Almanak Ólafs S. Thorgeirssonar - 01.01.1916, Page 71

ALMANAK 1916
63
þýzkt fólk, og lærðu íslendingar tungu þeirra, giftust
stúlkurnar þýzkum mönnum og yngissveinarnir íslenzku
tóku sér þýzkar konur. Mun nú aldauða íslenzkan, eða
því sem næst, þar um þygðir.
Nefnt get eg minnugan mann og margfróðan, sem eg
hygg að hafi verið framarlega í Brasilíufélagsskapnum,
og gæti margfaidlega betur sagt frá þessu, og er það Jakob
Hálfdánarson borgari á Húsvík, forn Mývetningur.
Beztu sögulaun fyrir mig, gæti einhver hjálpað mér
um vísu, sem upp kom í Laufási, er mest gekk á með
undirbúninginn til Brasilíuferðanna. Heyrði eg vísuna
oft í bernsku og var upphafið: “Stefna nýir Nesi að”;
og seinni partinn kann eg svo:
Fætur iýja og bera blað
Brasil-íu-legir. Þ. B.
BRASILIUVISUR. II.
1. Til Brasilíu bregða sér
bezt er þegnum snjöllum.
Þar sælgæti eilíft er
í Rúsínufjöllum.
2. Og við hunangs-elfurnar
allir gleði njóta
á því svæði sælunnar
sem að aldrei þrjóta.
3. Margir sagnameistarar
meining slíka bera :
t ciúins að -akur þar
indæll muni vera.
4. Ef að reyndist þannig það
þrautir mundi skerða,
fslendingar í þeim stað
ódauðlegir verða.
Það er engin eftirsjá
Islandsniðjum fríðum
kreika héðan köldum frá
krækiberja-hlíðum.
6. Fyrða þjáir hregg og hríð
hér um vetrar-dægur.
P ar er sífeld sumartíð,
sólarhiti nægur.
7. Fölnar aldrei foldar þar
fagur aldinblómi;
grænar lilfðir glóbjartar
gyllir uppheimsljómi.
8. Slíkir votta fyrðar frœgð
og frelsislöngun neyta
suður í þá sælu-gnægð
sem að héðan leita.
9. Sæmdarruki sýnist mér
sig úr ánauð losa
og leggjast ekki lúinn hér
lands á kaldan mosa.
10. Snúum vorri fóstru frá,
festum dúk við rengur,
búum ekki, bræður, á
brjóstum hennar lengur.
11. Gleymum landi, gleymum
þjóð,
gleymum æskusporum,
einnig því, að íslenzkt blóð
í æðum rennur vorum.
12. Léttbært verður lífið þá,
lukku glansar hagur,
upp mun renna alt þar frá
enginn mæðudagur.
13. Þar sem allskyns auðnu-
linoss
yndis þróar standið,
fögur gæfan flytji oss
í fyrirheitna landið.