Æskan - 01.10.1991, Qupperneq 47

legt. Samt er ég með strák. En þú?
- Nei, ég er ekki með strák.
- Hah! Þú ert að skána! Auðvit-
að meina ég með stelpu! Ha?
- Nei.
- Alveg rétt hjá þér. Eru krakk-
ar hérna kannski ekki eins mikið
að hugsa um þetta?
- Ég veit það ekki, segir hann. Ég
hugsa að minnsta kosti ekki
þannig.
- Ég er ekki með strák í alvöru.
Ég læst bara. Við gerðum samning.
Við segjum að við séum saman og
höfum farið í bíó og út að ganga tvö
ein. En það er bara til að geta sagt
að við séum saman. Til að vera eins
og hinir. Hann fær ekki einu sinni
að kyssa mig.
Honum þykir þetta ekkert
skemmtilegt umræðuefni. Samt
finnst honum þetta snjallt hjá
henni og segir það.
- Já, er það ekki? Ég get stund-
um verið snjöll! Ég er ekki bara
kjaftaskur!
Ég er ekki skotin í neinum strák.
Kannski af því að ég er svona svaka-
lega hrifin af Elvis.
- Kannski! - Þó að hann sé dau..
dáinn.
- Þú ert að líkjast sjálfum þér aft-
ur, segir hún. Þú hefur alltaf verið
dálítið stríðinn. En það get ég líka
verið. í hvaða stelpu ert þú skot-
inn?
- Engri, segir hann. Alls, alls
engri.
- Jú, karhnn! Fyrst þú segir svona
og roðnar er ekkert að marka þig.
Hann veitir fyrir sér hvernig
hann geti sannfært hana eða breytt
um umræðuefni. Rósa Ýr hefur
komið upp í hugann. Er það sönn-
un þess að hann sé skotinn í henni?
Eða bara af því að strákarnir spurðu
hann þessa sama? Rósa Ýr - fjósa-
kýr. Af hverju hafði hann sagt
þetta? Af hverju?
Hann þurfti auðvitað eltki að
spyrja þess. „Þú verður glæpamað-
ur." „Varð það að áhrínsorðum."
Allt rifjast upp í einu vetfangi.
Köldum svita slær út um hann.
- ívar - heyrirðu el<lá í mér?
Hver er það?
Það syngur fyrir eyrum hans.
„Hver er það?? Hver er það???"
Hann lítur æðislegum augum á
frænku sína. Hrópar:
- Er það? Er það? Alls engin!
Fjandinn hafi það, engin - engiiin!
Hún starir á hann galopnum aug-
um. Opinmynnt.
- Ivar! Tóta! Við erum komnar!
Eruð þið með fram í dal? Við ætlum
að ganga upp í fjall. Það er ljómandi
gott veður. Engin leið að hanga
inni! Komið þið. Drífið ykkur! Við
ætlum strax.
Hann verður vitlaus af að hafa
allar þessar kerlingar yfir sér. Best
að vera heima. í friði. Friði? Einn
með hugsunum sínum. Þessum
líka hugsunum!
- ívar, láttu ekki svona, ... fyrir-
gefðu, ég gleymi mér alltaf. Komdu!
- Krakkaaar! Við erum búnar að
taka til nesti. Komiðiiii!
- Við komum! kallar Tóta.
- Ég fer ekkert, segir hann
vonskulega.
- Gerðu það! Ég skal hætta að
stríða ...
- Alveg sama ...
Hún skilur ekkert. Þarf ekki að
leggja á sig að reyna að skilja. Ekki
biður hann hana um það. Ekki skal
hann segja henni neitt.
- Komið þið nú! Hvað er að eig-
inlega að ykkur?
Þura er komin til þeirra. Tóta
stendur upp. Tvístígur.
- ívar minn!
Þura tekur í hendur hans, togar
hann til sín. Hann gefst upp. Ann-
að yrði of flókið. Útskýringar. Ný
lygi. Löng bið í einveru með enda-
lausum heilabrotum. Þura kjaftar
sjálfsagt alla leiðina. Hann hugsar
kannski ekki á meðan.
Æ S K A N S 7