Almanak Ólafs S. Thorgeirssonar - 01.01.1916, Síða 79

ALMANAK 1916
71
á þessi hljóðfæri, ]iví til þess treystust menn ekki í þá
daga og var því haft sitt hijóðfærið í hvort skifti. róikið
á Grenjaðarstað var um þetta leyti mjög gefið fyrir söng
svo með köflum skemtu menn sér með því að syngja eftir
Jónas, Jón Thoroddsen, Steingrím, Gröndal og Matthías.
Þá voru öll þessi skáld í miklu uppáhaldi, einsog enn
þann dag í dag, enda gátu allir fengið frá þeim það sem
þeim Iíkaði, hvort heldur voru ættjarðarkvæði, ástaljóð
eða náttúrulýsingar, og þó enginn væri forseti við þessa
skemtun voru menn ánægðir því ailir höfðu jafnan rétt
til að stynga uppá hvað og hvernig menn skildu skemta
sér. Menn æfðu sig oft iíka á sálmalögum því í þennan
mund kom út á Akureyri nótnabók eftir Ara Sæmunds-
sen (um 1860) og þó nótnabók þessi væri ófuilkomin og
lögin í henni með bókstöfum, þá var þetta hinn fyrsti
vísir til að bæta sálmasönginn á íslandi, sem varhið mesta
afskræmi í þá daga; samt sem áður A’ar alt gamla fólkið
á móti þessum nýju lögum, það var engin guðhræðsla eða
guðsdýrkun í þeim, að þeirra dómi. Ari Sæmundsson var
því fyrsti maðurinn, sem umbætti sálmasönginn á íslandi,
en hefir hingað til ekki fengið neitt hrós fyrir það, það
hefur alit lent á Pétur Guðjónsen, sem hann að mörgu
leyti átti ekki skiiið. Af þessari nótnabók lærði eg
fyrst sálmalög, því af þeim gömíu kunni eg næstum
ckki neitt.
Eg liefi liingað til slept að geta þess hvað heimilis-
fóikið fékk frá húsbændunum á Grenjaðarstað, því var
öilu veitt með liinni mestu rausnogAátæklingannal kring
var líka minst og voru þeir töluvert margir. Helztu gjaf-
irnar voru rúgbrauð og kerti, auk annars, sem ekki er
þörf á að nefna. Þessi siður hafði lengi haldist frá því
afi minn var prestur á Grenjaðarstað, enda átti hann
gjafmilda konu, Þorgerði Runólfsdóttir frá Þingeyrum í
Húnavatnssýsiu, og vegna þess að ættmenn mínir eiga
hér hlut að máli bið ég menn að fyrirgefa þennan vitnis-
burð minn, jafnvel þó hann sé tómur sannleikur, enda
eru margir bæði hér í landi og heima á Islandi, sem gætu
sannað þennan framburð. —, Ritað í Apríl og Maí 1914.
Sigfús Magnússon.