Almanak Ólafs S. Thorgeirssonar - 01.01.1898, Síða 36

30
hjá honum. Hún horfði í augu hans, og úr aug-
um hennar skein ástin og traustið svo ljóst. að
það var þýðingarlaust fyrir varirnar að segja:
.,Já, jeg elska þig“.
Marston faðmaði hana að sjer, þrýsti lienni
fast að hrjösti sjer og kysti hana ótal, ótal
kossum.
,,Og þú vilt verða konan mín, Letta?1' sagði
hann milli kossanna.
,,Já“, hvíslaði hún, og þrýsti sjer enn nær
hjarta lians.
,,Og vilt þú fara með mjer heim til min í
Charleston?“
,,Nei, nei, þú skalt vera hjer; jeg gæti ekki
farið svo langt burt frá mömmu“.
,.Letta, jeg má til að fara til Charlston inn-
an fárra daga, en jeg skal koma rjett strax apt-
ur til þín. Eptir tvo mánuði skal jeg vera kom-
inn, og svo skulum við hyggja okkur fallegt hús
hjer einliversstaðar. svo jeg geti allt af haft
fyrir augunum Hisastigann, þar sem þú frels-
aðir lif mitt“.
Og þvi var slegið föstu. Eptir nokkra daga
var sent eptir vagni, og Marston lagði af stað
eptir að hafa kyst Lettu og hvíslað í eyru henn-
ar, að láta sjer ekki leiðast þar til hann kæmi
aptur.
Marston liafði lofað að skrifa, cg Letta átti
víst að fá hrjef innan viku tíma. En marga
árangurslausa ferð för Jakob á næstu tveim
mánuðum á pösthúsið, sem var fimm milur i
burtu. Aldrei kcun brjef.
Ejórir mánuðir liðu, sex mánuðir, heilt ár
og ekkerr spurðist til Marstons. Letta var að
smáveslast upp. Jakob sá það og gram list.
,,Letta“, sagði hann opt, „liugsaðu aldrei um