Æskan - 01.01.1994, Blaðsíða 40

OF VENJULEGT - EÐA...
I 8. kafla fór Hlíf í geimfari með konu sem hafði boðið henni til stjörnu regnbog-
anna. Þar hitti hún regnbogadrottninguna. Hún bað Hlíf að fara og Iáta vondu
nornina Dröndu hverfa - og fékk henni hálsfesti sem hún átti að lyfta upp að
andliti nornarinnar.
Hlíf kom að breiðri og straumþungri á. Hvernig átti hún að komast yfir hana?
FRAMHALDSSAGA LESENDA:
9. kafli
Ég settist á þúfu og hugsaði málið.
Hvernig kæmist ég yfir? Ég nuddaði
hálsmenið hugsi. Allt í einu lagði geisla
frá meninu og ég sveif yfir ána.
Stórfurðulegt! Enn merkilegra var að ég
sá stjörnu hrapa og lenda hjá mér. I
stjörnunni var andlit regnbogadrottning-
arinnar sem sagði:
„Aðeins lengra! Upp stigann, inn um
dymar. Muna að gæta sín á Dröndu!“
Svo hvarf stjarnan. Ég gekk lengra og
lengra þar til ég sá stiga, ljótan stiga
með kóngulóarvef, músum, pöddum og
slíkum kvikindum. Það brakaði í stigan-
um þegar ég steig í fyrstu tröppuna.
Önnur trappan var svo fúin að ég var
nærri dottin þegar hún lét undan. I þriðju
tröppunni var þykkt ryklag sem þyrlað-
ist upp þegar ég steig á það. En á ein-
hvern óskiljanlegan hátt komst ég upp
þennan ógeðslega stiga. Við enda hans
vom dyr.
„Oj, bara, en sá subbuskapur!“ hugs-
aði ég þegar ég opnaði dyrnar og gekk
inn.
Þar stóð Dranda og horfði á mig. Hún
var ekki ljót en með svört, stingandi
augu sem lýsti úr. Hún átti greinilega
ntarga, svarta ketti því að þeir voru
þama úti um allt, á gólfinu, borðinu og í
glugganum, bara alls staðar (Stundum
hef ég heyrt að svartir kettir boði ógæfu
en ég hef aldrei þorað að spyrja um
það).
Dranda leit á mig og færði sig nær.
Þá lyfti ég hálsmeninu upp að andliti
hennar. Það var sem ljósgeislinn í aug-
um hennar dofnaði og að lokum dó hann
út. Dranda splundraðist í milljón hvítar
agnir sem söfnuðust saman á gólfinu og
mótuðu lítinn, hvítan hund!
Ég horfði agndofa á þetta. Loks datt
mér í hug að fara með hundinn til regn-
bogadrottningarinnar. Kannski gæti hún
tekið hann að sér. Það var nú nóg að
hafa ærslabelginn hana Siggu heima.
Ég hélt af stað til drottningarinnar. Á
leiðinni sá ég að stóra áin var orðin að
lítilli lækjarsprænu. Þegar ég kom til
hennar og sýndi henni hundinn sagði
hún:
„Þessi hundur þarf að komast til eig-
anda síns.“
Svo sagði hún mér sögu af galdra-
konu sem heitir Fúga og var móðir
Dröndu. Hún breytti dóttur sinni í hund
og rak hann út úr skóginum sem hún átti
heima í. Dranda breyttist aftur en þá var
hún orðin miklu verri en hún hafði verið
áður.
„Núna ert þú búin að gera hana að
hundi og verður að skila honum til
Fúgu. Farðu í gegnum Drunuskóg.“
„Hvernig í ósköpunum á ég að geta
þetta allt?“ spurði ég miður mín.
Framhald óskast!
Helga Lúcía Bergsdóttir 10 ára,
Seli, 781 Höfn, samdi þennan kafla.
Hún hlýtur í verðlaun tvær bækur.
Margir sendu ágætar tillögur og svo
jafnar (þó að efnið væri af ýmsu tagi) að
í þetta sinn varð að draga úr þeim bestu.
Allir þátttakendur fá eina bók að laun-
um.
Munið að sögukaflarnir verða að vera
1-1 1/2 vélrituð blaðsíða eða 2-3 hand-
skrifaðar síður (A-4). Nefnið hvaða
bækur þið kjósið að fá í verðlaun.
Framhald þarf að berast
fyrir 16. febrúar nk.
Merkið bréfið þannig:
Æskan - Of venjulegt - eða ...,
pósthólf 523,121 Reykjavík.
4 O Æ S K A N