að spila
ó dansleikjum ón þess að
smakka þoð.
Æskan 37