Æskan - 01.07.1992, Síða 25

OF VENJULEGT - EÐA...
••• voa - jaannfnea jo
Margir hafa beðið um að birt
verði framhaldssaga lesenda.
Effir fyrsta kafla, sem við sjáum
um að semja, verði valdir kafl-
ar úr því sem lesendur senda.
Við skulum reyna!
Þeir sem vilja hjálpa til við að
semja söguna verða að bregða
fljótt við og senda framhald
hennar, einn kafla (álíka að
lengd og þessi er), fyrir 17.
september.
Eg heiti Hlíf. Ég held aö ég sé
eins venjuleg og frekast getur
orðið. Ég er hvorki lógvaxin
né há, grönn né feit. Ég er skolhærð
og gráeygð. Líklega er ég ekki ófríð
en enginn getur með góðri samvisku
sagt að ég sé sæt.
Merkilegt að ég skyldi ekki fá pét-
ur: jpor eins og pabbi eða spékopp-
ana hennar mömmu.
(Ég get sagt ykkur strax að mað-
ur getur ekki búið til spékoppa sjálf-
ur, hvemig sem maður reynir. Þó að
maður sitji í felum uppi í fjalli heil-
an dag, blási út kinnar og styðji
fingrum fast á þær ... Þó að maður
sofi margar nætur með kúlur undir
teygju sem strengd er yfir kinnarn-
ar og aftur fyrir hnakka ... Það er
bara ekki hægt! En auðvitað er langt
síðan ég reyndi ...)
Ég er allt of venjuleg. Mér finnst
það að minnsta kosti og mamma
getur ekki breytt því hvað mér finnst
þó að hún segi að ég megi þakka
fyrir hvernig ég sé gerð.
Ég er of venjuleg og líf okkar fjöl-
skyldunnar er allt of venjulegt! Við
eigum heima í fiskiþorpi, pabbi rær
á trillu, mamma vinnur í frystihús-
inu og ég gæti þessara yndislegu (!)
systkina minna.
Ég ætti að vera farin að vinna í
fiski, það væri áreiðanlega skárra
en þetta. Ég er komin á fjórtánda
árið (þó að ekki séu nema tíu dagar
síðan ég varð þrettán ..).
Pétur er ellefu ára, dökkhærður,
brúneygður og að sjálfsögðu með
pétursspor! Ég held að pabbi og
mamma hafi valið þetta nafn til að
vera viss um að hann fengi þetta
blessaða spor á hökuna. Hann hefði
átt að verða stelpa. Þá væri hann -
hún! - nú að gæta systra okkar og
ég væri sloppin!
Magga fékk spékoppana. Hún er
líka ljóshærð og bláeygð. Hún er sex
ára og farin að búa til sögur og yrkja
ljóð! Sigga er fjögurra ára, rauðhærð
og græneygð og freknótt og fjörug
og frek!
Þetta er óréttlátt!
Ég á raunar auðvelt með að eign-
ast vini. Ég á tvær ágætar vinkonur
og líka strák að góðum vini. En auð-
vitað þarf sætur og skemmtilegur
strákur eins og hann að trúa mér
fyrir því að hann sé skotinn í
annarri af þessum ágætu vinkon-
um mínum!
Ég held að ég eignist marga vini
af því að ég er þessi ósköp venjuleg.
Enginn þarf að öfunda mig af
neinu. Mamma segir að það sé ekki
ástæðan. Hún sé sú að ég sé opin-
ská, skilningsrík og eðlileg í fram-
komu. Ég trúi henni ekki.
Ég er komin upp í fjall. Ég fékk
Pétur til að gæta telpnanna - með
því að lofa að komast að því með
leynd hvort Selma sé skotin í hon-
um. Hann er ástfanginn upp yfir
haus. Þessi polli!
Ég notaði tækifærið til að fara
langt burt frá þessu venjulega. Hing-
að að litlum fossi í litlum læk. Hér
ætla ég að bíða eftir að eitthvað ger-
ist.
Kannski kemur hingað strákur
sem er á ferðalagi og hefur hlaupið
burt frá hinum ... Eða einhver
göngugarpur - stálpaður piltur sem
klífur fjöll ... Ef til vill lendir svif-
dreka-flugmaður á flötinni hér fyr-
ir neðan ... Eða ...
Eitthvað óvenjulegt hlýtur að fara
að gerast!
Ég sest í lautina milli blómanna
og bíð eftir ævintýrinu ...
FRAMHALD
ÆSKAN 25