Æskan - 01.07.1992, Blaðsíða 6

LÁRA OG LÓA
eftir Sigríði Lindu Vigfúsdóttur níu dra.
Einu sinni, þegar Lára
hafði ekkert að gera,
hringdi síminn. Mamma
hennar svaraði. Frænka Lám var
í símanum. Þær voru jafngaml-
ar. Hún spurði hvort hún mætti
koma og vera hjá þeim í nokkr-
ar nætur. Mamma Láru leyfði
henni það.
Þegar Lóa kom fóru þær út í
fjöru að leika sér. Þær óðu í sjón-
um. Allt í einu heyrðu þær eins
og einhver væri að ropa. Þær litu
upp og sáu skrýtið skrímsli.
Lára og Lóa ætluðu að hlaupa
burt en skrímslið kallaði til
þeirra:
„Verið ekki hræddar, stelpur!
Komið þið! Þetta er í fyrsta sinn
sem ég tala við fólk. Ég hef sofið
í heila öld. Áður en ég lagðist til
svefns var fólk svo hrætt við mig
að það var horfið áður en ég gat
áttað mig á því.
Hvað heitið þið annars?"
„Ég heiti Lára og þetta er
frænka mín, hún Lóa. Hún mátti
sofa hjá mér í nokkrar nætur."
„En hvað heitir þú?" spurði
Lóa.
„Ég heiti Grúskur og á heima í
sjónum. Það eina sem mér finnst
leiðinlegt er að allir eru hræddir
við mig. Ég er afar einmana."
Þá sögðu þær:
„Greyið! Við skulum koma á
hverjum degi. Og við skulum líka
koma með mat handa þér. En
hvað étur þú?"
„Það get ég sagt ykkur! Ég ét
kertastubba og gömul dagblöð
og rusl úr öskutunnum og slitna
plastpoka."
„Er enginn eftirmatur hjá
þér?"
„Jú, en ég er hræddur um að
þið eigið erfitt með að finna
hann. Það er nefnilega hár."
En allt í einu sagði Lára:
„Lóa, hvað er klukkan?"
„Hún er að verða sex."
„Nú, þá ættum við að koma
okkur heim. Mamma gæti farið
að verða hrædd um okkur."
„Bless, Grúskur!" sögðu þær og
svo hlupu þær heim, furðu lostn-
ar og spenntar yfir þessu ævin-
týri.
Þegar þær komu heim spurði
mamma Láru hvar þær hefðu
verið og hvað þær hefðu verið að
gera allan tímann. Stelpurnar
þorðu ekki að segja henni að þær
hefðu verið að tala við skrímsli
og sögðu í staðinn:
„Við vorum að vaða í sjón-
um."
Svo fóru þær að hátta og sofa.
Næsta dag fóru þær til rakar-
ans. Mamma Láru þurfti að láta
klippa sig. Þær þurftu að bíða eft-
ir henni. Þá sáu þær mikið af
hári á gólfinu. Þær tíndu það
upp. Þegar þær komu heim
sögðu þær:
„Við ætlum út í fjöru."
Þá sagði mamma Láru:
„Já - en hvað ætlið þið að gera
við þetta hár?"
„Við ætlum að henda því,"
sögðu þær og tóku allt það sem
skrímslið át.
Síðan fóru þær niður í fjöru.
Þar beið skrímslið eftir þeim og
matnum. Eftir þetta fóru þær nið-
ur í fjöru á hverjum degi.
„Köttur úti í mýri
setti upp á sér stýri.
Úti er ævintýri."
(Sigríöur Linda fékk auka-viður-
kenningu fyrir söguna í smásagna-
keppni Æskunnar, Barnaritstjórnar
Ríkisútvarpsins og Flugleiða 1991)
6 Æ S K A N