Almanak Ólafs S. Thorgeirssonar - 01.01.1916, Síða 83

ALM'VNNK 1916
75
Amelia P. O., Sask. Hann flutti svo lvangaS út hið sama
ár, en Þuríður kom þangað í Maí 1911.
Indriði og Þuríður reistu bú þar vestur frá og
lánaðist vel, enda var Indriði heitinn framúrskarandi
hirðumaður með alt, sem að húskap iaut; en á því varð
skjótur endir.
Pann 23. Október 1912 varð Indriði Sigurðsson þráð-
kvaddur að heimili sínu; hann sýndist vera alfrískur
áður, en þennan dag kvartaði hann um lasleik er hann
kom til miðdagsverðar. Hallaði hann sér út af í stói og
var örendur; banamein hans var hjartabilun. Líkið var
flutt til Mountain N.-Dak., og jarðað þar hinn 31. Okt. 1912
Alt frá þeim tíma, að Indriði heitinn dó, fann Þuríður
til sjúkdóms þess, er leiddi liana til bana. Hún lá 8
mánuði rúmföst og tók mikið út með köflum, en veikindi
sín bar hún með einstakri stillingu og fylgdist vel með
því er gerðist í kringum hana, alt til hinnar síðustu
stundar. Ekki vissi hún hvaða sjúkdómur það var, sem
gekk að henni, en hana hafði dreymt, að hún ætti bráð-
lega að skilja við—og hún bjó sig undir skilnaðinn.
Aftur og aftur kvaddi hún börnin sín, sem liún hafði
hjá sér, en hin kvaddi hún í huganum;—hún unni þeim
öllum svo lieitt, og fyrir þau hafði hún lifað, og á sinni
löngu æfileið hafði hún jafnan verið reiðibúin að láta
alt í sölurnar, líf, heilsu og eignir, til ])ess að þeim gæti
liðið vel. Hún dó, eins og áður er sagt, 17 Marz. Líkið
var flutt til Mountain, N.-Dak., og jarðað þar 25. sama
mánaðar. Húskveðja var haldin að heimili dóttur hinn-
ar látnu Mrs. G. Guðmundsson, og töluðu þeir prestarnir
Priðrik J. Bergmann og Kristinn K. ólafsson. Sömu-
leiðis héldu þeir báðir ræður í kirkjunni, en séra K. Ólafs-
son kastaði á rekunum, en séra E. J. Bergmann talaði orð-
in síðustu yfir gröfinni.
Þuríður heitin var góð eiginkona og elskuleg móðir.
Hún var ræðin og skemtileg hversdagslega, og ættfróð
með afbrigðum. Vinum sínum var hún holl—sagði þeim
sannleikann, þó beiskur væri hann stundum. örlát var
hún um hóf fram, að mörgum þótti, og mörgum virtist
hún vera betur fallin til að hjúkra og liðsinna en að