Valsblaðið - 01.05.1989, Blaðsíða 67

Fyrsta keppnislið Vals í meistaraflokki kvenna . 1977. Aftari röð frá vinstri: Youri Ilitschcv þjálfari, Ema Lúðvíksdóttir, Anna Edwardsdóttir, Sigrún Þórar-
insdóttir, Helena Önnudóttir, Anna Vignir, Albcrt Guðmundsson. Fremri röð frá vinstri: Hjördís Rafnsdóttir, Ragnheiður Víkingsdóttir, Auður Rafns-
dóttir, Anna Eðvaldsdóttir, Jóhanna Pálsdóttir, Anna Hjartardóttir. Á myndina vantar Sólrúnu Ástvaldsdóttur.
— Hvað gerið þið ykkur til skemmtunar
utan þess að spila fótbolta?
„Við förum í útilegur, í partý og gerum eitt
og annað skemmtilegt. Annars hefur dregið
aðeins úr þessu hin síðari ár þvi margar eru
komnar með fjölskyldu og jafnvel börn og
höfum við því ekki eins mikinn tíma hver fyr-
ir aðra. Annars eru stelpurnar í Val nánast
einu vinkonurnar sem maður á — í það
minnsta hefur maður þá vanrækt aðrar”
. Hvert er eftirminnilegasta keppnistíma-
bilið af þessum 13?
„Án efa árið 1986. Þá unnum við öll mót
sem við tókum þátt í jafnt innanhússsem ut-
an. Við unnum alla leikina að mig minnir.
Sætasti sigurinn aftur á móti er sigurinn gegn
1A íúrslitaleik bikarkeppninnar árið 1984. Þá
vorum við í töluverðri lægð og höfðum ekk-
ert sérstöku liði á að skipa. Við vorum ný-
komnar heim úr keppnisferð frá Ítalíu þegar
við lékum við ÍA og unnum á vítaspyrnu-
keppni. Ítalíuferðin þjappaði okkur saman
og þetta var nánast bara spurning um að berj-
ast á fullu.”
— Hver hefur þróunin í kvennafótboltan-
um verið á þessum 13 árum sem þú hefur
staðið í baráttunni?
„Mér finnst hún hafa haldist í hendur við
hvernig staðið hefur verið að málum hjá KSI.
Það var mikill uppgangur í fótboltanum á ár-
unum 1982—83 en þá tók landsliðið þátt í
Evrópukeppninni. Þá léku félagsliðin vel því
stelpurnar höfðu að einhverju að stefna og
vildu komast í landsliðið. Á þessum árum var
líka mikið um landsleiki. Síðan kom langt hlé
þar til nokkrir vináttulandsleikir voru leiknir
en núna hefur verið ládeyða nokkur lengi.
Það var gaman að taka þátt í þessu þegar
maður fann fyrir stuðningi og áhuga og þegar
peningar voru lagðir í starfið. Á þessum árum
gerðum við t.d. jafntefli við Noreg á útivelli
og í dag eru þær stelpur heimsmeistarar.
Núna hefur engin uppbygging átt sér stað hjá
landsliðinu og kannski þess vegna hefur
kvennaknattspyrnan á íslandi staðið í stað.
Reyndar eru fleiri yngri flokkar starfræktir
hjá félögunum en áður og er það mjög já-
kvætt. Slíkt skilar sér upp í meistaraflokk
jafnt og þétt. En það verður að halda mjög vel
utan um þessa starfsemi yngri flokkanna. Að
mínu mati verður að leggja meiri rækt við
tækniæfingar að vetrarlagi til þess að þessar
stelpur taki framföruml’
— Ætlar þú að halda ótrauð áfram að æfa?
„Já, ég reikna með því. Annars er það
spurning hvað nokkrar stelpur í meistara-
flokknum gera — kannski hætta sumar en
það fer dálítið eftir því hver verður ráðinn
þjálfari.”
— Finnst þér kvennaflokkur Vals hafa ver-
ið útundan í félaginu öll þessi ár?
„Það vill þvi miður oft verða svo. Við gef-
um engan pening af okkur vegna fárra áhorf-
enda og þess vegna er lítið gert fyrir okkur.
Annars hefur þróunin verið jákvæð hin síðari
Ragnheióur fyrir leik gegn Taiwan á móti í Wat-
ford síðastliðið sumar. Leikurinn tapaðist 0:1 í
miklum hita.
67